Tolino : de beste aankoop ever !

 Ik ga zo'n drie vier keer per jaar naar België en één van de eerste dingen die ik doe is recht naar de Standaert Boekhandel gaan en boeken vastnemen, omdraaien, de achterflap lezen, ze opnieuw neerleggen, ze terugleggen, ze weer vastgrijpen, onder mijn arm steken, vergeten op een andere rayon, terugvinden op een plaats waarvan ik dacht dat ik er nog niet geweest was, ze op een stapeltje gaan afleggen bij de vriendelijke medewerksters die van achter hun scherm roepen "kan ik u van dienst zijn, mevrouw?", "natuurlijk mag u ze hier leggen", en verder zoeken, me bedenken, beginnen zweten want vaststellen dat ik NOOIT zoveel kilogram boeken kan meenemen met het vliegtuig, aan Jan denken en beseffen dat ik voor hem nog niets gekocht heb, mijn lijstjes bijgehouden interessante boeken raadplegen en tot mijn ontzetting vaststellen dat ik de helft vergeten ben.....om tenslotte volledig "high" aan de kassa de stapels boeken te zien verdwijnen in de oranje/bruin en witte plastic zakken van de boekenwinkel en de hoge prijs van mijn Belgische bankkaart te zien verdwijnen als sneeuw voor de zon.


Ik vind dat niet erg. Ik bedoel , de prijs en de boeken.

Wat ik verschrikkelijk vind is het gewicht en de plaats dat dat allemaal inneemt in mijn valies ( zo Vlaams mag mijn Nederlands zijn volgens het boekje, voor de noorderburen : mijn koffer ) .

Dan heb ik het nog niet over mijn driemaandelijks bezoek aan mijn zus Anne die ook gereed zit met een stapel boeken en haar commentaar in de zin van " Gennetjeeeeeuuuu! Heb je deze al gelezen?" .
Mijn zus is gek op heel dikke , zware boeken die meestal 1,7 kg per stuk wegen.
Neen Anne, die heb ik nog niet gelezen.
"Awel, je mag hem hebben. Een topper, echt. En dan heb ik het nog niet over zijn eesrte boek. Een wereldhit!"
En van daar vertrek ik dus ook met x aantal leesmateriaal en weer zoveel kilogram bij.

Al die boeken en een paar potten choco met stevia en smeerkaas met hespensmaak verdwijnen in mijn bagage.
En het zweet druipt me af: dit gaat nooit lukken.

"Aude, mag ik mijn handtas, mijn botten (laarzen , want ik vrees dat botten geen Nederlands woord is, het gele boekje zegt er niks over) en het boek "Ik, pelgrim" bij jou laten tot de volgende keer?"

"Ja hoor mama, doe maar. We kunnen langs de moemoe gaan , die heeft een weegschaal en dan zien we wel!"

Zo erg is het met mijn leesgedrag gesteld.
                         Maar zie.
Ik had een reclamemail van De Standaert boekhandel gekregen. Ze hebben TOLINO's.
En Tolino dat is zoals Kindle. Een tablet in feite speciaal om boeken te lezen.

Daar stond ik dan bij Standaert Boekhandel. Voor dat rek met die Tolino's.
Op de trein had ik er al mensen mee bezig gezien en ik vond dat toch wel handig.
Maar het is geen boek uiteraard.

"Mevrouw, mag ik eens iets vragen?"
"Natuurlijk,mevrouw"
"Wel, ik woon in Frankrijk en ben altijd overbeladen met leesvoer. Maar zo'n Tolino...."
"Ja mevrouw, ik begrijp U. We hebben allemaal zo'n ding gekregen met nieuwjaar. En eerlijk gezegd, ik vond het ook maar niks. Maar nu ik hem heb, wel, een top geschenk! Bovendien betaal je gemiddeld een derde of de helft minder dan een gekocht boek..."

Ik kreeg een presentatie en ik was verkocht.
                                                         
Hij kost 99 EURO.
Heeft ingebouwde WIFI en je kan dus ook surfen op internet.
Maar daarover gaat het niet.
Je kan er dus boeken mee aankopen. Niet alleen op de website van Standaert boekhandel,ook op amazon, bol.com etc....
In feite kan ik dus vanuit Frankrijk online boeken kiezen en kopen, binnen de 5 minuten downloaden, op 5 verschillende toestellen delen, in het duister lezen, wat handig is, -want als we 's nachts wakker worden gaan we anders stiekem op onze kousenvoeten met een zaklamp naar beneden en lezen we daar ons boek-, in de zon lezen , markeren, vertalen, opzoeken, allemaal op een heel klein toestelletje....
En je hebt duurdere, van pakweg 145 EURO en die mag je in bad laten vallen-maar ik neem niet gauw een bad- en daar kan je ook met je vinger op de achterkant op klikken om een andere bladzijde te kunnen lezen. Maar of dat voor mij nu echt een meerwaarde is?
Dus, ja, ik was verkocht. Dat wou ik.
Nog een hoesje uitgezocht in een mooie rode kleur.
EN weg was ik, licht huppelend naar de kassa.
Toen ik plots bedacht dat Jan dan op mijn toestelletje zijn boeken zou lezen....en dat mijn toestelletje vlug "zijn" toestelletje zou worden.
En wou ik dat?
Neen.
Vlug gebeld en de situatie uitgelegd aan Jan.
Bah ja, koop er twee.
Een groen hoesje en hup !
Als een jonge hinde vloog ik terug naar Boechout.

Ik begrijp nog altijd niet hoe het komt dat mijn valies nog altijd zo zwaar doorwoog.
Er zaten nu toch geen boeken in ?