Jan was serieus ziek , hoestte als een zeehond , snufte als een rendier....
Soms verzette ik me naar de andere plaats, om het gehoest, gesnuit en geblaas niet te moeten horen.
Ten lange leste stuurde ik hem naar de dokter en ja, natuurlijk , hij zou een antibiotica kuur moeten nemen.
Pillen zo groot als een ei, we konden het bijna niet geloven.
Bleek dat ze moesten opgelost worden in water.
Waarom ze dat dan in pillen verkopen en niet in poedervorm is me een raadsel.
Nu, een goede anderhalve week later, hoest hij nog, af en toe, stilletjes, dat wel.
Zaterdag voelde ik aan mijn keel dat er iets niet in orde was.
Ik heb zoveel verkoudheden gehad in mijn (lange) leven dat ik onmiddellijk weet wanneer er iets niet in de haak is, als het de longen betreft in elk geval.
Zondag begon ik zowaar te hoesten als een zeehond.
Verschrikkelijk vervelend voor mens en dier.
Maandag kon ik bij de dokter.
Jan en ik hebben niet dezelfde dokter.
Jan heeft een man, ik een vrouw, of wat hadden jullie gedacht.
Maar neen, ze zijn allebei niet buitengewoon goed in hun vak.
Jan zijn dokter is zowat nonchalant.
De mijne is dan weer zo pietje precies , dat alles volgens het boekje moet: eerst spoelen met zeewater, dan een spray om je neus uit te drogen en pas dan, als je volledig ziek bent en niet meer uit de voeten kan, wel dan, krijg je een paardenmiddel.
Jan heeft me zo doen lachen door mijn hoesttranen heen, toen hij woedend zei : en zoek een andere dokter. Die trien waar jij heengaat laat je verdrinken en eens je zo goed als verdronken bent ,gooit ze jou een touw om je proberen te redden! Doe er iets aan!
Ik vrees dat hij gelijk heeft.
Maandag op visite.
En vandaag dinsdag het tweede bezoek.
Est-ce que vous avez de la fièvre?
Koorts, bah ja, de volgende keer roep ik van bij het begin dat ik hoge koorts heb.
Ik weet niet of dat zal helpen....
In elk geval, de antibiotica wel.
Wij, kinderen uit de jaren 50 , met als vader een apotheker die enkel en alleen bij antibiotica zwoer, zijn inderdaad immuun tegen lichte antibiotica, men zegge en schrijven 100 mg...Pff, voor ons zijn dat snoepjes.
Argg, afzien dat een mens kan doen, hoest, snuit, hoest.
Vanavond zal Jan in de andere plaats de krant gaan lezen vrees ik.
Ik dank hem eens te meer voor zijn generositeit.
Die verkoudheid had hij echt niet moeten delen.
Ik mis dokter De Vooght.
Echt, ik mis hem.
