Fish and chips

We hadden afgesproken dat we voor de laatste "soirée gourmande" naar Lauzerte zouden rijden.
Het is er altijd leuk, heel veel volk en toch heb je het gevoel van er alleen met je vrienden en kennissen aan tafel te zitten.
Deze keer zouden we vroeg vertrekken, we waren geleerd ! Neen maar, geen parkeerplaats vinden rond 19 uur, met al die Engelsen in Lauzerte die om 18.30 u al willen eten. Neen, we zouden om 17.45 u vertrekken deze keer. Ons zouden ze niet meer liggen hebben.

En we zouden er eens GEEN tyisch Frans gerecht eten.
Foie Gras poilée, pâtes aux cèpes, couscous, tajine d'agneau, foie gras mi-cuit,aligot, truffade , paella , NEEN we wilden FISH AND CHIPS .

Van het kraam, van het Engelse kraam, van de enigste echte onvervalste Engelsman. Vol tatoes op zijn armen zoals Popeye the sailerman.
En we zouden onmiddellijk aan dat kraam gaan staan, nog voordat we een tafeltje zouden uitzoeken!
Want we waren geleerd hé, ons zouden ze niet meer liggen hebben met wachttijden van anderhalf uur, door die Engelsen die dat kraam onmiddellijk detecteren en er hun bestelling doen ...

"Zouden we geen 3 porties bestellen, want die zijn zo groot dat ik vrees dat ik dat niet helemaal op krijg ?!" vroeg mijn Nederlandse vriendin.
Mijn afkeurende blik sprak boekdelen, want we schoten alle 4 tegelijk in de lach.
"Geen Hollandse toestanden hoor" zei ik gauw!
Kan je je inbeelden dat ik mijn portie zou moeten delen met iemand anders?
Ik had er een ganse week naar uitgekeken en nu zag ik die lekkere, krokante gefrituurde kabeljauw aan mij halvelings voorbijgaan.
Neen, we zouden 4 porties nemen.

We waren er dus veel te vroeg, dat hadden we verwacht.
We vonden vlotjes een goede parkeerplaats, en stapten recht op het - nog gesloten !- kraam af.

Wachten dus.
Tafel zoeken.
Tafel gevonden op ons zelfde plekje , eventjes verder dan het marktplein, kwestie van de niet overdonderd te worden door de steelband die vervaarlijk opgesteld stond midden op het pleintje.

Marc en Vera kwamen er ook bijzitten, met Otto, de mooiste Weimaraner aller tijden.
Zes porties zouden het worden en geen 4 of 5!

Het kraam opende en we waren er als de kippen bij.
En toch waren we de eerste niet.
Nummers 3,4 en 5.
Om 19.15 u mochten we de bestelling ophalen, ware het niet dat de zoon van de Visboer te laat op de afspraak was en we tot halfacht hebben moeten wachten, terwijl het water van onze lippen liep.

Maar dan, maar dan ! OVERHEERLIJK !!!

Marijke en René kwamen er ook bij .
En van het één komt het ander, voor je het weet zeg je tegen Jan en Piet en alleman goededag en je avond kan niet meer stuk.

We waren net kinderen gisterenavond.
Kinderen uit Nederland en België die een frietkraam misten.

Maar nu hebben we er dus één gevonden.
En we zijn weeral blij !