Het snoeiwerk zit erop

Eergisteren rond 19 uur zat het werk erop, kreeg ik een grote bos bloesems van Denis en was het apéro-time tot laat die avond, want het was niks koud.

Alle bomen, de reine-claudes, de présidents, de précoces,allemaal een kopje kleiner, of hoe zeg je dat?.
Het pruimenbomenterrein ligt erbij als een uiteengespatte wolk van kleine bloempjes , het is een streling voor het oog.

De zon schijnt en iedereen is blij.
Het werk zit erop en ik bel naar Jean-Claude om met enige fierheid te melden dat hij niet meer moet (maar zeker "mag") langskomen zaterdagmorgen, want "le travail est terminé".
Hij is aangenaam verrast en zegt dat hij wel eens zal komen kijken, volgende week of zo.

Jan gaat in die week alle takken naar beneden brengen, opstoken langs het meer en dan misschien eens rusten heb ik hem zo langs mijn neus weg voorgesteld.
Maar het ziet er niet naar uit dat hij die wijze raad gaat opvolgen denk ik ...

Men at work, ditmaal mét foto's

Vanmorgen om 8 uur hoorde ik geronk van een tractor.
"Dat zou vroeg zijn", zegt Jan.
We gaan kijken, maar zie, het was wel degelijk Jean-Claude die bouillie brodelaise rond de bomen kwam sproeien.
Dat doe je als er geen wind is en aangezien er gisteren wèl wind was moest het vanmorgen gebeuren.

Rond 9 uur stond Denis er ook.
"Allez, on y va !" zei hij en weg waren ze .

Rond een uur of elf ging ik naar de vooruitgang van de werken kijken en nam ik een paar foto's met Jan's toestel. Die zijn natuurlijk veel mooier dan die die ik neem met mijn onnozele oude blackberry ( hint hint hint ).

En dan die geur !
Onbeschrijfelijk.
Mooi en lekker.
Je verdrinkt bijna in dat bad van bloesems.
Heerlijk gewoon.

Rond 13.30 u stond hij er terug, met zijn hond Dolly.
Cartouche en SPot rennen zich de poten uit hun lijf voor die mooie teef, een épargneul breton ook. Heel levendig en ze weet goed dat ze veel charme heeft.

Af en toe moet Cartouche komen uitrusten, zo moe dat hij is van achter die teef te lopen.

Om 16 uur ga ik de twee professionele snoeiers water brengen. Het is hier gewoon heet in de zon.

"L'élève a dépassé le maître" zegt Denis en hij wijst naar Jan.
Hun hoofden zijn bedekt met bloesems, het is echt grappig om zien.

En rond 18 uur begin ik te roepen "zouden jullie niet uitscheiden ???"
"Ca va, c'est le dernier pour aujourd'hui!" roept Denis.

Apero-time .
Een paar Ricards verder bedenkt Denis dat ze wellicht nog een dag nodig hebben om het werkje te klaren.
"A 4 heures, je prends de l'RTT!" zegt hij.
Zoals elke ambtenaar hier , werken ze maar 35 uur per week.

We lachen ermee, want Denis is altijd bezig. Hij kent geen uren.

Allez, het werk zit er bijna op , volgende week zal Jan de bloesemtakken naar beneden duwen met zijn tractor en er een vuurtje mee stoken en klaar is kees.
Dan het gras afrijden en we zijn heel zeker pasen.

Niet te doen dat leven op "ons erf".