Gilbert zou zaterdag komen en onze lindeboom snoeien.
Ik zou eten uit de diepvries halen , want ik zou naar Sarlat gaan, tot Jan me komt zeggen dat Gilbert toch niet komt want dat hij moet werken.
Ook goed,eten voor Jan gereed zetten, zodat hij verder kan.
Ik ga naar Sarlat en als ik zo rond 19 uur terug thuis ben zie ik tot mijn grote verwondering de gesnoeide linden.
Wat een verschil.
Het is de 2e keer dat we hem laten snoeien.
De takken reikten tot op het dak en dat is te verlokkelijk uitnodigend voor de woelmuizen.
Bovendien zullen er binnenkort heel wat stielmensen voorbij de deur passeren, om op het dak te klimmen, of om vensters te steken, of om verwarming te installeren en dan is het wat eenvoudiger , denken we althans , want we kunnen ons nog niet al te goed voorstellen wat we allemaal gaan meemaken binnenkort.
Alle bestekken zijn binnen en dinsdag tekenen we bij de laatste aannemer.
We hebben telkens plaatselijke stielmannen gekozen en de vaststaande leveranciers naast ons neergelegd.
Met in ons achterhoofd de idee dat als er iets tegenslaat, we heel vlug zullen geholpen worden , aangezien ze allemaal op maximaal 15 km van ons huis vandaan wonen.
Ik ben zo blij dat we dat allemaal gaan en vooral kunnen laten doen. Zo dankbaar .
Zo gelukkig.
Eerst dubbele beglazing, overal, en we kozen voor PVC in beige zandkleur. Ik ben slecht in kleuren , mijn zus Anne daarentegen, die ziet het minimaalste microverschil in twee tinten grijs....Ik niet dus. Het wordt zandkleur, zoals onze muren.
Iedereen zegt ons dat je onmiddellijk het verschil voelt, eens die ramen erin staan.
Wij kunnen er alleen maar op hopen dat dat wel degelijk zo is.
Dan de verwarming en we opteren voor een warmtepomp lucht/lucht.
In de winter warm, in de zomer koud.
Dat zal ons toelaten een constante temperatuur in huis aan te houden en minder afhankelijk te zijn van hout en kolen.
Nu kunnen me moeilijk een ganse dag samen weg, en dat is een handicap. Bovendien worden we alle dagen ouder, zoals ieder van ons natuurlijk, maar toch , we voelen dat.
Dus, de knoop is doorgehakt, de warmtepomp komt er.
En we vroegen aan de lokale loodgieter hiervoor te zorgen.
Hij blij, wij blij , en meer moet dat niet zijn.
Tenslotte het dak. We zouden kunnen subsidies krijgen van België ja, voor de isolatie, maar die moet dan weer volgens Belgische normen x cm dik zijn etc etc, en hier liggen de normen anders ( het zou immers te gemakkelijk zijn) ...Bref, we vonden ook niet zomaar een dakwerker die erkend was voor het plaatsen van dakisolatie ...zelfs een bevriende architect vertelde ons dat we die amper zouden vinden...en dan liever een echt vakman dan een erkende firma die een slecht dak zou leggen. De pannen zijn hier ook anders dan bij ons, het dak ziet er ook anders uit, er zijn onderpannen en bovenpannen enz enz. Ja, het is een ganse klus.
Vandaar dat we een goed vakman aanspraken en dinsdag tekenen we ook dat bestek.
Na dat alles heb ik aan Rita gevraagd of we bij haar boterhammen met choco mogen komen eten, want we zullen zowaar zo goed als geruïneerd zijn.
Maar ze vind het goed en dat is natuurlijk een ganse geruststelling.
Maar verleden week dus, zou Gilbert eerst wel en dan niet komen om tenslotte toch te komen- je moet hier wonen om te begrijpen wat ik bedoel - en bovendien te blijven eten, bah ja, waarom niet zo op het onverwachts, er is niets prettigers.Maar Jan had het goede initiatief genomen en het voorziene eten uit de diepvries gehaald.
Ik had ook nog pompoensoep.
En wat kaas.
En meer moest het ook niet zijn voor l'homme de la situation.
Zoals steeds was hij heel hoffelijk : het was bijzonder lekker en uitgebreid ook, wat moet dat dan niet zijn als ik niet op het onverwachts kom?
Dat vind ik nu lief zie!
Het was een heel lange dag, van 's morgens tot 's avonds op pad en dan thuisgekomen nog druk in de weer zijn met van alles en nog wat.
Maar- de boom mag er zijn en we zijn weer 4 jaar op ons gemak.
Er ligt een berg afgesneden hout en takken in de berm , maar Jan vindt het al bij al een leuk vooruitzicht om die te vermalen met André's verhakselaar.
Zucht.
Er staan ons nog bijzonder spannende tijden te wachten en evenveel onwaarschijnlijke verhalen over de verschillende timmer-schrijnwerker-dakwerk-elektriciens-loodgietersverhalen.
't Is eens iets anders dan over pruimen zagen.
Keep you posted !
Beloofd !
