" ALERTE ORANGE; pendant l'orage ,débranchez votre livebox des prises téléphonique ET électrique.+ d'info http://r.orange.fr/r/Soemoi (cout selon opérateur )"
En Jan kreeg een mail van AXA, de verzekeraar. Voor hetzelfde.
Dat gaf in elk geval de indruk dat het een serieus onweer zou zijn.
We hebben braafjes alle stekkers uitgetrokken.
En de livebox en de computers en de WIFI versterkers, de tablette en ook de TV en de antenne van de TV en TV Vlaanderen en het Franse TV-bakje of hoe noem je zoiets?
Kortom alles wat gevoelig zou zijn voor blikseminslag- een goede verzekeraarster waardig.
Jan had kandelaars gereed gezet. Je weet maar nooit dat de elektriciteit zou uitvallen .
En ook zaklampen hadden we bij de hand.
We zetten emmers gereed in Gustjes'kamer, ook voor het geval dat...de voorlopige herstellingen toch niet het gewenste resultaat zouden geven.
De dweilen lagen klaar.
De emmers aan de achterdeur, want stel dat er in de keuken water zou binnenlopen en het afwachten begon.
Zoals in die commercial waarin iedereen in badpak met een kokosnoot op een boom staat te kloppen in afwachting van de regen.
Zo dus.
En ik begon mijn kruiswoordraadsel in te vullen en Jan las verder zijn boek op de Tolino. Geweldig, stel dat we geen elektriciteit zouden hebben, dan kunnen we toch nog altijd lezen. Dé uitvinding waar we zaten op te wachten.
Rond half acht, boem, eerste donderslag , onmiddellijk gevolgd door het uitvallen van de lichten.
Allez gij, van de eerste slag?
Ja.
En plots kwam er een wind opzetten , dat houd je niet voor mogelijk. De bomen lagen bijna plat. Je hoorde van alles en nog wat omver vallen.
Niet panikeren. Stilletjes verder de puzzel oplossen.
En dan volgde een tropische stortbui, zo moet een moesson eruit zien.
Bakken water, bakken, liters, rond 22 uur, toen het wat begon te minderen was er al 38 liter gevallen.
En het bleef maar stortregenen.
In Gustjes' kamer kwam het water onder de dakpannen door langs de muur, maar in feite bleef het nogal beperkt, rekening houdend met wat er uit de lucht kwam gevallen.
Het bleef regenen, de wind verminderde, de bliksemschichten volgden elkaar onophoudelijk op, Spotje viel bijna flauw van angst, hij hijgde heel luid en bibberde zoals een espenblad.
Cartouche bekeek het schouwspel met lede ogen.
Wat was dat allemaal?
Ik stelde voor om te gaan slapen, ik was mijn zes sterren doorloper beu en wou verder lezen.
Rond 23 uur belde een vriendin uit Pern, ze had 5 cm water in haar keuken en wachtte op de brandweer. ..Que faire?
Toen we in slaap vielen regende het nog steeds en rond een uur of twee werden we wakker van iets wat op zolder lawaai aan het maken was: onze loir was terug thuis en riep gedwee " Yoe de mannen, ik ben terug hoor, met dat hondenweer blijf ik liever thuis op jullie gezellige zolder!"
Grr, ik kon er niet mee lachen.
Nog wat lezen- nog steeds zonder licht.
En dan slapen. Of althans proberen de slaap te vatten.
Toen we wakker werden regende het amper nog.
Jan ging vlug kijken hoeveel regen er gevallen was, in totaal een beetje meer dan 50 liter. Dat kan tellen.
Maar in feite weinig hinder, behalve dat de elektriciteit niet werkte en dat de generator in gang werd gezet. Ons huis ziet er dan uit als een bunker, overal liggen kabels, kris kras over elkaar , door de lusters heen en op alle strategische plaatsen : de frigo, de diepvries, de radio...
Geen telefoon.
Geen GSM bereik, steeds een rond bolletje met een streepje door: niks te bellen naar niemand.
Ik ging met de honden wandelen terwijl Jan dat allemaal in gereedheid bracht en even verderop, bij de Franse buurman, was de weg versperd door een dikke tak die op zijn cabanon gevallen was....
We zijn er een uur of twee zoet mee geweest om het gevaarte in stukken te zagen en langs de kant van de weg te leggen.
Dan ben ik naar het dorp gereden om brood te halen. Bij Christian brandde licht, ik dacht dus dat het dorp zelf niet geraakt was, maar de gemeentearbeiders waren druk bezig met het proper maken van La Place du Forail en de voornaamste straten die uitmonden op het dorpsplein.
De bakker had bijna geen brood meer, vroeg aan iedereen of er schade was, zei ons dat we geen elektriciteit moesten verwachten voor 13 uur , dat gans het dorp zijn belangrijkste goederen in zijn diepvries was komen steken " alle vaccins van de apotheker zitten bij mij hé...."
Er zijn 145 centrales in panne.
En de zendmasten waren op hun reservebatterijen gesprongen,maar die zijn ondertussen allemaal plat.
Zucht.
"Jamais vu ça de ma vie" , zei Christian, de bakker. EN hij heeft al veel gezien, als je hem mag geloven.
"Bon courage" wensten de mensen elkaar toe.
Dat wordt hier veel gezegd.
Als je 's ochtends naar je werk vertrekt zegt de bakker ook "bon courage" of "bonne continuation".
Raar is dat. Precies of werken is pijnlijk en een beproeving...soit.
En toen ben ik naar Jeanette gereden, de buurvrouw aan de overkant die stond te roepen " OOOO, Ohooo" , waarvan ik veronderstelde dat het tegen mij was en niet tegen haar kippen. Ik had terug geroepen, maar het was net of ze me niet hoorde en bellen ging niet, want " pas de réseau".
"Oh Geneviève, que c'est gentille à toi d'être venue. Je n'ai pas d'éléctricité...."
Ze dacht dat zij alleen zonder stroom zat, niet dus.
Ze was gerust gesteld . Had geen schade.
En neen, ik moest niks anders doen, ze had geen brood nodig, maar of ik eieren wou , etc etc etc....je passe les détails !
Ik reed naar huis en op de kruising stond een bord " route barrée à 500 m".
Oei, daar moet dan toch iets serieus gebeurd zijn.
Paul en Lynn kwamen van bij ons thuis.
Ja, water door het dak , een boom op een elektriciteitskabel en of ik EDF wou bellen....
EN wonder boven wonder, ik had bereik, maar mijn enthousiasme werd al onmiddellijk de kop ingedrukt " tous nos réseaux sont occupés", nutteloos om te blijven wachten.
Er was ook een boom op een telefoonkabel gevallen en ja, ze hadden ook geen telefoon dus.
Thuis was Gilbert komen kijken of alles OK was....
En hij kwam mijn man "stelen " , ze gingen samen naar Montauban boodschappen doen voor de jacht.
En daar zat ik dan, met mijn lampjes gegenereerd door de generator.
Er passeerde een camionette van EDF. Ik vroeg of er vooruitgang was?
"Ehh, non, pas vraiment!"
Ze hadden er weinig hoop op, vond ik althans.
Ik legde ze uit dat de bovenbuur een boom op de kabel had liggen . Ze gingen kijken.
En zie, nog geen kwartiertje nadien: "LUX FIAT!"
En het werde licht...voorwaar ik zeg U .
In de loop van de avond is de stroom nog een tiental keren uitgevallen.
De GSM deed het nog altijd niet.
Maar al met al werd het een warme gezellige avond met goede vrienden aan de dis.
Zij wonen een 15 km van hier en hadden geen schade, wel licht en geen takken op de weg.
Raar hoe zoiets loopt soms.
We sliepen goed die nacht.
En vanmorgen riep Jan , "kom eens kijken naar je Yuka" ...
Waaw, dat is de eerste keer in de acht jaar dat we hier wonen dat hij in bloei staat en welke bloem, ze mag er wezen.
Ik wandelde met "de jongens" naar boven en kijk wat ik zag :
Het komt allemaal goed.
Dat gevoel had ik althans.
