Vanmorgen gingen we naar Montauban, zo'n 30 km meer ten zuiden van ons dorp .
Jan zou er zijn jaarlijkse medische controle ondergaan en daarna zouden we een gordijntje gaan kiezen in een magazijn ergens in een industriële zone.
Maar daarna zou het pas echt leuk worden.
We waren immers uitgenodigd door onze Engelse bovenburen om er in de stad te gaan eten in een leuk brasserietje waar zij van hielden en dat wij nog niet kenden.
En het was inderdaad een voltreffer.
Brasserie L'Estaing .
Na een tijdje zat de zaak stampvol. Dat beloofde!
We kozen gepocheerd ei met escargots.
En anderen velouté van erwtjes met ravioli.
Voor het hoofdgerecht kozen we lam dat 7 uren gegaard was en Lynn verkoos de vis.
Paul had zijn zinnen gezet op de andouillette 5 AAAAA's ( een beetje zoals je oesters 5 nullen zou kiezen).
De ober vertelde hem dat het een typisch Frans gerecht was dat niet zo
geapprecieerd wordt door niet-Fransen.....
Ja,zei Paul, maar misschien juist daarom. Wat is het?
Ik dook in de wikipedia om het te vertalen naar het Engels , maar de ober was mij voor.
Chitterlings! And it stinks !
Dat is zeker waar. Het zijn ingewanden, meer bepaald darmen die opgevuld zijn met andere ingewanden.
Vreselijk! Ik krijg het niet binnen.
O but then , it's an experience, I want to take the risk!
De ober stapt bedenkelijk weg om ze te bestellen.
Terwijl hij ons het verrukkelijke voorgerecht serveert vraagt hij nogmaals aan Paul of hij niet van gedacht veranderd is? Neen, hij blijft erbij!
So far so good, zou ik zeggen. Ik kon er niet van over feitelijk.
We krijgen het hoofdgerecht. Drie blije mensen beginnen aan hun excellente keuze, één tafelgenoot onderzoekt ernstig zijn verschrikkelijk slecht ruikend bord.
Hij neemt een hap en zijn gezicht vertrekt in een pijnlijke grimas.
It's worse then I expected. It tastes like an old carpet!
Ik kan jullie niet uitleggen hoe hard we luidop gelachen hebben. Ik kwam bijna niet meer bij.
Ik gaf Paul een stukje van mijn zacht lammetje. Lynn stond de helft van haar vis af.
Paul zijn bord bleef onaangeroerd.
Toen de ober de borden kwam terughalen, zei hij Je vous avais prévenu hein monsieur!
En een verwittigd man zou er twee waard moeten zijn !
Wil U soms een ander gerecht?
Dat vonden we allemaal zo lief !
Maar we hadden geen compassie met onze overmoedige Brit!
No mercy!
Hij heeft zich herpakt op zijn dessert .
Maar wat een leuke tent was dat! En wat een aangenaam gezelschap.
Wat hebben we toch gelachen aan tafel.
Zeker voor herhaling vatbaar, behalve de andouillette dan.
Andouillette is een typisch Frans gerecht, gemaakt van de ingewanden van varkens of (vroeger) runderen. Het ziet eruit als een gewone witte worst, en is in heel Frankrijk terug te vinden. Daardoor vormt het voor vele toeristen een onaangename verrassing. Andouilette is namelijk een "verworven smaak", die door veel mensen als zeer onaangenaam wordt ervaren. De textuur is rubberig, en ziet eruit als grof gesneden stukjes vet vlees.
Er bestaan verschillende bereidingen, afhankelijk van de streek. Er bestaat ook een soort keuringsvereniging voor de andouillette, genaamd AAAAA (Association Amicale des Amateurs d'Andouillettes Authentiques).
Pens (misschien een Volkslatijn trippa) worden gebakken bereid uit de maag van herkauwers , etymologie van het substantief pens , .
