Dat konden we zo niet laten, dus gaven we drie pompoenen mee...
En zo denk ik dat we aan een heuse ruilhandel begonnen zijn dank zij de blog!
Kan je dat nu geloven?
Het is enerzijds bizar en anderzijds normaal natuurlijk dat als de blog gelezen wordt dat je wordt aangesproken in de zin van " ja, ik weet het van je pompoenen maar zoals Vera zei, die pickels zijn echt lekker en ik heb ook al geprobeerd groene tomatenconfituur te maken, echt lekker!"
Of ook "ik heb beide ogen laten opereren van katarakt en ik moet eerlijk toegeven dat.....In Thailand kost zo'n ingreep 650 EUR"
Dan zijn we beter af in Frankrijk : 250 EUR opleg aan de dokter en die trekken we op de koop toe terug van onze hospitalisatieverzekering.
Mijn zus belt en vraagt of ze die vijgenconfituur eens mag proeven.
Een ex-collega van haar die lege confituurpotten meegaf is blij dat ze van pas komen.
Een vriendin uit Brabant moest hard lachen met de wegbeschrijving Vers , "want echt waar hé Gene, die wegwijzer Vazérac stond er niet".
Vera zegt dat ze nog veel recepten heeft.
Twee mannen of vrouwen, dat ik het niet weet en niet kan te weten komen feliciteren mij helemaal uit Indonesië met mijn tuin ( nog wel! ik die niets doe in mijn tuin).
Ik heb fans in Estland en Vancouver, in Brazilië en Nieuw Zeeland .
Het kan verkeren.
En ik kan echt mijn nieuwe commerce beginnen : ruilhandel in de eenvoudigste betekenis van het woord.
Mijn pompoen tegen jouw druiven, mijn confituur tegen jouw sperziebonen, mijn ajuinen tegen jouw look. Mijn eend tegen jouw kalfsvlees, mijn everzwijn tegen jouw kip....enzovoort enzovoort.
Terug naar af.
