Jan, als je dan toch naar Cahors moet morgenmiddag, breng dan 5 dozen confit de canard mee voor je vereniging en drie voor ons. Ik heb hier een bon van 7 EURO , goed hé?
Ik had alle boodschappen op een papiertje geschreven.
Als eerste item stonden de 5 + 3 dozen confit met daarnaast het woord "BON" , twee maal onderstreept.
Jan moet namelijk koken voor 25 man van zijn vereniging. Eenmaal per jaar is dat het geval.
Zo erg is dat niet.
En vermits Jan dat niet erg vindt, zegt hij, zal ik wel koken, zie je.
Want ik vind dat helemaal niet erg.
En die mannen vragen elk jaar naar hetzelfde gerecht : hachis parmentier au confit de canard.
Dat is ook heerlijk moet ik bekennen. Ik maak dat met worteltjes en het zoete van de wortelen en het zoute van de confit verzacht door een romige aardappelpuree maken het allemaal nog eens smaakvoller.
Een topgerecht.
Comfort food.
En vermits het nog niet te warm is, allez, 't is goed, ik zal ervoor zorgen.
En vermits Jan toch naar Cahors moest die woensdag....geen probleem.
Jan komt terug van zijn vergadering rond een uur of 5 's middags.
Twee zakken boodschappen.
Veel gerief die niet op het boodschappenlijstje stonden, maar je hoort me niet klagen.
Zeg sjoe, en die confit conserven, staan die nog in je auto? ,vraag ik.
Eh, die ben ik volledig vergeten ! ,antwoordt hij.
Je had mijn gezicht moeten zien.
En dat stond toch op jouw papiertje?
Ja, maar ik ben het vergeten.
En die bon dan?
Ook...
En OK, dan ben ik een beetje uit mijn vel gesprongen in de zin van waar zit jij met je gedachten feitelijk? , maar allez jong hoe kan dat nu....etc etc enz enz...
Enkel gevolgd door een Ja ik weet het nu ondertussen wel hé ...
Het mocht niet zijn.
Zucht.
Morgen ga ik naar Cahors en breng ik de boodschappen mee. Zonder bon, want die is ondertussen verlopen.
Hopelijk houd ik er mijn hoofd bij.
En anders worden het boterhammen , ze zullen het niet appreciëren vrees ik.
Mannen hé, soms echt hé, echt waar, soms vraag ik me toch af...zucht !
