traduire

zondag 25 februari 2018

Poedels

          

                                                Afbeeldingsresultaat voor koningspoedel


Zaterdag ging ik naar de kapper in Cahors, altijd dezelfde, bij Marie van l'Hair du Temps.
Zij is de schoondochter van Marcel. En Marcel is de beste buur van Rita en André.
We kennen elkaar dus een beetje via via.
En we kennen veel mensen samen en apart en weten dan ook meteen hoe het met de ene en de andere gaat.
Een kapper of kapster weet zo veel.
Niet?
En vermits je elkaar slechts één keer om de zoveel weken ziet, is er steeds veel te vertellen.
Vind ik toch.

Marie kleurt mijn haar. Altijd dezelfde donkerbruine kleur, de kleur die ik altijd placht te hebben, van kinds af aan.

En dan knipt Marie mijn wilde lokken. 
Soms een beetje te weinig naar mijn goesting, soms een beetje te veel , het kan al eens tegenvallen, maar och, dat groeit wel vlug terug. Tenminste iets dat niet veranderd is met ouder worden.
Bij Jan ligt dat enigszins anders.
Nog niet zo lang geleden keek Gustje samen met Aude naar TV en er was een tekenfilm met twee eieren die tegen elkaar amok maakten.
Gustje vroeg plots out of the blue - een frons in zijn jonge voorhoofdje- aan zijn mama : Mamaaaaaaaaa ( zo zagerig achtig met de klemtoon op de lange laatste aaaaaaaaaaaaa) , waarom heeft papie geen haar feitelijk?

Aude lag slap van het lachen door de onverwachte assimilatie van het ovale ei en het hoofd van Jan-zonder haar....dat ze er niet onmiddellijk een antwoord kon op geven. Ook begrijpelijk.

Maar terug naar Marie.
Zaterdag knipte ze nogal goed door, ondanks de koudegolf die eraan komt en waarbij ik misschien eerder geneigd had geweest de pieken wat langer over mijn oren te laten hangen...niets aan te doen.
En dan brushed ze mijn haar, zodanig dat het mooi, blinkend , steil naar beneden hangt.
Zo'n coupeke duurt niet lang bij mij, mijn natuurlijke krullen komen er steevast terug door na een paar wasbeurten.
En daar waar iedereen, iedereen daar leg ik de nadruk op, me dan complimentjes geeft en zegt dat " mijn haar zo goed lijgt", "mijn haar zo blinkt" , "ik er zoveel jonger uitzie", ziet Jan dat gans anders.
Telkens zegt hij dan bij wijze van welkomswoord als ik thuiskom van bij de kapster : "ligt dat haar nu weer zo plat? Ik vind dat echt niet mooi!"

Ik vertel deze keer aan Aude wat Jan voor de zoveelste keer gezegd heeft en ze antwoordt mij ONMIDDELLIJK, maar dan met de snelheid van een raket : "Neen, Jan die ziet je liever met een poedelkop uiteraard, zodat niemand naar je omkijkt en je lekker voor hem alleen bent" !

Gegierd hebben we aan de telefoon.
Jan zijn ouders hadden vroeger een koningspoedel bovendien.
Hilarisch.

Ik vertel de pertinente reactie van Aude en hij verslikt zich zo hard en met zijn verschrikkelijke bronchitishoest is dat geen lachertje, en kan zich ook niet inhouden met lachen!

Voilà, het mysterie is opgelost.
Ik denk niet dat Jan het zich nog zal wagen iets over mijn kapsel te zeggen volgende maand !!
Wat denken jullie ?