Zondag, 8.45u.
Jan vertrekt voor een ganse dag naar Toulouse .
Paul is in Engeland want hij wou de Labour partij een hart onder de riem steken tijdens de verkiezingen .
Dus zijn Lynn en ik alleen op de berg. En we kijken uit naar elkaars gezelschap. Lekker drinken en eten, we zouden het er eens van nemen zie !
Ik stap met lichte doch gedecideerde tred ( mijn grootmoeder zei ooit eens " Om niet bij je moeder te zijn opgevoed is het ongelofelijk dat je net dezelfde stap hebt " ) naar het zwembad. Ik haal er de robot uit en reinig de zak. Ik dompel de robot weer in het zwembad en beslis om hem in het technisch lokaal handmatig te laten draaien in plaats van automatisch.
We hebben immers nog maar pas het zwembad geopend aangezien we het voor onze reis onnozel vonden om dat te doen.
Het zwembad winterklaar maken is een ganse klus, maar het vergt al even veel inspanning om hem zomerklaar te krijgen.
Het zeil eraf en opplooien, gevloek en gesakker omdat het ofwel te groot ofwel te breed uitvalt om in de daartoe bestemde plastic bak te kunnen worden opgeborgen.
Hebben we dat nu verleden jaar eerst in twee en dan in vier geplooid? vraagt Jan.
Geen idee, antwoord ik, maar als ik naar de plooien kijk dan zou ik zeggen in drie en dan in twee.
Jij weet het altijd beter hé, zegt Jan en ik begrijp stante pede dat ik beter mijn commentaar voor mij houd want dat het puur zenuwen zijn die hem zo doen reageren.
Eens het zeil perfect geplooid in de koffer zit kunnen we verder.
De ondanks het zeil toch op de rolluik terechtgekomen bladeren moeten verwijderd worden. Met een borstel en aftrekker ga ik ze te lijf en met een vuilblik en handborstel rapen we ze bijeen om ze af te voeren met de kruiwagen.
Dan wordt de kärcher naar boven gesleurd door Jan. Aansluiting, check, en ik begin eraan.
Eerst deed ik dat met de hand en een emmer, spons en zeem, maar Zwany zei me ooit dat het met de kärcher prima ging en inderdaad, het scheelt een stuk.
Ik ben er toch zo'n twee uur zoet mee.
Dan laten we de robotstofzuiger in het zwembad en begint die aan zijn werk.
Na een paar uurtjes is de swimmingpool weer zwemklaar.
Voor Jan althans, niet voor mij, want daarvoor moeten de 26 ° C bereikt zijn.
Dat was niet het geval, dus ik waag er me nog niet in.
Jan wel dus.
Terug naar zondagmorgen 11 juni, dag van de eerste ronde van de Franse parlementsverkiezingen die ik zeker van nabij zal volgen later op de avond.
Jan is net vertrokken, dus, de robot doet zijn werk en ik zal eens wat opruimen. Ik ga weer naar buiten om iets in de vuilbak te kieperen ,maar mijn aandacht wordt getrokken door kletterend water.
Er gaat van alles door mijn hoofd ; Jan heeft onlangs een "goute à goute" geïnstalleerd om de planten te besproeien. Hij deed hetzelfde beneden in de moestuin. Zou de leiding losgesprongen zijn?
Ik ga wat dichter naar het geluid toe.
Het komt uit de richting van het zwembad....NEEN ?!?!
Ik loop erheen.
Het water gutst vanuit het technisch lokaal maar ik zie niet onmiddellijk van waar juist. Ik stap binnen, wordt zeiknat van de zondvloed, zie dat het vooral uit een toevoer komt die net losgekomen is uit een elleboogleiding, ik duw de leiding er weer in, het water gutst er minder hard uit, dus ik heb het bij het rechte ( alhoewel in dit geval "kromme" ) eind, ik zoek onmiddellijk iets om eronder te zetten om het water op te vangen, maar ik vind enkel een halfdoormidden gesneden plastic fles, die onmiddellijk vol is, ik begin te bibberen van stress, zet de robot op 0 , de pomp op 0, de filter op 0 en loop terug naar huis om iets te zoeken om onder de lekkende buis te zetten.
Binnen merk ik op dat er geen electriciteit is....en mijn wasmachine stond te draaien....
Ik ga naar de zekeringskast, alles lijkt OK. Het is dus de hoofdplomb...
Ik ben zo bang van electriciteit, dat kan je niet geloven. Ik ga naar de hoofdkast buiten. Normaal gezien ligt daar een dikke vijs op om de kast te openen....vijs weg. Miljaarde nonde.....hoor ik mezelf Jan op zijn beste momenten imiteren.
Ik vind er niets beter op dan een houten wasspeld uiteen te trekken en zo kan ik de kast openen. Inderdaad, zekerheid afgesprongen, ik zet ze weer op en hoor geluid uit de technische ruimte....Ik heb dus iets laten opstaan, terug zekering afgezet.
Gaan kijken naar de technische ruimte, ja hoor het water loopt flink uit de buis.
Dju toch hé !
Ik bel met trillende hand naar Serge Valmary, de loodgieter.
Ik weet het, het is zondag , maar het zijn verkiezingen, misschien is hij thuis.
Ik heb hem onmiddellijk aan de lijn "Je regrette Geneviève, nous sommes à Arcachon......je passerais demain"
Echt?
Ik ga kijken of het water uit het zwembad zakt maar zie toch geen groot verschil.
Ik ga zeker niet naar Jan bellen, want hij zal direct rechtsomkeer maken en maar met een halve concentratie naar huis rijden. Bovendien verpest ik zijn dagje uit.
Ik moet dit oplossen.
Ik bel naar Gilbert.
En ik heb geluk ' J'arrive !!!! Je m'apprêtais à aller voter ! Entretemps coupe l'eau !"
Ik probeer te kalmeren. Er is hulp op komst. Er is hulp op komst, er is hulp op komst, prevel ik gedurig aan als een mantra .
Waterleiding, euh, vooraan het huis.
Houten ton wegrollen, betonnen deksel afhalen, en dan een kuil van een halve meter diep, minstens...hoe ga ik dat doen?
Ik haal een kussentje , zet me op mij knieën en duik in de put . Kraan toe.
Gilbert komt eraan , in short en op slippers.
The wright man on the wright place !
We gaan samen naar de technische ruimte.
Ah oui, je vois.....
Hij haalt de buis weer uit de elleboog en we worden beiden natgespoten, maar dan volledig hé.
Zijn gevloek kan wedijveren met dat van Jan. Ze gelijken in meer dan één opzicht op elkaar.
Hij vindt achter andere buizen een soort ring dat ertussen moet geplaatst worden. En na een ganse tijd, meer dan een uur hoor, is de rust weergekeerd.
Ondertussen ben ik het water weer gaan opzetten, is de electriciteit weer in orde, heb ik Lynn gebeld om haar op de hoogte te stellen , vraag ik haar om eieren en brood mee te brengen en al de rest want dat ik hier niet weg durf- wat ze onmiddellijk begrijpt....vrouwen onder elkaar, weet je wel.
Gilbert is blij, ik ook, hij vraagt of hij zich wat kan opfrissen en betere kleding kan aantrekken om te gaan stemmen teneinde Macron wat te helpen , zegt hij al lachend.
We drinken koffie en ik laat hem de foto's van de reis zien.
Ondertussen is het bijna 12 uur en komt Lynn met de boodschappen en al de rest.
Meestal drinken we een rosétje als aperitief , maar vandaag wordt het Aperolspritz Bellini , lach ik alle stress van de voormiddag weg....
Jan komt thuis rond 19 uur en merkt onmiddellijk dat er iets niet pluis is, doordat ik het luik van de waterleiding heb laten openstaan.
Nonde miljaarde ....
Maar hij is ook blij dat alles is opgelost, ten minste voorlopig..
.
Serge Valmary reed rond 8.20u maandagmorgen onze oprit op .
Ca va mieux Geneviève? J'entendais que tu paniquais hier ....Hij buldert van het lachen, iets wat vrij ongewoon is voor Serge, die altijd bijzonder ernstig is ....
Nu kan ik er ook om lachen, maar die zondag niet neen.....
