We hebben twee Engelse buren.
Boven ons en naast ons.
Ze kunnen niet meer verschillend zijn.
De enen -hoogopgeleid en met pensioen- kijken waarschijnlijk al de ganse dag naar de memorial over Woodstock. Ze missen amper een festival in Frankrijk, Noord Spanje, en reizen zelfs tijdens de zomermaanden terug naar Engeland om zo'n happening maar niet hoeven te missen.
De andere Engelsman- hoogopgeleid en aan het werk in "the city" , rugbyfan en ex-speler, wereldreiziger op hoog professioneel niveau , wel die werd 50 en nodigde maar liefst 60 mensen uit in zijn vakantiewoning.
Ze kwamen van heinde en verre, zelfs een doodzieke vriend uit Australië die het feest voor geen geld van de wereld wou missen en die daardoor 10 dagen terreur zwaaide in onze hameau. Ik denk dat gans ons dorp op de hoogte is van zijn strapatsen. Daar niet van, de man is doodziek en het was een echte schok om hem na drie jaar terug te zien.
Tenslotte strandde hij net voor het feest op de luchthaven in Blagnac Toulouse van waaruit hij via Londen en Dubai terug zou keren naar Melbourne....het mocht niet zijn, hij viel bewusteloos voor de check in en werd afgevoerd naar de kliniek in Toulouse waar hij alsnog verblijft. Morgen komt er een verpleegster uit Australië om hem terug te vergezellen naar huis.
Ongelofelijk.
Maar waar.
En een echte catastrofe voor onze Engelse vijftiger.
10 dagen van zijn vakantie met zijn 5 kinderen én zijn moeder volledig omvergeblazen door de vriend des huizes....Het siert hem in elk geval. Hoe hij het allemaal onderging. De vijf kinderen, de moeder, de doodzieke vriend....de verpleegsters af en aan, de dokters af en aan, naar het dorp af en aan en ondertussen werd het nieuw aangelegde terras verder opgesmukt met kussens en rieten meubelen - Engels , dat was ik nog vergeten zeggen denk ik....
Dus, onze Engelse buur nodigt gasten uit. Hij stuurt ons een gedrukte uitnodiging in maart en jawel de zes "Franse" buren zijn ook geïnviteerd.
Wij dus, de Engelse bovenburen en de Franse nevenburen.
En na die uitnodiging volgen er werken.
Niet zomaar een werk, grote werken.
Sinds maart is het hier een echte werf naast de deur. Camions, camionettes, kranen zonder de "werfleider" te vergeten, een Engelsman, natuurlijk of wat hadden jullie gedacht?
Een volledig nieuw terras rond het zwembad.
Ommuurd.
Mooi.
Groots.
Binnen allemaal nieuwe meubelen.
Engelse meubelen, of wat hadden jullie gedacht?
Het ziet er echt echt schitterend uit.
De feesten duurden drie dagen.
Vrijdagavond tocht op de Lot met muziek en diner, zaterdag gasten afgehaald met bus vanuit Cahors .
Naar het marktplein in Castelnau alwaar ze allen genoten van "la fête du vin"en een lunch bij de Bardouquet en dan met de bus naar onze hameau de "Vers" om daarna met minibusjes naar beneden gevoerd te worden waar de catering uit Maxou (een echte aanrader, feilloos echt waar, door vier dames ) hen (en ons ) opwachtte voor de " apéro " met , jawel , gin tonic of champagne, canapés, foie gras, worst met foie gras, eend gebakken ....mensen in het zwembad, rond het zwembad ...
Petanque , en daaraan deden mee : de buren : de Engelse bovenbuur die in Wales in een heuse petanqueclub speelt, de Franse buur die meer een "jeu de boules" doet en er elke donderdag kampioenschappen speelt en Jan mijne man die gewoon meedeed, voor de lol.
Het was leuk.
De Franse buurvrouw week niet van mijn zijde. Ze spreekt alleen Frans.
En om 8 uur groots diner met 5 gangen en schitterende wijn uit lang vervlogen jaren.
Het was een festijn.
Het was groots ,het was memorabel.
En zondag after-after drinks natuurlijk.
En verhalen ophalen van hoe goed het allemaal wel gelopen was.
Het was een voorrecht om te mogen deelnemen aan zo'n 'Britse Party'.
Net op tijd, net vòòr de Brexit ....
"Al-oef" zou Aude zeggen !
