"Ben je stilgevallen?", vraagt een vriendin.
"Je blog blijft zo stil!".
Enerzijds doet het me plezier dat er af en toe iemand kijkt naar wat ik schrijf/ervaar.
Anderzijds wil zwijgen niet zeggen dat er hier niets gebeurt , laat staan dat ik 'stil zit ' ;
Integendeel.
Maar kijk, een (ander) groot verschil tussen Vlaanderen ( of ten noorden daarvan) en het zuidwesten is de internetverbinding. Die is hier zeker niet "stabiel". De livebox knippert gestaag , van groen naar oranje en dan naar schreeuwerig rood ,sommige bolletjes vallen ineens uit, andere beginnen heel onerwachts verwoed druk aan en uit te gaan. Kortom je kan er niet op vertrouwen.
Mijn zus was hier twee weken in augustus en ondervond nogal wat connectieproblemen onder de 'auvent'.
De auvent zou je letterlijk kunnen vertalen als ' in de wind' , daar waar het in feite om een beschutte plaats gaat , die juist helemaal 'uit de wind' staat. Raar maar waar.
We moesten dus met zenders en ontvangers werken, dan eens niet , dan eens wel, dan eens alleen op die bepaalde plaats, maar dan kon je de krant niet lezen op de ipad binnen. Of dan op een andere plaats, maar dan kon je buiten niet op internet. Of Jan liep te jammeren dat het toch godgeklaagd was dat we niet allen samen op internet konden, of erger nog : of het echt NODIG was dat we op internet wilden. Konden we niet eens kaarten met elkaar voor de verandering?
Goed.
Daarna hebben we de hulp ingeroepen van de hier te velde heel gerenommeerde heer Filippi. Die zou dat allemaal kunnen oplossen. En als hij er dan toch is zouden we ook eens vragen of we een bijkomende schotelantenne zouden kunnen installeren opdat we ook de Franse zenders zouden kunnen ontvangen.
Zo gezegd zo gedaan.
De Tv, dat is helemaal in orde. We zijn dus meer en meer geïntegreerd hé. Kijken nu Franse TV , soms met ondertitels , dat helpt.
"Het zal de livebox zijn" ,zegt mijnheer Filippi.
Dus wachten tot de maandag daarop om een nieuwe livebox in de orangewinkel in Cahors te gaan halen. Ik kreeg onmiddellijk een nieuwe...die we maar niet aangesloten kregen.
Gebeld, opnieuw gebeld, hulp gekregen, het werkt, het werkt niet meer, het werkt plots vanzelf. We zijn gelukkig. Tot de dag erop, geen internet, geen groene lichtjes, weer de helpdesk. Iemand die me na 45 minuten fitness oefeningen te laten doen ( in de zin van : "staan de lichtjes nu op groen, welk lichtje niet, welk lichtje wel, zet de livebox eens af, eens aan, nu je computer uitzetten, de stekker uittrekken, de stekker van telefoon uitzetten, weer aanzetten, "...je passe les détails) zelfs feliciteert omdat ik zo goed heb meegewerkt (!?).
Ik leg de hoorn neer, een uur nadien, niks meer. Argggggg !
Teruggebeld, weer de ganse uitleg gedaan, weer alle fitnessoefeningen gedaan, "er zal iemand langs komen en volgende week zullen ze me bellen om een commercïele geste te doen voor de inactiviteit van het internetcircuit".
De man zou langskomen op zaterdag tussen twee en drie.
Geen sïesta dus, je weet maar nooit. Om 17 uur telefoon, hij komt ten vroegste donderdag ! "Maar", zegt hij" als ik langs ben geweest zijn al je problemen meteen opgelost!" .
Volgende donderdag komt God dus langs ! Ondertussen is het echter behelpen.
Afzien! Je beseft dan plots dat je ver weg bent en dat verhuizen naar het buitenland vroeger totaal anders moet geweest zijn dan nu.
Maar je beseft ook dat het veel moeilijker zou zijn zonder dat medium.
Onze bovenbuur Paul woont hier ondertussen een maand of drie ( met reeds anderhalve week Wales er tussen in ) , heeft internet met satelliet(onbetaalbaar) en is dus maar een paar uur per maand bereikbaar. Hij gaat er zienderogen op achteruit.
Hij heeft het moeilijk, kan zich niet integreren , want spreekt de taal niet, maar doet ook geen enkele moeite om daar iets aan te veranderen.
Dus rekent hij op mij om telefoons te plegen, hem mensen voor te stellen, de techniekers te woord te staan, brieven te schrijven, internet aan te bieden onder de 'auvent' , hem te helpen...
Maar ik heb niet gevraagd dat hij hier zou komen wonen uiteraard.
Zijn nieuwe keuze impliceert ook een inspanning van mij en dat maakt mij ongerust.
Meer nog, ik heb het daar moeilijk mee.
