Maar goed, Saturnus dus .
Sinds eergisteren heb ik inderdaad beslissingen genomen waar ik zelf naar sta te kijken.
Eerst en vooral heb ik komaf gemaakt met een samenwerkingscontract . De dame in kwestie was razend, riep God als haar getuige dat ze haar best had gedaan, wat ik trouwens nooit in vraag heb gesteld.
Maar als je elke week een andere reden hebt om de dag van je prestatie te wijzigen, of het uur, of de voor- of namiddag,of omdat je banden plat staan, of dat je auto in panne is, of omdat je andere baas van jou te veel op te weinig tijd verwacht en je dus onmogelijk op tijd kan zijn, dan heb ik het gehad.
Resolutie nummer 1 : gedaan met familiaire omgang met mensen die ik betaal voor hun diensten.
Het heeft 56 jaar geduurd voor ik dat begrepen heb en ook ga toepassen. Gedaan daarmee. Vanaf nu , afstand houden.
Vervolgens, heb ik Karine gebeld, de bijzonder vriendelijke en talentvolle lerares van het creatieve atelier waar ik reeds 4 jaar op dinsdag heen ga. Ik vind er mijzelf niet terug de laatste tijd, en ik begin meer en meer te denken dat ik als enigste ( op Monique na) overblijf van onze initiële groep. Rita,Malou,Claudie,Viviane,Roseleine haakten allemaal af. Het is er zo druk geworden, je hebt geen 5 minuten rust, de creativiteit is verdwenen, want de nieuwe dames- die het weze gezegd heel sympathiek zijn- kunnen zich daar niet in vinden...
En dat was nu juist het bijzondere aan dat groepje, met éenzelfde onderwerp maakten we 8 verschillende dingen. Nu maken we van 1 onderwerp 1 ding en allemaal hetzelfde.
Resolutie nummer 2 : als het mij niet meer aanstaat, het zeggen en veranderen.
Morgen ga ik een andere groep vervoegen en als het mij ook niet aanstaat, dan kap ik ermee voor een poosje.
Vrienden die de baas willen zijn over je leven, die weten hoe jij je voelt, die voor het minste op hun tenen getrapt zijn omdat hun ego zo groot is als een huis, omdat je niet doet wat zij vragen, omdat je het anders ziet, die je niet in vertrouwen nemen maar omgekeerd verwachten dat jij alles vertelt ,wel daar ga ik me niet meer voor plooien, het weze bij deze gezegd.
Ik zou er altijd alles aan gedaan hebben om vrienden te blijven, zelfs na momenten waarop ik zelf dacht dat het vertrouwen volledig zoek was. Maar dat brengt niets op.
Dat blijft gesukkel .
Vandaar resolutie nummer 3 : weg daarmee. Vrienden zijn er in goede en slechte tijden en niet alleen in momenten waar het minder goed met je gaat;je hebt echt van die mensen die persé willen dat er iets mis met je is om je te kunnen verzorgen en troosten. Maar er is niets mis met mij ( anderen kunnen er een andere mening op na houden uietraard, dit gaat enkel over mijn eigen visie op mezelf ! ) en dus moet ik niet (momenteel )verzorgd of getroost worden.
Als dat al geen goed begin van 'mijn' nieuwe jaar is?
De zon schijnt, als knipoogt ze om te zeggen dat het goed is zo !
Achter ons trekken ze de koord op, zei meme, en gelijk had ze !
Saturnus dus...
