Ja ik heb veel oude vriendinnen.
Maar ook vriendinnen van mijn eigen leeftijd.
En jongere ook.
En veel jongere ook.
Maar bon.
Ik pikte ze op met haar oranje gekleurde haren, felgekleurde kleren, lange rok en bottines, want mijn vriendin is hip! Hipper dan ik en dat is bewonderenswaardig op haar leeftijd, toch?
Ze was net terug uit Spanje waar ze 14 dagen zou vertoeven met haar vriend.
Maar het was vreselijk ,zei ze.
Geen minuut gerust.
Twee uur verplichte scrabble 's middags, wandeling - en dat gaat niet zo vlot neen!- en 's avonds een restaurantje.
Pff, het was haar tegengevallen.
Ik ben in feite niet gemaakt om met iemand samen te leven, zei ze.
En dus heb ik aan François gezegd dat hij maar één dag op twee bij mij moet komen. Ik verdraag het niet langer.
En natuurlijk was hij boos en daarom was de reis niet wat ik of hij ervan verwacht had.
Eens aangekomen in Sarlat babbelden we wat met Patricia, die een stuk jonger is dan ik.
Tijdens de week werkt ze in Limoges en in de weekends komt ze naar huis in Sarlat. Niet bij de deur, uiteraard.
Ze droomt ervan te gaan werken in Amerika of Canada en deed dan ook een aanvraag om een overplaatsing te vragen.
Oei, zei ik, en je man, wat vindt die daarvan?
Och ja zegt ze, ik ben heel jong getrouwd, ik was 18 . Mijn man is zelfstandig tuinaanlegger en ik heb een dochter die nu 26 is en nog steeds thuis woont.
Ze heeft twee masterdiploma's maar wil kapster worden.
Naarmate haar levensverhaal vorderde werden mijn ogen groter en ronder, dat kan ik jullie verzekeren...
Bon, kapster dus. Inderdaad.
Wat doe je eraan?
Maar Amerika, daar wil ik dus heen en tja, veel zal dat niet schelen met mijn huidige leven.
Mijn dochter vindt het goed, ik moet me geen zorgen maken om mijn man, want zij zal hem wel verzorgen en in de watten leggen, zegt ze.
EN mijn man die vindt alles best. Volg je droom maar na, zodat je er later geen spijt van hebt van het niet gedaan te hebben.
Straf vond ik dat.
Een beetje eng ook feitelijk.
En ik dacht aan Jan en aan het feit dat we hier 24 uur op 24 bij elkaar zijn en dat dat soms best zwaar is ja.
Vooral omdat ik nooit eens meer dan een paar uur alleen ben.
Vroeger ging hij al eens een weekje naar België maar dat ziet hij niet meer zitten en ik ga nu wel af en toe naar 't vaderland, maar dan ben ik zeker niet alleen.
Maar de jacht is herbegonnen en vandaag voor de eerste maal een ganse dag.
Dat zal je plezier doen zeker, lachte Jan,nu ben je eens alleen, geniet ervan...
Dus ben ik gaan wandelen met de jongens in de dikke mist, heb ik eten gemaakt voor vanavond, heb ik op mijn gemak gans De Standaard gelezen, want de bijlagen waren allemaal gedownload deze keer , net of ze hadden op vandaag gewacht om dat eens helemaal in orde te maken zie, en dan heb ik er niets beter op gevonden als de ijskast uit te kuisen.
Wat een werk, man, man, man !
En ik heb twee koelkasten, één binnen en één buiten, man ,man,man...
Het is bovendien nog zo warm dat ik na twee uur volledig bezweet naar adem moest happen.
Onder het kuisen door ben ik ook nog ferm gebeten door één of ander insect die mijn zware werk niet kon verdragen waarschijnlijk...Maar proper dat dat de frigo's zijn, proper !
En nu is het 18 uur en zit ik leuk achter mijn computer en Jan zal elk ogenblik binnenkomen en vragen "Wel , heb je nu eens kunnen doen wat je allang wou doen, zo helemaal alleen?"
Neen, dat heb ik niet, neen.
Maar 't gedacht doet veel hé?
