Op 23 jaar ben ik beginnen werken als juriste Beroepsaansprakelijkheid en Zware schade Familiale verzekeringen bij Royale Belge, een toen prestigieuse verzekeringsmaatschappij. In de tijd dat verzekeringsmaatschappijen nog verzekeringen deden en banken bankzaken. In de tijd dat het vijf jaar duurde voor je als 'vol' werd aanzien en carrière kon beginnen maken. Nu vraagt men na zes maanden ervaring om opslag. Want je hebt toch al wat ervaring hé?
Ik serkte er zo'n drie maanden toen mijn eerste baas, mijnheer du Pré me vroeg om definitief te blijven. Hij vergeleek me met een cirkusartieste die tientallen bordjes tegelijk draaiende kon houden zei hij. En heel dikwijls tijdens mijn loopbaan heb ik aan dat beeld gedacht, het was zo typisch voor mij.
Ik kon veel dingen tegelijk doen. Heel geconcentreerd werken. Mijn medewerkers vroegen me dan ' of er soms iets scheelde? Of ik boos was?' . Helemaal niet, ik keek zo serieus omdat ik me inspande om me temidden van alle drukte gefocussed te houden.
Ik kon goed met stress om. 's Avonds had ik dan wel nek-of rugpijn, maar ik had de voldoening dat ik de controle had over een dienst, een sector, een administratie...
Thuis probeerde ik hetzelfde. Ik regelde meestal de dingen, zoals school, opvang,vakantie, eten, bezoek...
In mijn vereniging was niets te zwaar of te veel aan mij gevraagd.ik was een geboren leider zei men me.
En nu, sinds een jaar of vijf zit ik op een heuvel tussen de pruimen, de mais, de zonnenbloemen en het koren en graan, regel ik het huishouden, blijf ik een leider in de vereniging hier ,maar er mag niet te veel tegelijk gebeuren of ik betrap ik me erop dat ik rugpijn heb of dat mijn maag in een knoop schiet. Stress dus. En ik kan daar niet goed meer tegen.
Dus je kan echt ontwennen van stress.
En daardoor word je rustiger en kan je meer nadenken vooraleer te handelen.
Kortom je hebt meer TIJD.
Tijd om rustiger te zijn en misschien wijzer...of dat hoop ik tenminste.
Ik ben zo dankbaar voor de tijd die me gegund is hier in het zuidwesten , ik zou het niet meer willen ruilen voor de permanente stress die mijn deel was. Het is een luxe, ik ben er me wel van bewust. En je kan er enkel over meespreken als het je ten deel valt.
Ik zou zeggen : doen, als je het kan!
