Het was zaterdag, 11.30u en ik had net Moussaka gemaakt .
Jan zou pas 's avonds thuiskomen van de jacht en dat gaf me perspectief: me koesteren in de schaduw van zomerzon die 30 graden aanwees , om maar niet te spreken van de hitte van de zon zelf die dan weer naar de 47,5 graden steeg.
Niet te doen die nazomer.
Niets doen, een boek, wat doorlopers invullen met zes of zeven sterren, bellen naar de ene of de andere zonder gezeur aan mijn hoofd in de zin van "ben je nu weeral aan het bellen ?" ,variant voor "naar wie ben je nu weeral aan 't bellen?" , variant van " allez, ze is weeral eens aan 't bellen voor de verandering"...
Eerst de honden hun waterbak nog eens voldoen, zie!
Tiens, geen water.
Andere kraan proberen, geen water.
Lichte paniek.
Héél licht, maar toch even de weg kwijt,zoals Zwany het soms zo plastisch uitdrukt.
Bellen naar Fernand, een verre buur,maar een buur die hier permanent woont.
Het was zijn vriendin Geneviève.
Er zijn hier veel Genevièves, 10 x meer per vierkante kilometer, echt.
Geneviève, ici ta voisine Geneviève, est-ce que toi tu as de l'eau?
Je vais voir, un petit instant.
Ze komt terug.
Mais oui, j'ai de l'eau. J'espère que ça ne va pas durer longtemps avant que tu n'en aies!
Check!
Inderdaad.
Niks zo vervelend als geen water hebben.
Wat moet dat zijn in Afrika, verschrikkelijk.
Ik zoek de factuur van de Saur, de watermaatschappij . De factuur is betaald, check!
Ik rol de wijnton en de bloembak weg van de put waarin de watermeter zit , haal de isimo eruit , met een vuilblik schep ik er water uit en dan kijk ik of de meter draait.
Niet dus, check!
Na deze drie "checks" kan ik bellen naar de SAUR, niet eerder...zo staat het op hun factuur.
Het is zaterdag maar ik zie dat ze 24/24u bereikbaar zijn.
Nadat ik zo'n twee minuten van alle berichten en richtlijnen hoor die met nadruk vragen of ik de drie checks van zonet heb volbracht word ik eindelijk doorverbonden met ene lieftallige dame die me vraagt of er één of ander ventiel achter de meter zit ?
Mijn gezicht sprak boekdelen, neen daar zit niks.
Bon, dan zullen we eens kijken of er anderen getroffen zijn...
Neen.
Zucht.
Dan zit er niets anders op dan dat er iemand langs komt.
Maar ze zegt het met weinig overtuiging.
Ik bel Jan die toch van plan was terug te komen van de jacht want in die hoge temperaturen is het niet te doen voor de honden.
Hij komt ( hij komt, de Lieve Goede Sint, mijn beste vriend ,uw beste vriend, de vriend van ieders kind) en dat geeft me nu de kans eens te gaan kijken bij mijn dichtste buur Adam, van wiens huis ik de sleutel heb.
Neen, Adam heeft ook geen water.
Ik bel terug naar de Saur , wachttijd idem etc, en nu zullen ze er werk van maken zie. Er komt echt iemand.
Op weg van dat huis naar het onze komt Philippe Compan , de landbouwer die de vallei bewerkt me tegemoet met zijn GSM in de hand.
Ca va Geneviève?
Ben non, je n'ai plus d'eau.
Et bien, ça ne m'étonne pas ! Je viens de m’apercevoir que j'ai soulevé le tuyau d'eau..! Je m'excuse Geneviève, on vient d'appeler la SAUR...
Waarna de man van de waterleiding aan komt gereden met zijn camionetteke en heel veel plannen .
Jan, Philippe en de arbeider zoeken zich rot naar de lieu dit VERS ( ja er zijn er anderen die dat ook niet onmiddellijk vinden!) en dan gaan ze met twee zo'n 10 km verder de hoofdkraan van het water toedraaien.
Hij doet zijn botten aan, en begint te zoeken en wat blijkt :
Met veel moed begint hij eraan , neemt een schup en begint te graven.
Hij zet er een tussenstuk in , rijdt terug naar de hoofdkraan, zet ze aan en komt lachend naar ons :
" Cela devrait marcher"!
Niks is minder waar.
Hij gaat terug naar het veld, men zegge en schrijve ondertussen 17 uur...
Na een ganse tijd te zoeken vindt hij een tweede breuk, terug de waterleiding gaan afzetten 10 km verder, terug de botten aan, terug graven, naar het atelier van de SAUR om stukken die hij niet in tweevoud bij zich had , repareren wat moet, en rond 19 uur is het gefixed.
Hij drinkt een cola en vertrekt na ons nog op het hart te drukken voorzichtig te zijn, want er zou zeker zand en gruis in de leiding terecht gekomen zijn.
We zetten onze hoofdkraan op, ja er is druk en de man vertrekt, nog met zijn cola in de hand, want het was snikheet.
Rond 19.30 u hoor ik "gegodvermiljaar" van buiten.
Ik ga kijken en zie Jan over de put gebukt staan : een lek voor de compteur!
Man, man,man.
Teruggebeld naar de SAUR.
Vandaag zal hij waarschijnlijk niet meer komen.
Gevolg emmers vullen en kraan toe .
Vanmorgen teruggebeld, neen vandaag zou hij niet komen....
Morgen !
En zeggen dat ik jaren in mijn dienst "kabels en leidingen" beheerd heb.
Maar nu was het voor echt. En ja ik vond het vervelend, zowel virtueel op bureau als in reality in mijn lievelingsvallei.
Maar het heeft zijn voordelen, ik moet niet poetsen en de afwas kan blijven staan....
