Luxe

Wat me telkens weer opvalt als ik naar België ga ,is de overweldigende luxe .
De luxe die om je oren geslingerd wordt. Altijd en overal.
Het leven is duur in België.
De honderden euro's vliegen de bankautomaat en je portemonnee uit.
Delhaize prijst ongelofelijke cava aan, die minimum 6,75 euro kost in promotie, hola !
De keurslager heeft 14 jaar oud gerijpt rundsvlees aan 39 euro /kilo , en je hebt zeker 3 kilo nodig als je met 4 man een beetje vlees op je bord wil, want de rest is vet, heerlijk geurend vet weliswaar, maar dat eten we toch niet op en been, en dat eten we ook niet, maar we zouden er een "fondke" van kunnen maken die dan uren op het vuur staat en dat is dan waarschijnlijk ook wel milieuvriendelijk, of vergis ik me daar in ?

De pakjes onder de kerstboom pulken van de warmste geschenken, we zoeken naar wellness, naar warmte, naar Scandinavische "hoegge" , naar genegenheid en we hopen het te vinden in een "arrangement" . We hebben daarvoor bongo bons. Bons die we aan elkaar geven en waarvan we hopen dat ze de ander blij gaan maken.

Wat maakt me blij?

Wat heeft me bijzonder blij gemaakt deze week ?.

Het eerste wat bij me opkomt is Maurice, drie jaar, mijn jongste kleinkind.
Ik krabde in zijn haar en voorwaar , zijn ogen vielen dicht en na een tijdje zachtjes krabben , zei hij, "nog mamie, dat heb ik graag" ...
Hoe zalig is dat? Dat kost dan ook nog eens NIKS.

Of Gustje die zijn eerste nieuwjaarsbrief LAS....
"Nieuwjaar" ....wat een moeilijk woord is dat?
In september kan je enkel je naam schrijven in hoofdletters en drie maanden nadien kan je "nieuwjaar" spellen in geschreven letters....
Dat is heel moeilijk.
En toch.

Mamie ik moet 7 nieuwjaarsbrieven schrijven !
Ja en ik hoop dat er een hand geschreven voor mamie bij is...
Ik heb er 4 handgeschreven, de rest heeft de juffrouw gefotokopieerd....

Jij hebt een handgeschreven ,mama, zei Aude vlug.
Oef !

Wat kost dat? Een handgeschreven nieuwjaarsbrief? 0,80 Eurocent?

Een pistolet kost 0,80 eurocent. En op 35 seconden is hij op, weg, foetsie!

Mijn brief van het nieuwe jaar heb ik voor altijd .

Mijn pistolet was lekker maar onmiddellijk verorberd.

Een tramticket kost 3 Euro.
120 frank.
Voor een tramrit.
0,80 euro als je sms-st naar een nummer van de Lijn.
Ik download die site, ik schrijf me in, betaal drie euro voor de rit want de tram was er vlugger dan gans die download-aanmeldingsapplicatie ...en daarna sms ik naar het nummer... " Mislukt".
't Zal wel zijn....ik kan met mijn buitenlandse GSM dat verkort nummer van de Lijn niet bellen, ik kan dus geen ticket nemen via mijn GSM...voor mij is het altijd 3 Euro

De wagen is geen optie....drie maande geleden reed ik met mijn nieuwe wagen naar Antwerpen en kreeg ik een gepeperde gasboete van 15O euro omdat ik door de stad reed....en me niet binnen de 24 uur had aangemeld .
Dat staat niet op het bord als je de Craeybeckxtunnel uitrijdt....dat staat nergens in feite en als het al ergens staat dan staat het in het Nederlands et pour les autres  la même chose ....
Bref.
Mijn wagen is voorzien van een vignet "1" , energiezuinig voertuig , ik mag gerust door Parijs rijden....maar niet door Antwerpen.
Ik krijg een papier thuis dat ik 15O Euro moet betalen omdat mijn wagen niet voldoet aan de normen of indien hij toch voldoet, ik me niet aangemeld heb binnen de 24 uur op de site van de stad  en dat ik dat niet had moeten doen indien ik een Belgische nummerplaat had gehad of een... Nederlandse nummerplaat ( sic !)  ...op de site van de stad.
In 't Nederlands, in Frankrijk....Hallo?
Ik heb bezwaar ingediend.
Ik zal jullie weten te zeggen wat er van zal komen.
Ik gebruikte argumenten als de gelijkheid van de burgers van de Europese unie, Straatsburg, de camera die mijn plaat zag maar niet wist met welke auto ik reed, ik het niet fair vind dat je dezelfde boete moet betalen als je auto niet conform is of als hij wel conform is maar dat je je niet geregistreerd hebt binnen de 24 uur....
Soit, bref, kortom....ERG :!

Luxe met wat je al dan niet nodig hebt om vooral te GENIETEN van het leven.
Wellness, massage, anti -rimpelcrèmes , parfums , diëten, fitness , een slanke lijn, lifting , borst-vergroting of - verkleining.
Sommige actrices herken je gewoonweg niet meer, zo verschrikkelijk verminkt door esthetische ingrepen om er jonger en beter uit te zien.
Soms vraag ik me af hoe die vrouwen die ooit schoonheden waren zich na zo'n mislukte ingreep voelen. Wat gaat er dan door je hoofd? Vervloek je jezelf? De chirurg? De belofte dat je er beter zou uitzien? Ijdelheid?
Verandert zoiets een mens?
Word je er bescheidener door?

We dronken een koffie en een capuccino in Antwerpen. 8 Euro.
Hoeveel? , zei Jan.

Dus , we zijn terug in Frankenland.
De gele hesjes maken minder lawaai, niet overal nochtans. In Perpignan gaat het er nog altijd scherp aan toe zei Katie....maar bon, hier is het rustiger en ik ben er blij om.

En ik denk aan de eisen van de gele hesjes en de buitenproportionele bedragen voor alle luxe die Belgen tegenwoordig "gewoon " en "normaal" vinden en aan de enorme inspanningen die jonge mensen moeten doen om die train-de -vie op te houden!
Want dat beukt in op alles wat je doet.
Op je werk, op je relatie, op je gezin.
Nooit genoeg.
Je wil graag iets gaan drinken, een gin tonic, 10 EURO.
Twee rondjes voor jou, 8O Euro.


Dus ja, hier op mijn berg hou ik het wat bescheidener en leg ik alvast wat opzij voor als ik volgende keer terugkeer naar het vaderland.


met dank aan Philippe Dekijvere

Voltaire "Le Mondain" - 1773 (extract)

Beheren

Herfstlandschap

De ochtenden zijn koud en de bladeren vallen nu met honderden tegelijk van de bomen. Net of ze een achterstand moeten inhalen.
Want 's middags is het hier nog zo'n 15 graden en als je in zon zit kan je die warmte bijna niet meer verdragen als je los in het herfstlandschap kijkt..

Maar eens de zon verdwenen is wordt het echt koud en het is een zaligheid dat de nieuwe warmtepompen ons dat aangename constante 22 graden gevoel binnen geeft.

De mist trok pas rond 12 uur op en Jan twijfelt of hij nu morgenvroeg toch zou gaan jagen of niet. Want mét mist is de kans nog kleiner dat je een everzwijn tegenkomt.

De zon is waterachtig en beneveld.

Binnen knettert het haardvuur en nodigt het ons uit om er minutenlang  naar te kijken en er gewoon gezellig te komen bijzitten. .

Ook in het dorp was het mistig . eerst dacht ik dat iemand vuurtje stook gedaan had...niet dus .

Door de droogte deze zomer zijn er niet veel wilde eetbare paddenstoelen. Ik zie er veel, maar je kan ze niet opeten.
Er zullen niet veel truffels zijn zegt Pierre, een man die directeur was van de Landbouwhogeschool hier dichtbij ons dorp en een heuse truffelkenner. Hij geeft er spreekbeurten over in Amerika en Japan...hij zal het weten, denk ik. En als er al truffels zijn dan  komen ze uit China of het verre oosten...

En we schuiven langzaam op naar het nieuwe jaar. Wat het ons brengen zal? Wie we zullen verliezen? Wat we zullen winnen? Hoe de wereld eruit zal zien.
Dat ik er niet gerust in ben, maar me aan de andere kant ook niet wil laten verlammen door angst, want is het niet juist dat wat men betracht? Dat je zo verschrikkelijk bang wordt dat je niets meer durft te ondernemen?
Dat je wantrouwig wordt tegenover iedereen. Je buurman, je familie, je vrienden....Dat niets nog is wat het was. Dat er geen toekomst meer is voor niemand....
Neen, daar mag ik me niet laten door naar beneden halen.
Het wordt een jaar zoals een ander. Ik zal er weer te hard tegen aan gaan, zal Jan zeggen. Mijn hand weeral omhoogsteken, met mijn vlag vooruit zwaaien....want ik kan het niet laten, zegt de man in huis.
Hoe dat komt? Dat is een ander verhaal, misschien een verhaal voor volgend jaar.
Dit waren enkel de laatste herfstmijmeringen van het jaar. Voor de winter er aan komt .
Voor de hevige vrieskou, het ijskrabben van de autoruiten, de sneeuw, hagel en natte ijskoude regen , voor dat alles. Maar daarna, eens dat ook voorbij zal zijn, eens dat weeral  verleden tijd zal zijn, dan komt de lente weer en dan zien we het allemaal ietwat rooskleuriger, niet?

Van uw correspondente ter plaatse

Gele hesjes, rode hesjes, stop ze in je wasmachien..... 
Of neen, dat ging om kleine en grote wasjes...

Overal zie je ze.
Aan alle ronde punten.
Aan de "péages".
Juist daar waar jij naar toe wou of moest zijn.
Of net daar waar je gedacht had dat je ze had kunnen omzeilen.
Gewoon omdat je boodschappen wou doen in Cahors of naar de dokter op onderzoek moest in Montauban. Of naar een congres in Mont-de-Marsan. Dan kom je zo'n 24 ronde punten tegen. Geblokkeerd , allemaal. Je zal het maar meemaken.

De eerste week vriendelijk. Gewoon even wachten en je mag doorrijden. Ze vragen je een petitie te ondertekenen. Maar helpt dat? Want je naam wordt niet gevraagd, alleen je handtekening.
Of ze vragen om een geel hesje dat verplicht in je wagen ligt op je dashbord te leggen, "par sympathie"...."pour nous soutenir". Precies of jij bent de andere, degene die er niet bijhoort, die niet gebukt gaat onder hoge belastingen, verminderde koopkracht , klein pensioen en wat weet ik al meer.

Doe je dat dan? Dat hesje zichtbaar op je dashbord leggen? Of vind je dat onnozel?
Ik was vertwijfeld. Dacht ik hetzelfde? Zou ik op straat komen? Was en is het mijn strijd?

De tweede dag liep het al mis.
Incidenten her en der.
Slagen, verwondingen, de gekste berichten op facebook.
Gemanipuleerde beelden bijgewerkt door fotoshop.
Wat moet je daar nog van geloven?

Na twee weken omrijden, langsrijden, niet rijden, vergaderingen verplaatsen, afzeggen, uitstellen beslisten de scholieren mee te staken.
Tegen de nieuwe bac-voorschriften. Dat zijn de eindexamens.
En dus komen ze de straat op. Ook in Cahors.
Ze hebben al zoveel school hé ! Elke anderhalve maand krijgen ze vakantie. Waarschijnlijk om te bekomen van die anderhalve maand. Niet te doen.
Ze steken vuilnisbakken in brand .
En verschieten zicht te pletter als de politie ze op de knieën dwingt ...."Nazi, Fasciste, Sal Pédé, !!!!!!"  Ze vragen zich af waarom ze dat niet zomaar mogen roepen....

Een vriendin postte op Facebook beelden van scholieren tegenover politieagenten die met hun matrak op de grond klopten. En het opschrift was " Wat doet de politie deze arme kinderen aan? Ze worden gewoonweg geslagen...;"
Toen ik antwoordde " Maar ze kloppen op de grond, toch niet op die kinderen !?" heeft ze de post weggehaald.
Ik bedoel maar. Wat krijgen we allemaal te zien, wat interpreteren we allemaal fout of anders ? Hoe hitsen we elkaar op ?

En de strijd werd heftiger.
In Montauban hield de politie verleden zaterdag een bestelwagen tegen met 23 molotovcocktails. Hallo? Vredelievend?

Parijs is een slagveld. De mooie kerstvitrines zijn bedekt met houten panelen. Tientallen auto's worden omvergegooid en uitgebrand .

Vrijdag ging ik in mijn dorp Castelnau naar de visboer, zoals ik elke vrijdag pleeg te doen.
Voor mij stond een jonge restaurateur. Hij kwam oesters halen. De visboer en hij bespraken de bestelling van de volgende week.
Mijn nieuwjaarsmenu is klaar, maar zal ik die wel kunnen aanbieden?
Ja, tot hiertoe nemen we de kleine weggetjes naar de haven, maar voor de oesters is het lastig. In Oléron is de brug afgesloten....
Hij bekeek zijn GSM , betaalde de oesters en zuchtte.
De visboer ook.

En ik vraag me af: het is de belangrijkste winperiode voor de middenstand.  Maar ze geraken niet aan hun producten.  Gaat het protest de nood niet voorbij.? Wie verliest het meeste op dit eigenste ogenblik?

Macron maakte weer nieuwe beloftes vanavond. 100 Euro meer bij het minimumloon.
Overuren blijven onbelast....Loodgieter-oplossingen.

Je vindt hier geen stielmannen. Of de stielmannen zijn overbelast en vinden geen leerjongens....maar die worden zo weinig betaald dat geen een jong mens nog stielman wil worden.
ALs je in een dorp woont zoals wij, heb je altijd een auto nodig. ALTIJD.
We wonen 5 km buiten de dorpskern.
Er is enkel een BEL-BUS
Ben je mee?

Dus als jongmens heb je al onmiddellijk schuld voor de aanschaf van een wagen.
De benzine die steeds duurder wordt. Dat is nodig zegt de regering, zo wordt de lucht zuiverder....Leg het uit aan een jong mens.

Het minimumloon bedraagt 1100 EURO.
En dat blijft 1100 EURO als je bij de loodgieter werkt.

Begin volgend jaar betalen de Fransen belasting aan de bron. Wij Belgen hebben nooit iets anders gekend. Hier is dat een drama.
De indruk dat je minder zal verdienen.
Dat er zeker een adder onder het gras zit.
Dat ze je liggen hebben.

Aude belt. Meestal krijgen ze eind december een belangrijke som terug van de belastingen....dit jaar niet, zegt ze. We hebben onze brief zelfs nog niet gehad mama......


Kortom. De Fransen zijn boos.
Maar de Belgen zijn ook boos.
En alle Europeanen.

Het einde van een tijdperk?
De vooravond van een nieuwe revolutie?
Ik ben er niet gerust in.

Zou ik dan toch maar een geel hesje op mijn dashbord leggen?

Van muizen, veldmuizen en relmuizen

We zouden dringend de zolder eens moeten onder handen nemen, zei Jan en ik kon hem geen ongelijk geven.
Nadat er een nieuw dak boven ons hoofd was gelegd, met isolatie en al, dat er overal dubbel glas was gestoken en er twee warmtepompen geplaatst waren, slingerde er overal puin, steenafval, houtafval op die zolder rond en er stonden na bijna 12 jaar zoveel dozen op die zolder dat we niet meer wisten wat nu juist waar stond.
Vooral het "wat"....en daarna het "waar".
Ondanks al de isolatie en de degelijke bescherming van het huis hoorden we weer een relmuis , loir genaamd, boven ons hoofd als we gingen slapen, of midden in de nacht, of 's morgens vroeg, bref, we werden er wakker van.
Je kan je niet voorstellen hoeveel geluid zo'n klein beestje maakt.
We zetten een rattenval, twee relmuis-vangers met lekkere okkernoot in gemonteerd, twee gewone muizenvallen....eens zouden we ze toch kunnen vangen.

De dozen en de relmuis waren dan ook de aanleiding om de daad bij het woord te voegen en we begonnen er aan.
Ik was uitgedost als een oude heks. Met voorschoot en al, chirurgenhandschoenen aan voor het stof of indien ik één of andere dode muis zou moeten oprapen, en op mijn weelderige haardos had ik een douchekapje gezet, zo van die kapjes die je in betere hotels op het badrekje vindt.
Zo'n kapje zorgt ervoor dat je haar niet nat wordt....dit geweldig idee van mij maakte juist dat mijn krullenbol kletsnat was na twee uur werken. Maar er is geen spin in mijn haar terechtgekomen en dat is al met al ook al iets.

Jan had de Kärcher stofzuiger naar boven getorst en daar stonden we dan.

Eén dode loir zat in de rattenval.
Een andere bekeek ons van op een balk en kroop vlug weg maar we weten niet naar waar of hoe.

We begonnen te stofzuigen , te vegen, te openen, vonden papieren terug van voor 1996, of van na 1998, bankuittreksels van banken waar we al jaren geen klant meer waren,twee fietsen waar we nooit meer mee gereden hebben, fotoalbums, veel videocassettes maar we hebben geen video meer, lege fardes van ING of van De Vaderlandsche, cursussen " Change management" en andere verschrikkelijk goede managementideeën, dia's , een oude antenne mast, lege dozen, veel lege dozen, schoenen, dekens en lakens,een elektrische grasmachine,  antieke vazen , kristal, voedingen van laptops " dat moeten we bijhouden!" riep Jan, maar hij kon niet antwoorden op de vraag "waarom?"

Weg ermee. Dat is mijn motto. Als je het 11 jaar niet gemist hebt zou het me verwonderen dat het een onlosmakend deel van jezelf uitmaakt.
Houden. Dat is meer Jan zijn motto. "Ik wist dat ik dat had, maar ik wist niet dat het hier lag" en dus houdt hij het nog even bij.

De dekens gaan naar Madame Diczy, van het dierenasiel. Ze zal er blij mee zijn.
Alle prullaria ook, ze kan ze op de kerstmarkt verkopen.
De lege dozen worden kapot gescheurd, één en ander nemen we toch mee naar beneden, blij dat we het dierbare iets terugvonden. Of om het aan Aude te geven. ZIj zal er blij mee zijn, denk ik, dacht ik, dacht hij....

Twee dagen en drie ritten naar het containerpark verder kan je er van de grond eten.
Staan er geen lege dozen meer, kunnen we weer een overzicht hebben over een hele grote ruimte.
Wat we niet zagen, was een gat waarlangs de relmuis, of de muis of de veldmuis, of de rat ( je weet maar nooit) het huis binnenkomt.

Zucht.

Ondertussen hebben we acht relmuizen gevangen....Nooit hebben we er zoveel gehad op zolder. Dagelijks bijna, op een tiental dagen tijd. Want het wordt kouder en dus komen ze binnen een plaatsje zoeken

Het gat hebben we nog altijd niet gevonden.
Gilbert zal eens komen kijken zegt hij.
't Zal vlug opgelost zijn.

Maar het allerergste was niet het leger relmuizen op zolder.

Het was zondag en ik zou eens beefsteak frites maken, was dat geen goed idee?
Jan had al een lekker flesje wijn opgerakeld, ik zou er peper-roomsaus bijmaken, kortom het zou een leuke namiddag worden.
Aperootje en zo, je kent dat wel.

De frietjes waren gesneden.
De frietketel was juist van verse olie voorzien.
Hij staat onder de auvent, want ik haat frituurlucht in huis.
Ik haal de plastic zak van de ketel, en ruik onmiddellijk een vreemde geur...raar, want het was toch verse olie...
En dan , tot mijn afgrijzen, zie ik een dikke veldmuis  drijven in mijn proper vet...
Walgelijk, echt.
Ik vis ze eruit met een spatel, doe ze in een zak en dan de vuilbak in.
Jan, vergeet de frieten en de steak, we eten de overschot van gisteren op, balletjes in tomatensaus met rijst!!!!

De frieten heb ik gekookt en de volgende dag gebakken in de pan, dat viel al met al nogal mee.

De rust is weergekeerd op zolder.
Het is er proper.
We zijn weer veel items lichter.
En morgen haal ik verse olie voor in de frietketel.

 Castelnau-Montratier