Rond een uur of twee, zaterdag middag hield ik het zo goed als niet meer uit...
Wat stond er te gebeuren?
Wat stond er te gebeuren?
Op reis gingen we dus niet.
Er kwam bezoek.
Maar wie?
Maar wie?
Aude had me rond half acht al gelukkige verjaardag gewenst.
Dorien facetimede om samen met Wout en een zieke Leon "lang zal ze leven" te zingen en al schaterend te opperen dat "het waarschijnlijk één van Jan's saaie vrienden zou zijn die langskwam"...Niks aan te doen, Jan bleef onverbiddelijk doofstom.
Dorien facetimede om samen met Wout en een zieke Leon "lang zal ze leven" te zingen en al schaterend te opperen dat "het waarschijnlijk één van Jan's saaie vrienden zou zijn die langskwam"...Niks aan te doen, Jan bleef onverbiddelijk doofstom.
Maar zie, kwart na twee reed er een auto op de oprit. Een fiatje 500 , mijn allereerste autootje, mijn droomauto ( ik weet het, het is erover, maar toch, ik zie dat zitten)...en wie kwam er al lachend ,ontroerd en glunderend binnengewandeld ten huize Cigalou?
Aude.
En mijn zussen Bernadette en Anne.
Zomaar.
Alle drie het vliegtuig genomen, auto gehuurd en naar le sud-ouest afgedaald .
Alle drie het vliegtuig genomen, auto gehuurd en naar le sud-ouest afgedaald .
Ik geef toe, het was mijn eigen droomscenario.
Vanaf dat moment kon het niet meer stuk.
Jan had alles voorzien voor 's avonds.
We zouden onder de auvent het aperitief nuttigen, dan konden de zussen roken...echt, nog altijd verstokte rooksters, terwijl Jan op de BBQ een ribstukje van zo'n kilo of twee stond te grillen.
Hij had frieten gesneden en voorgebakken.
Aude had de tafel mooi gedekt, beter dan bij "komen eten", de couverts lagen juist, de decoratie was liefelijk, precies zoals ik het zou doen en ik dacht dat ik die traditie toch maar netjes heb meegegeven aan mijn oogappel.
Aude had de tafel mooi gedekt, beter dan bij "komen eten", de couverts lagen juist, de decoratie was liefelijk, precies zoals ik het zou doen en ik dacht dat ik die traditie toch maar netjes heb meegegeven aan mijn oogappel.
Ik moest"enkel" zorgen voor de béarnaisesaus...en met de thermomix is dat toch geen probleem...
Jan was bij de bakker de enige echte St Honoré gaan bestellen en het was kortom zalig.
de zussen hebben niet zo goed geslapen, maar daar zal de overvloedige heerlijke Bergerac wijn van La Famille Conti wel voor gezorgd hebben. Of zou het aan de vieille prune liggen of aan de poire ?
Niet getreurd, we moesten voor niemand opstaan , we hadden een gans weekend voor ons.
De volgende dag nodigde Jan ons uit bij Lou Bordié, naar jaarlijkse gewoonte.
En natuurlijk ontsnapte ik niet aan de grote hoed met kaarsen, een belachelijk zicht, maar ik liet het me allemaal welgevallen, zelfs toen Monique uit volle borst " Heureux anniversaire" kwam zingen...
Met hoed en al ...
Thuisgekomen is iedereen bezweken voor de siësta en daarna : rebelotte....
Voor 's avonds had ik een foie gras voorzien en meer moest dat ook weeral niet zijn.
We legden een kaartje, en Jan was blij dat hij daar tenminste aan ontsnapt was.
Hij bekeek verder zijn -volgens mij- verschrikkelijke reeks op netflix "Pablo Escobar". Niet om te pruimen !
Hij bekeek verder zijn -volgens mij- verschrikkelijke reeks op netflix "Pablo Escobar". Niet om te pruimen !
En zo kabbelde de zondag weg.
Aude en Bernadette wilden persé hun vliegtuigticket afdrukken voor de volgende dag, maar ze kregen maar geen bevestiging van Brussels Airlines.
-Dat is toch voor niets nodig, zei Anne, je hebt alle gegevens op je GSM.
Ze bekijkt haar GSM...en ziet tot haar ontstentenis dat ze terugreist op 2 februari in plaats van op 1 februari zoals de anderen...
-Dat is toch voor niets nodig, zei Anne, je hebt alle gegevens op je GSM.
Ze bekijkt haar GSM...en ziet tot haar ontstentenis dat ze terugreist op 2 februari in plaats van op 1 februari zoals de anderen...
Gebeld naar Brussels Airlines, éen of andere Engelstalige medewerker die uitlegt dat het systeem "plat ligt"...geen mogelijkheid tot ruil....ze vinden zelfs Anne's ticket niet terug.
Maandagochtend begint ons Anne haar Brussels Airlines' lijdensweg...
Een Nederlandse medewerkster legt uit dat de wissel van datum 375 EURO zal kosten omdat er geen "flex" plaatsen meer voorhanden zijn...
En nochtans waren de 5 flex zitplaatsen naast Aude en Bernadette vrij...begrijpe wie kan.
Niets aan te doen, Anne zou een dag langer in Castelnau blijven...
Maandagmorgen reden we naar Cahors.
Aude zou een cars autootje voor Gustje kopen en we deden de winkels...
Aude zou een cars autootje voor Gustje kopen en we deden de winkels...
's Middags toverde ik een cèpes-omelette op tafel en na vele "oh"'s en "ah"'s was het tijd om afscheid te nemen van het tweetal.
Hoe leuk was het toch allemaal wel geweest bleven we maar herhalen en herhalen, hoeveel hebben we gelachen met de stomste dingen, precies of we waren weer student en ik had in elk geval niet door dat ik nu 60 was.
's Avonds had ik vergadering en Jan en Anne gingen uit eten en vandaag reisden Anne en ik naar Montauban. Eerst nog even gefacetimed met Pascal , onze broer, die zo'n spijt had dat hij er niet bij was geweest...
's Middags lekkere pannenkoeken verorberd en nogmaals de bedenking gemaakt dat het allemaal "geweldig" was.
En dan de trein op, naar Toulouse. De navette zou Anne wel tijdig naar de vlieghaven brengen.
Thuisgekomen had ik al enkele berichten en mails om te vragen hoe het geweest was en wanneer ik nu eindelijk verslag zou uitbrengen van mijn verrassingsverjaardagscadeau....
Nu dus.
Het was onvergetelijk.
Het was "super" zoals mijn nichtjes zeggen.
Het was onvergetelijk.
Het was "super" zoals mijn nichtjes zeggen.
Het was iets om nog lang aan terug te denken.
Met onmetelijke dank aan Aude , de organisator in het buitenland en Jan de organisator ter plaatse.
Ik had het nooit durven hopen.
En ik kan er nog niet bij hoe ze dat 4 maand kunnen voor zich houden hebben.
Bedankt !
