Je kan niet geloven hoe rap dat beest kan lopen. En dan komt hij volledig overstuur, oververhit, kwijlend met schuim op zijn lippen naar binnen gerend, drinkt zijn ganse waterbak in één teug leeg en legt zich dan volledig uitgestrekt op de koude stenen vloer ,met zijn rug tegen de witgrijze muur van ons huis.
Na een tijdje drinkt hij nog eens van het verse water dat ik heb bijgevuld en versleept zichzelf-volledig uitgeteld- naar de andere kant van de kamer, om af te koelen op zijn andere zijde.
Als ik na een tijdje buiten wil gaan kijken wat Jan aan het doen is , struikel ik bijna over het (dode) diertje.
Mooi hé en spijtig dat er weeral een haas dood is.
Vanmorgen op onze wandeling zagen we trouwens een hele grote volwassen haas in het midden van het veld.
Gelukkiglijk genoeg had Cartouche die niet gezien...
En Jan die was de moestuin aan het omspitten en aan het beplanten met -vooral- tomaten ( coeur de boeuf, Roma en zwarte tomaten, trostomaten, aubegines,courgettes, pompoenen, poivrons, pepertjes) .
Het gaat vooruit, het gaat verbazendsnel vooruit...
En ik, ik stond er alleen maar bij en ik keek ernaar.
