Een jaar of drie geleden werden we door een vriend van Jan uitgenodigd om in Gourdon te komen eten. Toen we daar aankwamen werden we ondergedompeld in een museum van hedendaagse kunst. Vooraleer we ook maar aan aperitief dachten, honger kregen of ons afvroegen wat we daar feitelijk kwamen doen, hadden we al bijzonder interessante, boeiende en grensverleggende uitleg gekregen bij unieke kunstwerken. Het waren foto's, schilderijen, collages, beeldhouwwerken en installaties.
Onder andere van Hans Op de Beek, een Belg, waarbij we door een piepklein lensje moesten kijken en dat er zich op dat moment onwaarschijnlijke dingen voor onze ogen afspeelden.
Sindsdien ben ik fan.
Fan van Hans Op de Beek.
Hij maakt schilderijen, installaties, muziek en films....
Polyvalent.
www.hansopdebeeck.com
Een andere vriend van ons heeft dan weer een zoon die bij Hans stage liep in Brussel.
Ik ben "bevriend " met hem op facebook en beloofde dat ik zijn nieuwste installatie zou gaan bekijken, nu hij actief was in Le Couvent des Jacobins in Toulouse.
Ah ja, dat zou er nog aan mankeren, zo dichtbij en dat laten passeren....
Wanneer gaan we nu ?, vroeg Jan enigszins geërgerd dat ik er nog geen werk van gemaakt had....
Donderdag dan maar ?
En vandaar dus dat we gisteren richting Toulouse reden om eerst te gaan eten in ons ondertussen gebruikelijke bistrootje, Le Louchebem in de Hallen van Victor Hugo. Een aanrader.
Enfin.
Eens we terecht waren moesten we de ingang zoeken. Ik vond dat er te weinig aandacht was besteed aan promotie voor dit event. Maar bon.
L'Eglise des Jacobins is een attractie op zich. Heel mooi, imposant, prachtig gerestaureerd. Thomas van Aquino ligt er begraven.
En dan, de installatie: THE GARDEN OF WHISPERS.
Je wordt er stil van.
Je waant je in de woestijn.
Of is het de Belgische kust?
Je hoort fluisteren.
Je hoort stemmen.
Iedereen is er stil. Of als er al iemand praat, fluistert hij.
Hier en daar zie je een berbertent met een vuur dat brandt.
Her en der zijn lichtjes, als was je in een nachtelijke braderij beland.
Zo vreemd en toch herkenbaar , zo raar en toch eigen, zo ver en toch zo dichtbij.
We zeiden niks toen we buiten kwamen.
Vanmorgen zei Jan : ik heb nog lang nagedacht over die installatie van gisteren hé , en....
Weet je wat Hans?
Je opzet is geslaagd.
