Ik werd wakker door een donderslag .
De donderslag week voor talloze bliksemschichten.
Bonkte er nadien weer op los.
En Spotje zette het op een onbedaarlijk bibberen, rillen en amechtig ademen.
Helemaal over zijn toeren.
Gewoon onweer. Dat was het.
Alle hens aan dek.
Altijd spannend , onweer, hier in de vallei.
Want op minder dan 10 minuten kan ons huis ineens een gruyèrekaas worden, en gutst het water door het dak.
Alles begon zo'n twee jaar geleden, toen we hier een ongelofelijke hagel-storm-bui boven ons huis kregen.
We hadden net bezoek, het zal altijd wel iets zijn- en op een mum sijpelde het water van boven door het plafond recht de living en de keuken in.
Nooit voorgehad, tot die bewuste dag.
En sindsdien is het een sukkelgang.
De locale dakwerker komt en gaat.
Dan wordt er eens lood tegen de venster gelegd, of er wordt al eens een dakpan vervangen en soms is het heus niet meer dan dat, één pan maakt het ganse verschil.
Soms.
Want nu had ik er echt genoeg van.
"Gedaan met die zever ,Jan, we gaan op zoek naar een andere dakwerker en we maken er werk van , van dat dak"
We reden naar Jean-Claude. Laatst was het dak van zijn moeder en dat van zijn schoonmoeder vervangen en we hadden die werken zien gebeuren en vlot vooruitgaan in feite. Zo iemand hadden wij nodig, zie!
"Ah oui ", zei Jean Claude,"et bien Bouzerand. Il est bien. Il habite...".en dat laat ik maar voor wat het is, want dat is redelijk onbegrijpelijk als je niet ter plekke woont. Ze leggen je dat uit met lieu dits, krommingen en wegen, buren en ondernemers, trefpunten en rivieren, beekjes en plaatsen waar de jagers des 's ochtends samenkomen, je wil het niet weten. Maar wij wisten "ongeveer" waar we moesten zijn voor die man. Een telefoonnummer kon hij ons niet onmiddellijk geven.
We zochten nog een andere dakwerker op, een zekere Pascal, maar die man schijnt aan de drank te zijn en zijn firma ging op de fles een paar maanden terug. Goede stielman, daar was iedereen het over eens, maar ja, de drank hé ....enz. enz.
We gaven Mijnheer Bouzerand zijn adres in op de GPS, je weet maar nooit dat we het verkeerd zouden begrepen hebben, en die GPS gaf een volledig ander parcours weer dan wat wij meenden verstaan te hebben....In feite maakte de GPS een lus, en verwees hij ons door via een reusachtige omweg om op dezelfde plek uit te komen als die waar we stonden, de wegen van de GPS zijn net zoals Gods'wegen, ondoorgrondelijk...
Ja, we vonden het.
Een klein, mager manneke kwam ons tegemoet.
"C'est pour quoi?" vroeg hij argwanend.
We leggen hem uit dat we gestuurd zijn door Jean-Claude, dat we zijn werk gezien hebben en dat we een probleem hebben aan ons dak.
Hij bekijkt ons van boven tot onder.
Geeft geen blijk van enthousiasme , integendeel, hij geeft ons de indruk dat hij niet voor om het even wie om het even wat doet.
Hij zal komen kijken zegt hij. Overmorgen of vrijdag. Neen, hij heeft geen GSM.
Alleen een vaste lijn. En enkel 's middags en 's avonds na 19 uur. Of je kan ook komen, zoals wij nu.
We zijn onmiddellijk gesteld en op de hoogte van de regels van het huis Bouzerand.
Degenen die hem nodig hebben weten hem te vinden, ook zonder GSM...ja, zulken mensen bestaan nog.
We vertrekken, alle twee in gedachten verzonken.
We zullen zien of hij komt.
Rond 14 uur wordt er op de voordeur geklopt.
Bouzerand...non mais!
Hij gaat op het dak kijken.
Het ziet er niet zo erg uit zegt hij. Hij zal donderdag of vrijdag komen.
We zijn blij en opgelucht.
Eindelijk.
De volgende dag, 7.30 u, ik sta in de badkamer en Jan klopt op de deur : " Gene, die Bouzerand zit al op het dak!"
Ik ga kijken.
"On ne vous attendait pas, quel plaisir de vous voir monsieur !"
Neen, we verwachtten hem niet, maar hij kwam vroeg zei hij, omdat er anders te veel wespen van tussen de pannen vandaan komen.
Hij klopt op elke pan.
Zie je, zegt hij, al naargelang het geluid dat de pan geeft, weet ik of de onderpan gebarsten is. Want dat is het probleem, de bovenpannen zijn goed, maar de onderpannen niet.
"Je recherche le son de la tuile"...Ik zoek de klank van de dakpan...en hij klopt op een pan en Jan is helemaal in vervoering door zoveel vakkennis.
Hij heeft een uur of drie gewerkt en komt dan met het verdikt: Het zou moeten lekvrij zijn, en in de lente vervangen we het dak !
"Ah oui, et en fait je m'appelle Gervais, Gervais Bouzerand "...
Geen klein Gervais-ke deze Gervais !
Meunier tu dors ton moulin va trop vite, meunier tu dors ton moulin va trop fort !!!"
( Molen van in Jean Claude zijn tuin )
