Verleden week op de bloemenmarkt in Castelnau city, vandaag in Labastide Marnac.
Naar jaarlijkse gewoonte hebben we ons weeral misreden, gevloekt, de schuld op elkaar geschoven en ten lange leste de postbode doen stoppen om te vragen " où était l'horticulteur?".
" Ah, vous avez raison de le demander au facteur ! C'est la première à votre gauche, dès que vous voyez les serres, vous êtes arrivés".
Een geluk dat er nog facteurs bestaan. Want je zou er niet van moeten verschieten dat dat in de nabije toekomst eveneens wordt afgeschaft en dat we elk een vakje moeten 'huren' in een sorteercentrum en zelf onze post gaan halen.
Neen daar valt niet mee te lachen nee, ooit zal dat zo zijn, geloof me.
Maar nu hebben we nog dat geluk.
En vertrouwen we op de postbode die met zijn gele camionette alle landwegen afzoeft!
We kochten eenjarigen.
Zes jaar geleden had men mij niet moeten vragen wat dat waren, eenjarigen, nu weet ik dat.
Of doorlevende planten of " vivaces" . Ook nooit geweten wat dat betekende, nu wel dus.
En ja hoor, na een paar uur zwoegen mag het resultaat er best zijn.
Ik ken er niets van, maar ik heb een perfecte Franse tuinman ....Jan.
Wat die allemaal kan, daar sta je van te kijken !
Maar elke dag leer ik bij en ik ben bijzonder goed in het commanderen van waar die planten moeten staan, in welke bak, welke kleuren bij elkaar horen etc etc...
En al doet Jan het werk, ik ben ook gelukkig, want het betekent dat we klaar zijn voor de zomer. "Het seizoen" zoals Rita dat noemt!
Alleen nog wachten op de zon zie, want die laat dit jaar wel heel lang op zich wachten.
