Gisteren zijn de dakwerkers dan eindelijk het dak komen herstellen!
Het was spannend geweest.
Vreselijke hittes brengen uiteraard vreselijke onweders met zich mee. Hier is dat niet anders.
En die onweders zijn dikwijls "kleine stormen" met beken regen, als een gordijn, je ziet niets meer gewoonweg.
En omdat we zoveel ellende meegemaakt hebben tijdens de verschrikkelijke hagelbui in juni wilden we zo vlug mogelijk het euvel herstellen.
Dus kwam mijnheer Gardes kijken, zo'n anderhalve maand geleden en heeft hij in zijn eentje hier en daar mos van het dak weggekrabt, één of andere stuk ijzer van tussen het veluxraam weggehaald, een ijzer dat daar niet hoorde te zitten en die maakte dat de regen terugliep in het venster in plaats van naar buiten.
Alle gelijk, ik bespaar de technische uitleg. Het moest gerepareerd worden .
Zo vlug mogelijk.
Dat was dus anderhalve maand geleden...
En gisteren was het dan zover.
We hadden gebeld naar monsieur Gardes, Jan was er een keer of vier lang geweest, we hebben berichten op zijn antwoordapparaat gelaten, ik ben er ook eens langs geweest. Neen hoor, ze waren ons niet vergeten. Helemaal niet.
Ze werkten gewoon hun rijtje af al naargelang de belangrijkheid van het lek.
Het moet dus zijn dat ons lek niet zooooo belangrijk was, want we zagen Cecilia niet komen, tot gisteren dan.
Ikzelf was gaan shoppen in Montauban, en Jan belde, om me te verwittigen dat niet de Beaujolais nouveau ,maar de dakwerkers gearriveerd waren en ik mijn auto bij mijn terugkeer ergens anders kwijt moest, want onze parking of wat daarvoor moet doorgaan was overvol...
Wachten loont.
Dat begrijp je wel! Na anderhalve maand ongerust te zijn geweest bij elke onweersdreiging, plastic gelegd te hebben op zowat gans Jan's bureau, op zijn computers , op de overloop ook, van twee tot drie maal per nacht opgestaan te zijn om te gaan kijken of het toch niet binnenregende...en de dakwerker nogmaals beloofd had deze week te komen, want anders zou het september worden, aangezien het bouwverlof hier begint zaterdag...had ik "plots" de idee opgevat Jan's bureau gewoonweg te verhuizen van de ene kamer mét velux naar de andere zonder velux. Ah ja, dat moet kunnen.
En dus is manlief de ganse dag zoet geweest met het 'trekken' van leidingen, afhaken,ophangen en verplaatsen van lusters, sleuren met boekenkasten en vooral van boeken.
Maar bon, morgen kan het bureau erin en de computers. En al de rest.
En in feite moest dat helemaal niet, want het dak is waterdicht , ' étanche'. Jaja.
Maar ik hou ervan soms eens een kamer te verhuizen. Mijn meme deed dat ook .
In de lente kreeg ze al de kriebels en zei ze ' Constant, als we morgen nu eens van kamer zouden wisselen' en pepe die antwoordde ' Ah neen hé, 't is toch weeral niet van dat hé!' , waarna hij steevast een sigaretje ging roken aan de voordeur !!!!
Maar gelukkig zag Jan het wel zitten en ik denk dat het zelfs beter zal zijn en aangenamer voor hem. Hij zal nu zicht hebben op de vallei !
En Gustje kan in de kamer naast zijn ouders slapen. En ik zie het al voor me dat we stil zullen moeten zijn als hij komt en wij 's avonds laat nog onder de auvent zitten te kaarten...want zijn raam opent naar de auvent .
Maar dat zijn dan weer zorgen voor later.
Nu nog de trap naar het zwembad en de electricien die eindelijk ( na een jaar) zijn werk moet komen afmaken en ons huis is plots heel veel meer waard, in onze ogen althans!
