Nonkel Pascal jij woont toch in Spanje hé? , vroeg de kleine man.
- Eh ja, zei mijn broer.
En Sint Niklaas woont ook in Spanje ! , riep hij als het ware als een EUREKA door het scherm van de Ipad.
- Ja dat is waar, zei mijn broer die "plots mee was" ....
Het gebeurt immers niet elke dag dat zijn neefje hem belt .
En woon jij dan ver van de Sint ?, wou Gust weten.
- Bah neen in feite, op zo'n half uurtje rijden van bij mij thuis, antwoordde Pascal, die nu het spel volledig meespeelde.
Zie jij hem dan soms? , de verbazing van Gustje werd groter en groter.
- Zeker , zei Pascal die er nu plezier in begon te krijgen, Ik zie hem trouwens straks en ik zal hem zeker de groeten doen van jou zie !!!!
Gustje draaide zich buitengewoon trots naar zijn mama, met een blik van "zie je nu, ik wist het dat ik het aan nonkel Pascal moest vragen" en weeral werd een klein mensje met niks gelukkig gemaakt.
Ik had er willen over fantaseren, mediteren, van gedachten wisselen....het hebben over de moderne technologie die voor niets staat en dat we binnen X aantal tijd gewoon in een tele-tijdsmachine van Professor Barabas gaan staan om getele-transporteerd te worden naar onze geliefden en dat afstanden niets meer zullen betekenen voor toekomstige generaties.
Orange zal ons abonnementen aanbieden voor dat tele-transport voor de duurtijd van 30 seconden, of anderhalve minuut, of voor hele rijke mensen "illimité" zoals er hier velen een 4 Go abonnement hebben....
Het zal fantastisch zijn en wie weet komt het vlugger dan ik denk en maak ik het nog wel mee....
Maar neen, al de aandacht van Frankrijk gaat sinds drie dagen uit naar het al lang verwachte overlijden van Johnny Halliday. Het was een aangekondigde dood en iedereen was dus goed voorbereid.
Hij werd 74 jaar en hij genoot- alhoewel hij er waarschijnlijk, wie weet het immers, niets meer van zal gevoeld hebben- een heuse staatsbegrafenis . Niet meer, niet minder.
Met stijgende verbazing hoorde ik de ganse woensdag gans het repertoire van Johnny op de radio, moesten alle programma's op TV wijken voor het spijtige heengaan van deze halve Belg, die in Zwitserland gedomicilieerd was, geen belastingen wou betalen in Frankrijk en die Katholiek wilde begraven worden.
President Macron reageerde onmiddellijk op twitter " nous avons tous un peu de Johnny en nous" , een held ging heen.
Een nationale hulde met honderd duizenden mensen op de Champs Elysées.
Het kunnen er één miljoen geweest zijn.
Tienduizend motards die achter de lijkwagen aan reden.
Du jamais vu depuis Victor Hugo ! riep de journalist die de verslaggeving verzorgde van 10.30 u deze morgen tot 16.30 u op Antenne 2.
Of misschien nog net wel als de Tour de France op de Champs Elysées passeert, of ook nog als Frankrijk de wereldbeker voetbal binnen haalde, maar dat was in 1998....
Alle politici, jong en oud, van vroeger en nu, Macron, Hollande en Sarkozy.
De regering.
Alle financiële zwaargewichten zoals Bernard Arnault, de CEO van de Luis Vuitton groep; François Pinault, Dassault , allez niet te doen voor iemand "van het volk die altijd zo eenvoudig gebleven is".
Gans de showbizz in zwart gehuld.
Alle actrices en .acteurs, diep ontroerd, de ene al harder wenend dan de andere. Oefening baart kunst.
Tenslotte familie , ex-echtgenote Sylvie Vartan en haar zoon David Halliday , ex-gezellin Nathalie Baye en dochter Laura Smet, huidige echtgenote Laeticia en de twee geadopteerde kindjes....
En Macron die voor de Madeleine kerk een lang en mooi discours houdt.
Wat een welgekomen politieke voltreffer! Wat een demonstratie van nationale eenheid! Wat een solidariteit!
Wat een fierheid ook!
Fransen zijn zo fier, dat kunnen jullie niet geloven.
" On est venu vivre un moment d'histoire!" ( we zijn hier samengekomen om een historisch moment te beleven!)
"Un héros national!" ( een nationale held !)
"Nous portons les mêmes valeurs!" ( we hebben dezelfde waarden ! ), een zin die te pas en ten onpas uit elke Franse mond komt, als je het mij vraagt.
Soms vraag ik me dan af of die waarden dezelfde zijn in mijn vaderland?
Of is dat niet zo.?
Wat hebben die waardeb te maken met deze vertoning?
Zijn we niet verzeild in een maatschappij die leeft en teert op "sterren" op of naast de dansvloer?
Om te besluiten op een intrieste toon :
"Maintenant il n'y a plus personne!"...( er blijft niemand meer over ).
Kunnen jullie geloven dat ik niet weet wat ik hiervan moet denken?
Dat woorden me te kort schieten om te verwoorden wat ik voel en zie bij die beelden?
Het was ongezien!
Al dat volk!
Iedereen die uit volle borst gans het repertoire van de zanger mee-keelden !
Allemaal eensgezind !
En ik, ik stond erbij en ik keek ernaar....
.
