Een nieuwe identiteitskaart ?

We vragen onze nieuwe identiteitskaart aan via het Consulaat in Marseille.
Alles staat keurig aangeduid op de website van het Consulaat, daar niet van.
Het is een hele boel papierwerk eer je "dossier" volledig is en kan opgestuurd worden. Je moet er de recente pasfoto's bijvoegen, in gepast formaat, twee bij voorbaat gefrankeerde briefomslagen die je aan jezelf adresseert , "lettre suivie" heet dat hier, en dan alles netjes in blokletters invullen.
Ook geen echt probleem.
En dan moet je hopen dat alles daar wel degelijk terecht gekomen is , dat je fier kan zijn op de goede consulaire diensten van ons klein landje en dat je zo'n 8 weken nadien je identiteitskaart in de bus krijgt en tegelijkertijd of een paar dagen nadien de pincode.
Die kan je slechts valideren als je in België bent, of op de ambassade in Parijs.

Deze keer was Jan aan de beurt.
Oei, hij had er niet echt bij stilgestaan dat zijn identiteitskaart verviel op 16 december en dat we een paar dagen later naar België zouden vertrekken....
We maken het dossier klaar en sturen het stante pede op.
Na een week of 6 bel ik naar het Consulaat.
Een vriendelijke Nederlandstalige dame zegt me dat het nog een beetje te vroeg is, dat ze zo rond 20 december zou aankomen in Marseille...geen nood, Jan heeft ook een paspoort.

Maar vandaag, de laatste werkdag van het jaar, lagen de twee door mij eigenhandig geschreven enveloppen in onze spiksplinternieuwe brievenbus die voortaan aan de ingang van onze straat staat.
Ik open de eerste en neem er de identiteitskaart ui. Ik kijk naar de foto, ja, goed gelukt vind ik.
Ik leg er de ongeopende enveloppe met de pincode naast.
Jan bekijkt zijn identiteitskaart.
Ze is verkeerd, zegt hij.
Hoe ze is verkeerd?, antwoord ik onnozel weg.
Ja, deze is voor een Laurent Hellemans die geboren is in Charleroi in 1974....maar de foto, dat is die van mij....
Neen !!!!!!, roep ik verbouwereerd.
Ik bekijk de identiteitskaart en inderdaad, Jan is plots 28 jaar jonger, op slag....ongelofelijk !

Ik bel het Consulaat.
Een Franstalige dame antwoordt mij,
Indien ik een Nederlandstalige medewerkster wil spreken moet ik even wachten, zegt ze.
Het is de laatste werkdag van het jaar, ik ga daar nu echt geen zaak van maken.
Dus we praten verder.
Ik leg haar uit wat er aan de hand is.
Dat gebeurt, zegt ze, het is uitzonderlijk, maar het gebeurt...
En wat nu, vraag ik.
Knip de identiteitskaart midden door, voeg er de ongeopende enveloppe met de pincodes bij. En een briefje met uitleg. Mijn naam is Kukk. Natuurlijk zal de nieuwe identiteitskaart maar binnen een zestal weken voorhanden zijn..... Sorry daarvoor...
Al een geluk dat we niet op reis moeten hé mevrouw, kan ik me toch niet laten van te riposteren...
Daar hadden we dan wel een oplossing voor gevonden hoor, zegt ze meelevend.
Moet ik er dan weer 2 lettres suivies met ons adres op bijvoegen?
Neen dat is niet nodig, een gewone enveloppe met de geknipte identiteitskaart, de pincode van Laurent Hellemans en een briefje met wat uitleg , U mag zelfs een gewone postzegel kleven....
Prettige dag nog, fijn eindejaar mevrouw.

Dit was het onwaarschijnlijke verhaal van de identiteitskaart van Jan Hellemans die op 1 dag 28 jaar jonger is dan wat hij dacht te zijn.

Uit privacy overwegingen druk ik geen foto af van de identiteitskaart. Wel van de omslag met de naam van Laurent Hellemans, die waarschijnlijk vandaag 70 jaar geworden is , volgens zijn identiteitskaart dan, wel te verstaan....