Jaren geleden was ik heel actief in Denemarken.
Om de twee maanden ging ik erheen gedurende een jaar of zeven en samen met drie andere Belgen trachtten we daar een persoonlijk project uit de grond te stampen.
Dat is ons gelukt, maar met bloed,zweet en tranen.
Toen het eenmaal zover was dat de groep zelfstandig kon werken werd er een feest gegeven met vele genodigden.
Mijn cadeau voor de groep was een handgeweven tapijt dat ik besteld had bij een vriendin kunstenares die dat al eens gedaan had.
Zo'n cadeau kan je moeilijk 'klein' noemen, het is eerder een 'groot' cadeau, maar bon, het was mijn passie en in die tijd had ik meer geld.
Het kon er met andere woorden vanaf.
Deze week kreeg ik een mailtje van de vriendin die de tapijt gemaakt had.
Ze was gecontacteerd door nieuwe, jonge leden van de oude Deense groep. Of ze iets kon vertellen over het tapijt?
Ze stuurde me die mail omdat ze al deels geantwoord had en dat ze schreef : het oorspronkelijke idee kwam van Geneviève Meunier.
Al de anderen die er nog steeds heengaan en degenen die nog steeds deel uitmaken van de groep ,herinnerden zich niks meer van de tapijt.
De kunstenares enkel dat het idee van mij kwam.
Dat het een "opdracht" was geweest.
Dus antwoordde ik : " dat ze het tapijt eens omdraaien en in de voering kijken , daar zullen ze zien staan "gift from Geneviève Meunier "
Ik kreeg geen antwoord.
En ik was er droef om.
Een mens is zo vlug vergeten hé.
