Op aanraden van mijn zus ben ik ondertussen mijn derde boek aan het lezen van Irvin Yalom. Fantastisch schrijver, filosoof,psychanalyticus, professor, kortom een man met veel talenten.
Ditmaal gaat het over Nietsche die hij in de rol duwt van psychanalyticus van dokter Breuer, grondlegger van de psychanalyse en leermeester en vriend van Sigmund Freud.
Het is een feite een list van dokter Breuer die ter hulp werd geroepen door de bloedmooie Lou Salomé, op wie Nietsche smoorverliefd was maar die uiteindelijk koos voor Paul Rée, een boezemvriend van Nietsche. Ze vroeg aan Dr Breuer of hij Nietsche van zijn depressie kon genezen en Dokter Breuer vatte het plan op om aan Nietsche te vragen hém te genezen door middel van conversaties , filosofie en vooral de toepassing van Nietsche's principes op de gemoedsgesteldheid van Dokter Breuer, die ook worstelde met zijn eigen demonen....hij was immers smoorverliefd geworden op één van zijn patientes, Bertha.
Het ganse boek gaat over hun (fictieve) gesprekken en natuurlijk komt gans de filosofie van Nieysche aan bod.
Uiteindelijk wil hij aan Dokter Breuer duidelijk maken dat hij enkel gelukkig zal zijn indien hij keuzes maakt in zijn leven.
Maar dokter Breuer zit verstrikt en gevangen in keuzes die anderen ooit voor hem hebben gemaakt, althans dat denkt hij. Hij is gehuwd met een vrouw die heel mooi is en een echte goede moeder, maar op wie hij nooit verliefd was, hij moet zorg dragen voor zijn 5 kinderen die hij een goede toekomst wil geven, hij heeft zijn bloeiende praktijk en zijn patïenten kunnen niet zonder hem en tenslotte is hij professor en hij vindt dat hij zijn studenten niet in de steek kan laten.
Maar neen, hij is niet gelukkig, neen.
Dus heel langzaam aan "daagt het hem in het Oosten " en begint hij te beseffen dat indien hij gelukkig wil zijn, hij afstand moet doen van al die keuzes en dat hij moet doen wat hij wil doen: een leven beginnen met Bertha.
Maar hij twijfelt.
En ik mijmer weg naar mijn eigen leven en alle keuzes die ik ooit bewust of onbewust heb gemaakt. Keuzes waavan ik aan de oorsprong lig en anderen die keuzes maakten die mijn leven hebben beïnvloed.
En of ik gelukkig ben.
Ik besef dat ik op een bepaald ogenblik ook gevangen zat. Gevangen in mijn huis, gevangen in mijn job, en nog zoveel andere dingen waarin je gevangen kan zijn, of tenminste denkt dat je vast zit maar het daarom misschien niet bent, alhoewel.
En dat ik inderdaad zonder om te kijken ooit een andere keuze heb gemaakt die velen met verstomming deed slaan.
Ik vertrok.
Ik zei dat allemaal vaarwel.
Vaarwel carrière, vaarwel vrienden, vaarwel familie,vaarwel huis, zelfs vaarwel kind , alhoewel haar keuze op dat ogenblik reeds gemaakt was: ze ging niet mee.Het was immers mijn droom, en niet de hare, zei ze. En daarin had ze volkomen gelijk.
En toch voel ik nu intuïtief aan dat sommigen dat anders bekijken.
Heel dikwijls is er geen empathie als je zulken drastische maatregelen treft.
En mensen zeggen me dan wat ze eigenlijk tegen zichzelf zouden willen zeggen, ze proberen je heel subtiel een schuldgevoel te geven.
Want het kan toch niet dat je vertrekt , zomaar , zonder schuldgevoel .
Ze projecteren op hun eigen leven de keuze die ik zelf maakte.
"Je dochter mist je", zeggen ze vaak.
En ik ben blij dat ze me me mist. Stel je voor dat ze me niet zou missen!
Maar mis ik Aude ?
Wat had je gedacht?
