Vandalisme...nu ook in de Lot !

Rond 9.30u hoorde ik een auto onze oprit oprijden.
Het was Paul, onze Engelse bovenbuur.
Hij bracht me post....
- I think somebody hurt your mailbox upstairs......your mail was on the road...
- Wat bedoel je Paul? Dat er iemand tegen onze brievenbus is gereden ?
- Ik denk het, zegt hij.
- OK dan zullen we ze straks wel even gaan rechtzetten.
- Eh, ik vrees dat er meer aan de hand is hoor, lacht Paul, de drie brievenbussen zijn redelijk verwoest.

We nemen de auto en stoppen eerst bij Patrick, onze Franse buurman om hem te vertellen wat Paul ons net zei; hij komt met ons mee.

Boven , aan het einde van de weg, of aan het begin ervan, 't is maar hoe je het bekijkt, kijken we met enig ongeloof naar de drie brievenbussen....
- Dat is niet het werk van een automobilist, zegt Patrick.
- Dat denk ik ook niet, zegt Jan.

Neen, zoals we de schade kunnen vaststellen ziet het er naar uit dat iemand verwoed op de brievenbussen geslagen heeft.
Zou iemand het op ons gemunt hebben?
Hebben we iemand tekort gedaan ?

- Misschien toch best de politie bellen, oppert Patrick.

Ik bel naar de gendarmerie. Ondertussen ben ik daar gekend als slecht geld vrees ik !
- Gendarmerie Lalbenque....bonjour madame!
Ik leg uit wat er gebeurd is.
Ondertussen komen Patrick en Jan bij me staan. Ze zijn elk naar een andere buur wat verderop gaan kijken of Michèle, of Babette hetzelfde voor hebben als wij, maar neen, hun brievenbussen staan nog netjes onaangeroerd rechtop.

- Ik stuur iemand tegen het einde van de ochtend, vroeger kan niet mevrouw. U hebt er goed aan gedaan te bellen. Ondertussen niets aanraken aub.

We gaan terug naar huis.
Ik ga naar het huis van een andere Engelse buur - want Adam zijn brievenbus is ook gedeukt- maar Adam is terug naar Engeland en zijn vrienden die momenteel in zijn huis verblijven geven me zijn adres.
Ik mail Adam met een foto van de bussen, en hij schrijft me prompt terug : "Who would do that? That is madness!"

Dat vinden wij ook, maar wat doe je eraan?

Een uurtje later belt Patrick. De gendarmes zijn al bij hem langs geweest en vanmiddag worden we op het commissariaat verwacht om onze verklaring te laten optekenen.

Rond 15 u rijden we naar de gendarmerie.
Als we boven komen zien we dat de postbode er "iets op gevonden heeft" !!!!
In plaats van de post beneden te komen brengen zoals hij of zij vroeger steeds deden, heeft hij gewoon de post in de bus gestoken en er een steen bovenop gelegd....
Ik weet eerlijk gezegd niet of dat nu een goed idee is.....

Ik zal me zeker eens bevragen...

We komen op het commissariaat waar we vriendelijk ontvangen worden, ondanks het misverstand dat we MORGEN pas verwacht werden , dat er vandaag geen permanentie is, maar dat ze ons toch zullen helpen.
Of we het polisnummer van onze brandpolis meegebracht hebben?
Neen dus.
Moet je daarvoor bijna 30 jaar in de verzekeringssector gewerkt hebben, maar bon !
Dekking is er naar mijn mening toch niet, want de brievenbus bevindt zich niet in of aan het huis...

Het duurt lang, de brigadier tikt ellenlange zinnen op zijn klavier, verbetert, leest het voor, herverbetert, veegt uit, schrijft er iets bij, drukt het af, gaat naar de printer in het andere lokaal, komt terug, laat het lezen, hij is het polisnummer vergeten, dat ik ondertussen van onze topmakelaar André Baussac uit Lauzerte bekwam via de GSM, terug oproepen van het document, verbeteren, wissen, intikken, saven, printen, ander lokaal, ondertussen krijgt hij telefoon in verband met een verkeersongeval, komt een collega hem vragen of hij een rijbewijs mag teruggeven aan mijnheer X, komt terug met 2 exemplaren, laat het me lezen, tekenen....
Ik vraag of ik een exemplaar krijg?
- si vous restez gentillement assise , oui....
Ik zet me onmiddellijk weer neer, onder de indruk van de plotse aanval van gezag van de gendarm, die me lachend zegt dat ik "heel actief ben"...

Hij print weer iets af, naar het andere lokaal, terug, tekenen, stempel opzetten, klang, klang, vice verso , ik moet ook tekenen.

- Kom nu maar mee, zegt hij.
Ik word voor de balie geleid, hij doet de balie met een klap dicht en overhandigt mij de verklaring.

- U hebt er goed aan gedaan langs te komen. U bent niet het doelwit van deze vandalenstreek, mevrouw, mijnheer. Er zijn andere feiten vastgesteld deze nacht. Gewoon voor de lol en onder invloed van drank of drugs waarschijnlijk.
En het is ook een goed idee van uw brievenbus aan de ingang van de weg te plaatsen , dat schrikt boeven af om naar benden te rijden, als ze weten dat er meerdere woningen naast elkaar staan.

- Tja, zegt Jan, ik weet toch niet of ik de brievenbus opnieuw daar ga plaatsen...
- Toch wel, maar giet er een betonnetje rond, lacht de gendarm !

- Au revoir madame, monsieur !

En zo zie je maar, ook in onze o zo liefelijke Lot gebeurt er al wel eens iets crimineels.
We zijn al lang blij dat het niet erger is dan dat.

Maar toch....

Et tout ça pour des prunes !

lieu dit VERS

We hebben zo'n 300 pruimelaars.
We HADDEN 300 pruimelaars, corrigeert Jan er onmiddellijk achteraan als ik weer eens mijn verhaal doe van waar we wonen, waarmee we ons onledig houden om toch bij ons het gevoel te hebben dat we iets nuttigs doen en bij de anderen de indruk te wekken dat we heel veel werk hebben.
't Is maar hoe je het bekijkt, wat je wil bereiken, of je medelijden wil oproepen of sympathie, begrip soms of totaal onbegrip , wanneer de opponent meewarig zijn of haar hoofd van links naar rechts schudt, omdat ze DIT ledig bestaan zeker niet zouden willen inruilen voor zijn of haar hectisch leven in de stad.

We hebben of hadden - ook dat is voor interpretatie vatbaar dus- 300 pruimelaars, die we zo'n 8 jaar geleden gekocht hebben van de boer die ooit gans de vallei bezat maar die spijtig genoeg in faling geraakte.

Dat maakte dat we als aanpalende eigenaars het voorrecht kregen om zowat 1 hectare grond palend aan onze eigendom te kopen.
Meer kan je als particulier niet verwerven, de SAFER ( société d'aménagement foncier et d'établissement rural, uileg onderaan mijn post )  koopt de gronden op en herverdeelt ze, meestal onder jonge landbouwers.
Of ze legt meren aan, kunstmatige meren zoals het meer dat beneden in de vallei ligt. En op onze plek wou ze dat meer zelfs drie maal groter maken dan het al was.
Maar de middelen zijn er niet en dus werd dat project afgeblazen.

En sindsdien onderhoudt Jan die boomgaard. En dat is geen lachertje. Snoeiwerk, gras afrijden, kortwieken rond de bomen. Eenmaal per jaar wordt er gesproeid met bouillie bordelaise tegen schimmel en zo , verder wordt er niets aan gedaan in feite. Maar daar is hij al gauw een aantal weken per jaar mee bezig.

Sproeien doen we niet. We zouden uiteraard wel een pomp in het meer kunnen leggen, maar dan nog, zie je ons al bezig om al die bomen te draineren. Neen, we laten het zo. Dat is al welletjes.

In het voorjaar staat de vallei prachtig in de bloesems en ruikt het overheerlijk, als ware het ambrozijn zo zoet en buiten-aards bijna .
Je ziet me dan zoals in de processie van Echternach voor-en achteruit gaan, om de geur te kunnen vasthouden als het ware.
Spijtig genoeg duurt die periode nooit lang , maar bon.

Dit jaar was het koud, te koud in het voorjaar. Maar vooral té nat. Het heeft hier gegoten en meer dan eens bedachten we hoe fantastisch het toch is dat we een spiksplinternieuw dak hebben laten leggen twee jaar geleden....

En omdat het zo geregend heeft, onophoudelijk geregend in de maanden mei/juni , het bovendien verschillende keren serieus gehageld heeft, zijn de vruchtjes van de takken geslagen of ernstig gekwetst.
Dan zie je allemaal spikkeltjes op het fruit en daarin zitten dan wormpjes die zich te goed doen aan al dat lekkers. Ik begrijp ze!

Maar dat betekent dat we voor het eerst sinds we hier wonen bijna GEEN pruimen hebben.

We hebben "précoces", of "japonaises" dat zijn  dikke ,kleine gele pruimpjes die iets zuurder zijn en vooral naar België ( echt waar hé) geëxporteerd worden.
Dit jaar GEEN EEN !
We worden niet geloofd als we dat vertellen en toch is het waar.

Dan zijn er de reines claudes .
Groene lekkere zoetere pruimen.

Taratata....ik toon jullie de opbrengst van 2018 oftewel NU :

reines claude 2018

Veel hé ?
je houdt het niet voor mogelijk.

Dan zijn er de "présidents" , dat zijn dikke blauwe pruimen, als eieren zo groot, je weet wel , die van Jantje.
Er zijn er heel weinig en die die er zijn zien geelachtig groen , af en toe een blauwe en die zijn zo zuur , je kan ze niet eten.
Dat komt dan weer door de hitte die ons te beurt gevallen is in juli en ook nu nog.
41 °C was ons niet vreemd, in de zon gaf dat 52°C.
En als je niet sproeit , tja , dan zijn er geen pruimen.
De enige overlevers zijn de wilde pruimen,die zijn veel kleiner maar wel lekker.
Ze worden ook "les prunes cochons" of varkenspruimen genoemd. De everzwijnen zijn er dol op.
Cartouche ook, die heeft dan naar jaarlijkse gewoonte een diarree aanval dat het niet mooi is ! Ocharme !.

prunes cochons

Et tout ça pour des prunes !

Dat is een Franse uitdrukking die zowat hetzelfde betekent als "peanuts" !
Niks dus, noppes, nada !
Het wordt gezegd van iets zonder waarde .
En ik vroeg me af waar die uitdrukking vandaan kwam.
Daarvoor moeten we teruggaan naar de XIIe eeuw, na de tweede kruistocht die niet echt een succes geweest was, integendeel.
Rond 1150 hebben de kruisvaarders die terugkwamen voeten van de pruimelaars uit Damascus meegebracht omdat ze de pruimen zo lekker vonden toen ze er ginder van gegeten hadden.
Toen ze de koning hun onfortuinlijk wedervaren vertelden waren ze- volgens de legende- wel blij van hem de pruimelaars te kunnen aanbieden.
De koning zou woest geworden zijn en geroepen hebben " Jullie gaan me toch niet vertellen dat jullie enkel naar daar gegaan zijn voor pruimen !!!!!!"  " Ne me dites pas que vous êtes allées là-bas uniquement pour des prunes !" , waaronder je kan begrijpen dat ze er dus "voor niets" waren heen gegaan.
De entourage van de koning en later het volk verspreidden sinds dan die zin die aan de uitdrukking gegeven was.

En zo zien we maar dat ondanks deze tegenslag we toch iets nuttigs hebben bijgeleerd.
En ik, ik heb WEER minder werk, want dit jaar wordt er geen pruimen confituur gemaakt, worden de pruimen niet gehydrateerd, worden er geen pruimen ingevroren, wordt er geen pruimenalcohol gemaakt en worden er geen pruimen opgelegd op alcohol.

't Zal mij eerlijk gezegd een zorg wezen !
Ik heb ondertussen potten genoeg.

SAFALT (Aveyron, Lot,Tarn,Tarn et Garonne)

Article créé le 11/05/2016Mis à jour le 11/05/2016

 

La société d’aménagement foncier et d’établissement rural (SAFER) est constituée conformément au Code Rural et de la Pêche Maritime (CRPM) pour remplir des missions définies autour de quatre axes pour contribuer à l’amélioration des structures foncières du secteur agricole (art. L141-1 à 5 et R141-1 et 2 du CRPM) :

1. Elle œuvre prioritairement à la protection des espaces agricoles, naturels et forestiers ; ses interventions visent à favoriser l’installation, le maintien et la consolidation d’exploitations agricoles ou forestières afin que celles-ci atteignent une dimension économique viable au regard des critères du schéma directeur régional des exploitations agricoles ainsi que l’amélioration de la répartition parcellaire des exploitations ; ces interventions concourent à la diversité des systèmes de production, notamment ceux permettant de combiner les performances économique, sociale et environnementale et ceux relevant de l’agriculture biologique au sens de l’article L. 641-13 ;
2. Elle concourt à la diversité des paysages, à la protection des ressources naturelles et au maintien de la diversité biologique ;
3. Elle contribue au développement durable des territoires ruraux, dans le cadre des objectifs définis à l’article L.111-2 ;
4. Elle assure la transparence du marché foncier rural.

beurre manié

reuze hibiscus

De zomer is zwoel én druk.
Vrienden komen op bezoek, kennissen komen langs, oude vrienden, nieuwe vrienden, het is een onafgebroken komen en gaan van mensen die blij zijn ons te zien, ons terug te zien en vice versa.
Soms wordt een aangekondigd bezoek afgeblazen door omstandigheden.
Er zijn werken in het huis dat vrienden in Spanje in de zomer betrekken....
iemand is ziek en ze moeten terug naar de Heimat.
Af en toe zien we heel onverwachts iemand verschijnen in de vallei.
En dan is de her-ontmoeting nog intenser dan als ze verwacht wordt.

En tussen al die visite door worden we ook uitgenodigd door Franse vrienden, of Belgen "in het buitenland" , of aperitieven we met de buren en organiseren wij ook retour-etentjes vol van onze laatste culinaire ontdekkingen.

En heel soms is het windstilte en horen we of zien we niemand.

Om te koesteren, die momenten van zalig nietsdoen.
De poetsbeurt overslaand, want niemand in de buurt.
Uitstellen tot morgen waar vandaag geen zin of moed voor is.
Bij 41,2°C ( 52 °C in de zon) vind ik dit een eerlijke verontschuldiging voor wanorde en stoffige hoeken in de nederige stulp.

Lotus en Trompette de Jéricho

Gisteren werden we zo uitgenodigd door lieve slechte vrienden in Cahors.
Wij wonen afgelegen en menig bezoeker stelt ons als eerste vraag steevast "Man, hoe hebben jullie dàt gevonden !", maar zij, die slechte vrienden dus, wonen IN Cahors en ondanks onze regelmatige bezoekjes vergissen we ons altijd van weg en maken we zoals altijd ruzie van jewelste op een boogscheut van hun huis 'sur les hauteurs de Cahors'....

Het zijn weggetjes waar je absoluut geen tegenligger wil ontmoeten.
Waar je geconcentreerd vooruit moet kijken, de linker- en rechterkant van de weg in het oog moet houden op wild dat plots uit het niets van achter een haag of een muurtje tevoorschijn springt .
En telkens je in gedachten de " aux poubelles à droite" verwacht, zie je helemal geen baan  op je rechterkant, begint Jan te jammeren dat "ik weer al eens verkeerd gereden ben", precies of hij zit niet naast me en hij had zeker geweten hoe het moest, tot we dan uiteindelijk "iets" tegenkomen , één of ander herkenningspunt, waardoor we her-ademen en weer zachtaardig tegen elkaar kunnen tekeer gaan.

Bij Sylvie en Marc is het goed toeven. Ze nodigen ook meestal andere slechte vrienden uit die we even graag zien als zij en na een paar minuten zit de ambiance er weer dik in.
"Moules Frites avec de la mayonnaise ,Geneviève !"
-Dat moet je durven, zegt Liliane! , voor Belgen Mosselen met Friet maken.
En inderdaad, ze waren heerlijk en een Belg kan het niet beter.
Non mais !

Na de n-de portie overheerlijke mosselen met een fantastische roquefort saus, vraagt Sylvie of we elk een portie mosselen willen meenemen.
-Zeker, antwoord ik. De volgende dag haal ik de mosselen uit de schelp en kook ik de saus in, waarna ik er een beetje beurre manié bij doe , wat gruyère kaas over strooi en zo onder de grill. Heerlijk.

Ik verwacht  begripvol geknik van de dames maar ik ontdek alleen vragende gezichten.

- Du beurre manié? C'est Belge ça ?
- Maar neen Sylvie, dat is Frans. Boter met bloem om je saus in te dikken.
- Nooit van gehoord ,zegt haar buurvrouw.
- Ik ook niet zegt de derde, zeker Belgisch !

Ik begin me druk te maken en verzeker hen dat je die culinaire term in elk goed kookboek terugvindt.
Maar ze geloven me niet.

De avond kabbelt gezellig verder, maar het eerste wat ik doe als ik thuiskom is kijken wat ik kan vinden op internet over beurre manié.
En ja hoor, het is wat ik dacht dat het was.
Soms kan twijfel me volledig overrompelen als een bij mij vaststaand feit op ahoe- geroep onthaald wordt.
En als ik dan ,na enig opzoekingswerk , gerust gesteld word , dat ik het wel degelijk bij het rechte eind had, dan kan ik daar opnieuw door overweldigd worden .
Maar evenzeer als ik oprecht denk dat ik het bij het rechte eind heb en later ontdek dat ik ongelijk had, dan twijfel ik nog te meer aan mezelf , aan mijn geheugen, aan mijn herinneringen, aan wat de waarheid is.

Maar van beurre manié was ik zeker, heel zeker.

Link naar de beurre manié :

https://g.co/kgs/WRRQoG

La gendarmerie

Zondag , 11.45 uur.
Ik ga Jan vervoegen onder de auvent voor de zondagse Apero met een plateautje lekkers als daar zijn mosseltjes, ansjovisjes, saucisson à l'espelette en de nodige glazen die dan met een heel eenvoudig rosétje zullen gevuld worden ter plekke....
Maar op mijn weg daar naartoe hoor ik dat er hard aan de bel van de voordeur getrokken wordt.
Ik ga kijken met het dienblad in mijn handen en ik zie een "gendarme" staan met een wit papier in zijn hand.
- Madame Geneviève Meunier?
- C'est tout à fait moi, monsieur ! , lach ik hem toe.
- Madame, ik heb hier een Pro Justitia van de Belgische politie voor een overtreding die U zou gepleegd hebben op 6 december 2016....
- 2016?
- Ja, zo staat dat erop.
- Mag ik het eens lezen mijnheer?
- Ja mevrouw, maar hebt U tijd deze week om een verklaring te komen afleggen op ons bureau ?
- Zeker mijnheer, ik wil nu ook wel een verklaring afleggen.
- Ah neen mevrouw, mijn dienst zit erop, het is 12 uur en zondag...

Ik lees de Pro Justitia.
In het Nederlands, de vertaling in het Frans is er uiteraard bijgevoegd.

Ik zou, naar het schijnt, twee jaar geleden om 7.45u in Hove, in een heel gevaarlijke situatie verzeild geraakt zijn....mijn voorlichten brandden, maar mijn achterlichten niet. En dat is heel gevaarlijk. Ik had die ook moeten doen branden....de boete is 50 Euro. Maar aangezien ik niet gereageerd zou hebben, wordt die 50 EURO nu opgeëist.

- Ja mijnheer, dat is best mogelijk dat ik toen in België was, maar het betreft een huurauto...
- Mevrouw, heeft die politieagent U dan niet tegengehouden en U gewezen op het feit dat uw achterlichten niet brandden?
- Neen , het is het eerste dat ik ervan hoor. En nogmaals, het was mijn auto niet...
- En U hebt nooit iets van deze overtreding gehoord?
-Neen, niks brief, niks boete, niks....
- We zullen U overmorgen bellen om een afspraak te maken teneinde uw verklaring op te tekenen. U wil dat toch in het Frans doen? Want anders moeten we voor een tolk zorgen...
- Ik versta voldoende Frans om een verklaring af te leggen.
- Prima mevrouw, fijne zondag nog !

Twee dagen later word ik gebeld door een vrouwelijke gendarme. Of ik vrijdag om 10 uur naar het bureau kan komen?
Zeker.

Ondertussen vond ik de papieren terug van mijn vlucht en van de huurauto.

En op vrijdag tekende de politieagente de verklaring op.
In feite was zij het die er niet van over kon van wat er gebeurd was.
Dat die verbaliserende politieagent van Hove de moeite niet genomen had om mij te doen stoppen en me te wijzen op de niet brandende achterlichten...erger nog , dat hij ervan uitgaat dat je de voor-en achterlichten afzonderlijk kan aan- of uitzetten....
- dat zou er nog aan mankeren zie, zegt ze, dat je dat ook nog zou moeten doen, de voor-en achterlichten apart aan en uit zetten !

Bref, ze neemt er haar tijd voor.
Nadat ze alles getypt heeft roept ze er het brigadehoofd bij.
Ook aan hem wordt er uitgelegd wat er gebeurd is.
De man vraagt me of Hertz met mij het voertuig heeft bekeken toen ik de sleutels in ontvangst nam?
- Dat hebben ze nog nooit gedaan, antwoord ik.
- Wel dat is verplicht mevrouw, en in het vervolg eist U dat ze met U de wagen bekijken, de motor aanzetten en U tonen dat alle lichten branden.

Goede tip denk ik, alhoewel ik vrees dat dat nooit zal gebeuren....

Ik teken de verklaring waar ik geen Kopie van krijg, maar bon.

Kunnen jullie zich dat voorstellen?
Ik zou dus met gedoofde achterlichten in Hove ( waar je slechts 30 km per uur mag rijden ) maar met brandende koplampen om 7.45 u gereden hebben. Dat is heel gevaarlijk schrijft de Hovense politieagent die me gewoon laat doorrijden...Die als hij het kentekennummer opvraagt ontdekt dat het om een huurwagen van Hertz gaat, die zich dan ook kan inbeelden dat ik daar niks kan aan doen, want het is mijn wagen niet, die mij niet contacteert maar wel hertz, die ook niets doet, het PV niet leest waardoor ze hadden kunnen zien dat het probleem bij hen lag en zeker niet bij de huurder van de wagen, die enkel mijn naam opzoekt en mijn adres, waarna het PV in het Frans vertaald wordt door een vertaler, waarna het opgestuurd wordt naar Frankrijk, waarna de gendarme met zijn auto tot bij mij komt om te zien of ik de Franse taal machtig ben, want anders zou hij een tolk ontbieden, die me belt om een afspraak te maken, die me ontvangt en drie kwartier met mij bezig is om een verklaring op te stellen, die het brigadehoofd vraagt om het PV na te lezen, die dat dan gaan doorsturen naar Hove, en die als hij goedgezind is het PV zal seponeren?
Voor 50 EURO?
Hoeveel heeft dat grapje gekost?

Kunnen jullie zich dat voorstellen?

Lotus bloem