traduire

dinsdag 17 april 2012

Niets meer te doen hebben...

"wat ga je daar doen, in 's hemelsnaam, de ganse dag ?" Tja, dat wist ik toen ook zelf niet heel goed. Ik herinner me dat ik, heel in het begin, naar vriendinnen een email stuurde met een opsomming van wat ik die dag allemaal had gedaan. Geloof me, je was moe, alleen al door de mail te lezen ! Want van de ene op de andere dag zijn je activiteiten gans anders. Vroeger had ik een poetsvrouw die als een echte fee door mijn huis vloog om alles zo netjes te krijgen als ik het wou, ze nam de strijk er ook bij, kortom, als we allemaal een beetje opletten gedurende de week, moest ikzelf zelden stofzuiger of vuilblik ter hand nemen: iemand anders deed dat voor mij. Boodschappen doen gebeurde in het weekend of in de buurtwinkel. Tijd om uit te kijken naar koopjes, soldes of uitverkopen was er gewoonweg niet, of je kon moeilijk vakantie nemen om daar van te profiteren. Koken deed de eerste die thuis kwam , en nog in een verder verleden aten we op het werk of op school en werd er enkel charcuterie of kaas gekocht voor de avondmaaltijd . Nu, geen personeel meer, want uiteraard minder geld maar meer tijd. Het poetsen wordt dan ook door ondergetekende voor haar rekening genomen. Doe ik dat graag ? Ik kan me moeilijk voorstellen dat iemand dat 'graag' doet. Maar goed, ondertussen weet ik wat ik moet doen, wanneer ik het het beste doe, hoeveel tijd het me gaat kosten, welke producten doeltreffend zijn en die welke gewoon boerenbedrog zijn van de reclamebureau's. Strijken -bezigheid die ik vroeger haatte- wordt een plezierige, of laat het me zo stellen , een minder vreselijke klus dan jaren geleden. De wasmanden zijn minder vol en dus duurt het jobje ook zolang niet. Ik strijk geen uren aan een stuk! Boodschappen doen is een 'leuke uitstap' naar Cahors of Montauban. Je leert minder verplaatsingen te doen en beter na te denken over wat je precies nodig hebt, want de afstanden zijn enigszins anders dan in Belgïe. Koken wordt een passie en dagelijks komt hier heerlijke kost op tafel, een restaurant waardig. Dat vertaalt zich ook op ons gewicht dat niet is afgenomen , tot ons spijt uiteraard. "Maar,je gaat daar helemaal alleen zijn en je vervelen" , dat item is ook niet uitgekomen.