Binnen in huis was het ijzig. Geen centrale verwarming, geen hout om de pas geïnstalleerde Behrman haard aan te steken, de kachel zat in de verhuiswagen die elk ogenblik zou kunnen arriveren met al onze meubels.
Spotje hadden we een pilletje gegeven om die dag in zijn mandje al slapend door te brengen, zodat hij niet voor iedereen's voeten zou lopen.
We hoorden een zware motor en liepen naar buiten. Ja, daar waren ze.
De afspraak was dat de camion boven op het eerste plateau bij de Franse buurman zou parkeren en dat een shuttle vandaar zou geladen worden om de meubels naar beneden te brengen. Inderdaad, wie hier al geweest is, weet ondertussen dat de twee laatste bochten je dat niet zijn met grote wagens, caravans en mobilhomes ( niet of nooit doen !) .
Maar de chauffeur was overmoedig, hij zou wèl naar beneden rijden, " aucun soucis" , ken je dat?
Een paar ogenblikken later strandde de camion in de bocht, geen enkele manier om hem eruit te krijgen.
De regen gutste en plenste langs alle kanten.
Uren zijn ze bezig geweest met de 'reddingsoperatie'.
Geen avance.
Tenslotte zijn de verhuizers te voet meubelen beginnen naar beneden dragen, met twee kruiwagens, met vanalles.. de deuren wagenwijd open, vreselijk koud.
Een tractor heeft de zware vrachtwagen uit de bocht getrokken en de verhuis werd de volgende dag afgewerkt. Spotje liep ondertussen op en neer, van boven naar beneden, een tweede pilletje wilde ik hem niet geven.
Maar zie, dat is al bij al de zwaarste etappe van onze emigratie geweest. Want we hebben het ons nooit beklaagd. Nooit.
En er is al veel gebeurd tijdens die 10 jaar.
Aude is getrouwd, we hebben twee schatten van kleinzoons bijgekregen, tante geworden, we hebben een werkplaats laten bouwen door Wannes en Wim, anderhalve hectare fruitbomen bijgekocht, een zwembad gezet, chauffage dubbelglas en een nieuw dag laten plaatsen, geopereerd geweest in binnen-en buitenland, gezond en wel verder gedaan, gejaagd, geconfijt, conserven gemaakt en veel confituur, eenden verwerkt, Franse, Engelse en Nederlandse vrienden gemaakt, sommige vrienden verloren onderweg, Belgische vrienden bijgekregen, anderen zijn ons ontvallen, spijtig genoeg, verjaardagen gevierd en 10 jaar ouder geworden , allemaal bewogen veranderingen in ons leven.
Maar we zijn nog altijd blij om hier samen te kunnen wonen en leven.
