Winterslaap

bladertapijt

                                                                 



Wat is het hier stil.
Heel stil.
De bladeren vormen een dik tapijt zodat ik zelfs mijn voetstap niet meer hoor  als ik 's morgens met "de jongens" ga wandelen. Enkel het lichte getik van mijn stok die ik steeds bij me heb. Een stok zoals een pelgrim er één mee heeft op zijn tocht door deze streek op weg naar Compostella.
We kennen er veel die de tocht ondernemen. Soms in stukjes en beetjes, soms jaarlijks terug op weg gaan ,vertrekkend vanuit het spoor dat ze het jaar daarvoor achterlieten. Soms in één keer en dan wordt er dagen over gesproken. Soms alleen, soms met twee, soms in groep. Soms begeleid en opgewacht door een minder moedige kompaan ,die ondanks de te verwaarlozen fysieke inspanning toch geconfronteerd wordt met de stilte tijdens het wachten op, of met de ongerustheid of de spanning van "zal hij of zij het wel halen vandaag?".
Soms is er helemaal niets dat de aanzet gaf tot zo'n beslissing , soms was het een belofte " indien ik beter word, als zij geneest, als hij het haalt, dan....", soms was het een item op de bucket-list , soms het voorwerp van een weddenschap.
Maar er is één constante : na de tocht ben je niet meer wie je was, zoveel is zeker.

Op mijn wandelingen zie ik de wonderbaarlijkste dingen. Een marter die in een boom bij Paul en Lynn aan het uitkienen is waar hij nu best de winter zou doorbrengen. Verleden jaar had ik hem op exact dezelfde plaats gezien....
Zouden die echt terugkomen naar hun "huisje" ?

marter bij Lynn en Paul

Een reetje, dank zij Cartouche gespot. Die beweegt dan niet meer , totdat het diertje wegspringt na een tijdje en Cartouche er achter aan holt.

Heerlijk vind ik dat.

ver maar toch zichtbaar

Mestkar met Gilbert en Jan

Jan had zijn moestuin proper gemaakt. Daarna het onkruid verwijderd. Dan met de motoculteur erdoor. En dan kwam Gilbert langs...
Maar je moet het zo en zo doen Jan. En je hebt mest nodig.
Ja dat hadden we hem al verschillende keren gevraagd, maar soms kan die klus er nu net niet meer bij.
Je vais en chercher.
En even gauw is alles plots weer mogelijk en in een mum van tijd gefikst.
Jan had zijn dagje wel anders ingepland. Hij zou eens niets meer doen na het proper maken van zijn moestuin, maar dat was zonder Gilbert gerekend.

terwijl Gilbert om hooi gaat

Een uur later kwam Gilbert met mest door de pruimelaars gereden.
Ze spreidden alles uit over de tuin.

Maintenant il te faut du foin...je vais en chercher.
Hooi, dat moest en zou erop komen en het was precies maar een kleine moeite want nog geen uur later lag het erop.
Afgepeigerd kwam Jan terug van zijn moestuin.

mèt hooi winterklaar

Dat was het voor vandaag, ik doe niets meer, ik ga me een glas bier nemen en me voor TV ploffen, zei de boer uit de Lot.
                                        

onderhouden pruimgaard

                                         
Zijn pruimgaard ziet er prachtig uit.
Wat een verschil met de volledig verwaarloosde boomgaard ernaast. Die behoort toe aan de Safer die het niet verkocht krijgt. Denken we. Waarschijnlijk zijn ze allang vergeten dat ze in deze vallei nog een hectare boomgaard liggen hebben.

niet onderhouden pruimgaard

Bij alle slagers is het La fête du gras .Dat betekent dat alles voorhanden is om paté te maken.
Of foie gras. Dat is nodig om een echte kerst te vieren hier te lande. En dus maken de meeste gezinnen foie gras in november zodat ze ervan kunnen genieten met de feestdagen.
Nu dit jaar is er minder foie gras. Dat komt omdat er weeral een vogelpest-plaag geweest is waarbij verschillende bedrijfjes de dieren binnen moesten houden ( de ganzen en de eenden lopen hier het grootste deel van de tijd buiten ) of moesten vernietigen. Soit. Ik heb in het begin van het jaar eenden en ganzenlever gemaakt en we hebben er nog niet van gegeten. We zullen er meenemen naar belgenland voor kerst. Aude verheugt er zich nu al op. Wij ook trouwens.

paté 16/11/2

Dus maakte ik geen foie gras maar doodgewone varkenspaté. 't Is te zeggen. Doodgewoon kan je dat niet noemen: met cèpes, dus eekhoorntjesbrood of met armagnac, je mag kiezen.
Er gaat niets boven zelfgemaakte paté vind ik. Lekker, echt lekker ! ( welke reclameboodschap was dat nu al weer? Die van Mora ? ).

En schorseneren. Die vond ik in de hallen van Cahors. Salcifis, provenance Belgique ! 't Zal wel zijn, zou Mia zeggen.

De Berhman kachel brandt.
De warmtepompen draaien.
's Middags straalt de winterzon door de dubbele beglazing . En vervelende wespen banen zich een weg naar binnen.

Maar nog veel erger is de onaangename aanwezigheid van een lhoir of zevenslaper in het huis.
Deze keer dachten we dat we de remedie gevonden hadden. We hebben een  répulsif ultrason         geïnstalleerd op zolder ( een ultrasoon apparaatje dat enkel knaagdieren kunnen horen en bijzonder vervelend vinden ) en dus, geen lhoirs aldaar.
Totdat...we 's morgens in de keuken , onder de witte keukenkast houtschilfers ontdekten...net of een beest aan de kast geknaagd had.

Wie knabbelt er aan mijn huisje ?

De volgende dag idem.
Ik werd er gek van. We hebben kooitjes gezet want zo'n diertje laat zich niet gemakkelijk pakken. Eerst met droge abrikozen.
Ze zijn gek op gedroogd fruit, zei Jan.
Wel, deze lhoir toch niet.
Ze willen een koek en zoetigheid, zei Aude.
Wel ,deze lhoir lust dat niet.
Ze zijn zot van seizoensfruit, appels en peren, zei Denis.
Ook dat baat niet.

valletje leeg

De kooitjes blijven leeg tot mijn wanhoop en immens verdriet.
Sinds een paar dagen vind ik geen schilfers meer op de grond.
Ik denk dat het diertje ergens in mijn huis een plekje gevonden heeft om de winter door te brengen...
Ik vind hem niet.
Maar zolang hij niet aan mijn meubels knabbelt mag hij hier blijven.
Ik gun hem zijn winterslaap.

bladertapijt