Alsof het dé periode van het jaar is waarin blauw de hoofdrol speelt.
Lila, purper, licht violet, lichtblauw tot diep ,warm blauw.
Ook geel af en toe, maar bovenal blauw.
Blauw, in alle toonaarden.
We reden langs een piepklein dorpje terwijl we naar de markt van Caussade gingen en elk jaar staan we versteld van de prachtige lilablauwe bloempjes die zowaar rond boomstammen geplakt zijn , elk jaar opnieuw, jaar in jaar uit, een prachtig tapijt van " ik heb dat bloempje al gezien maar ik weet niet wat het is"...
Dit jaar zijn we gestopt.
Bij dat huis.
Bij die blauwe bloemenpracht.
En ik ben gaan kloppen aan de deur, want er was geen bel.
Maar er was niemand thuis.
Waarschijnlijk ook naar de markt in Caussade.
Jakkes.
Dan maar fotootjes getrokken.
Misschien kent er wel iemand het bloemje.
In de pruimengaard wisselen wilde orchideeën zich af met andere diepblauwe bloemen die ik nooit eerder zag...en de buren ook niet. Spijtig. Ook van die bloem kennen we de naam niet. Er zou zoiets als Shazam moeten bestaan voor bloemen. En voor vogels. De vogel die zijn nest bouwde onder onze auvent is een queue rouge noire, een zwarte roodstaart.
Als we 's middags onder de auvent eten komt hij met zijn wijfjesvogel , made in de bek, naar het nest gefladderd....om stante pede rechtsomkeer te maken en op de rand van de stenen bloembak van de olijfboom te blijven zitten, in de hoop dat we er binnen de kortste keren niet meer zullen zijn....
Als we 's middags onder de auvent eten komt hij met zijn wijfjesvogel , made in de bek, naar het nest gefladderd....om stante pede rechtsomkeer te maken en op de rand van de stenen bloembak van de olijfboom te blijven zitten, in de hoop dat we er binnen de kortste keren niet meer zullen zijn....
jan en ik bedenken de meest hilarische gesprekken tussen die twee, in de zin van " Dju hé, zijn die daar nu weer aan het eten, die gaan daar toch geen gewoonte van maken zeker?"...." Oei, volk, en mijn kinderen hebben honger, ik heb net hun lievelingsworm mee...."
Jan heeft de borduur van het bloementuintje klaar gezet.
Nog een uurtje werk en de versnipperde takken van de lindenboom worden herbruikt om het onkruid tegen te gaan.
Geen eenvoudig werkje, als je het mij vraagt. Uren is hij eraan bezig geweest.
Geen eenvoudig werkje, als je het mij vraagt. Uren is hij eraan bezig geweest.
Rond een uur of 4 kom ik Jan regelmatig zeggen " je moet nog meer doen,Jan, dan ben je binnen zes maand dood en dan ben ik niks met dat borduurtje..."
Stop met zagen,antwoordt de man des huizes,ik heb nog maar een beetje werk.
Maar hij luistert, ik geef het toe.
Wat nut heeft al dat werk, als je er alleen maar doodmoe van wordt ...
Wat nut heeft al dat werk, als je er alleen maar doodmoe van wordt ...
Maar zie, alle plantjes zijn gekocht, alle moestuingroenten zijn klaar om geplant te worden...
Het wordt een vruchtbare zomer, ik voel het.
Het wordt een vruchtbare zomer, ik voel het.
En mijn jongste tante - we schelen maar 15 jaar- ( ze zal blij zijn dat ik haar "jong" noem, ze wou altijd jong zijn en blijven) zal heel tevreden zijn dat ik over bloemen, planten en vogels sprak en geen eens over een recept om één van die dingen op te eten....
Ieder zijn zin.
Klaar.
Ik ken er niets van, maar geniet wel van deze prachtige natuur.
