No focus

Als je pijn hebt kan je gewoon niet helder nadenken. Alles stroomt naar de pijn, de pijnverhelping, de pillen tegen de pijn, de gelkussens tegen de pijn, de hittepittenkussens tegen de pijn, nog eens plat in bed liggen tegen de pijn, nog eens een wandeling maken tegen de pijn, nog eens gaan zitten tegen de pijn om onmiddellijk weer recht te staan tegen de pijn, als iemand belt onmiddellijk beginnen klagen om de pijn te verlichten, als iemand mailt onmiddellijk schrijven over je pijn in de hoop dat het je pijn zal verlichten, allez 1001 methodes om te trachten minder pijn te hebben. Volle drie weken hinkel en pikkel ik hier nu rond en tja, er is verbetering ja, maar de slaap kan ik niet vatten, volledig uitgeput ben je door zoiets. Maar zie, morgen ga ik bij de Franse 'specialist' mijn rx en scan ophalen om die aan Eric te geven, de echte Belgische specialist chirurg die me toch zo vreselijk doen lachen heeft. Monique zat zaterdag naast hem aan een feestbanket en daar spraken ze over mij blijkbaar, want Monique sms-te me dat Eric me zal zien op 18 juni in Antwerpen en dat van dan af aan alles beter zal gaan. 'je lag gewoon op de verkeerde afdeling,Gene!'. Wel dat vind ik nu hilarisch zie. Ik lag 'gewoon' op de verkeerde afdeling. Kan je je dat voorstellen?. Als iemand me vraagt: 'wat hebben ze dan gedaan eens ze wisten dat je een hernia had?', dan is mijn antwoord kort : 'niks, behalve medicatie'. Of zoals Inès, de Belgische vriendin kinesiste het heel profijtig uitdrukte : ' Ja Gene, ik denk dat ze op dat gebied in het zuiden nog niet zo ver zijn als in Noord Europa!'. Ik zei haar : 'Inès, zeg maar gewoon dat ze nog in het stadium van de middeleeuwen zitten!'. Een geluk dat ik er mijn humor niet door verloren ben en mijn optimisme. Want de Franse kinesist stak me wel een hart onder de riem toe hij me vastnam en de gebruikelijke 'deux bises' gaf toen ik wegging na de (bijzonder korte) therapie : 'Geneviève, tout le monde guérit d'une cruralgie, ça va passer, mais il faut donner du temps au temps'. Ja, en dat is iets waar ik heel slecht in ben, geduld! Soit, bref, tant pis, on fera avec! Een goede les is het geweest. Hoorde ik in een heel leuke 'lichte' film, ' a good year' met Russel Crow en Marion Cotillard' immers deze laatste niet zeggen : ' and if you have complaints, just remember, in France the costumer is always wrong!'. Ik ga stoppen met erover te zagen, ik wil gewoon meegeven dat ik niet zoveel schrijf momenteel omdat ik compleet opgeslorpt word door het ongemak. Maar het zal beteren, en dan komen er betere tijden.