Vanmorgen was het druk, druk dus voor ons zuiderlingen.
Na de ochtendwandeling met de twee honden terwijl Jan hout binnenhaalde voor de twee kachels, na een tweede tas koffie om te bekomen van die ochtendwandeling en het zwoegen met het hout, gingen we naar Castelnau. Want het is vrijdag, visdag. Op vrijdag staat de visboer met zijn kraam op het marktplein en zijn vis is echt vers. Hij heeft niet zoveel keuze, maar alles is echt kraakvers.
Eerst chat ik met Zwany om te weten of zij ook vis gaat halen, want als dat zo is, dan gaan we rond hetzelfde uur samen en drinken we een kop koffie bij Aurelia. Trouwens, de zon schijnt.
Zwany belt, neen, maar of ik zin heb om bij haar een koffie te komen drinken?
En als er vrij dikke kabeljauw is, graag. Dos de cabillaud, maar zo uitgesproken dat ik haar eens zei "Zwaan, kabeljauw in dit kraam is altijd dood hoor !". En dat is zo gebleven, dus nu vragen we om dodekabeljauw en de man begrijpt ons.
Maar zie, Jan wil ook mee naar het dorp.
Hij wil "patates précoces" gaan halen bij de Gam vert om te planten.
En we moeten ook het glas en papier en plastic wegdoen, en dat is op de weg...naar Zwany.
Dus ga ik naar de visboer, koop mosselen en venusschelpen en crevettes bio, dodekabeljauw voor Zwany. Jan haalt brood.
We rijden naar de gamvert, kopen er ook wat lavendel om langs de berm aan het zwembad te zetten, doen de restafval naar de containers, gaan naar Zwany en Rick en drinken koffie.
Teruggekomen begint Jan natuurlijk de lavendel te planten. "En wat weet ik allemaal", om een ander familielid te quoten, en ik begin aan de mosselen.
Pasta vongole, het zal smaken.
Het is ondertussen kwart voor elf en ik bedenk dat ik nog heel wat tijd heb in feite.
Ik lees de krant en rond 11.15u begin ik aan de saus . Maar rond die tijd heeft Jan gedaan met zijn tuinactiviteiten en komt hij naar binnen met de aardige vraag of ik een aperootje wil?
Dat zal wel zijn.
De telefoon rinkelt en het is mijn zus die mij één en ander wil vragen omtrent een Franse tekst die ze moet voordragen bij een presentatie van één of andere verf. Mijn zus is immers heel actief bij Arlecchino, het Lierse toneellabo waar ikzelf jarenlang lid van was.
We zijn gezellig aan het keuvelen als ik Jan hoor zuchten en kreunen. Hij ergert zich rot aan ons gesprek en ik word heel boos omdat ik hem nooit onderbreek als hij met vrienden en familie heel lang belt...
Het is ondertussen kwart voor twaalf en tja, ik rond af, want ik moet uiteraard aan het eten wat voortmaken.
Ik begeef me daar de keuken en Jan is echt boos : "moest dat nu echt zo lang duren onder de middag? "
Onder de middag, denk ik, het is 11.45u!
"Maar neen",zegt Jan, "het is 12.45u!"
"Maar neen,Jan ,het is 11.45u, KIJK !"en ik toon mijn horloge die inderdaad 11.45u aanwijst.
Maar...de zijne wijst 12.45u aan...
De microgolf brengt gelukkiglijk uitsuitsel : het is wel degelijk 12.45u, Jan heeft gelijk.
En ik begin heel hard te lachen van mijn volledig rare tijdservaring vanmorgen, ik had precies voor alles "tijd" vandaag. Ik had in elk geval "veel meer tijd", nu de tijd niet meer die van de andere was, niet meer de gangbare was.
De middag ging op slag heel vlug voorbij.
We haalden de bâche van het zwembad en waren heel blij dat het water niet groen zag (en bij anderen wel).
Ruimden de dode bladeren op.
Plantten een olijfboom en verplantten een andere in een grotere pot.
En dan, dan hebben we "op tijd" geaperitiefd .
De tijd is hier vadaag even blijven stilstaan.
