En er zijn er die alles weten, altijd en overal.
Of degenen die altijd twijfelen behalve over één ding : God bestaat niet!
Ze zijn er zo zeker van als wat.
Ze kunnen er niet bij dat anderen gewoon kunnen geloven.
En omgekeerd : God bestaat !
En ze kunnen het niet vatten dat er zijn die daaraan twijfelen, voor waar , Ik zeg U !
En daar kan je dagen, uren, minuten over doorbomen.
Maar ik zou het niet weten, echt hé.
Mijn grootmoeder zei altijd : "Geneke, er is nog nooit iemand teruggekomen om het ons te zeggen!"
En dat was een zekerheid, toen.
En als ik eraan twijfel denk ik terug aan haar, zij die zoveel wist, al was ze nooit op reis geweest, al kende ze de wereld enkel door achter het vensterraam naar buiten te kijken, naar de voorbijgangers, die ze kende of niet.
Ze vond dat zalig, en ze trok er lessen uit.
Ze was heel gelovig, maar kritisch als het de kerk aanging.
Zo had de onderpastoor me eens bij hem thuis uitgenodigd na de cathechese en ze was daar zo van aangedaan dat ze er , paraplu in de hand , naar toe ging om hem te zeggen dat ik niet kon komen .
Hij heeft de boodschap zeker begrepen, want hij heeft het me geen tweede keer voorgesteld.
Ze heeft me daar geen uitleg bijgegeven, geen slechte verhalen over verteld, geen insinuaties gemaakt, maar ze zei het zo :
" Onze Georges zat bij de Jezuieten, hij was een brave jongen en een goede leerling en één van de paters kwam bij mijn moeder vragen of onze Georges in de Orde mocht treden"
" Jamais!" had mijn overgrootmoeder geantwoord. Ze was van La Roche ( en heette Blondeel, kan het Belgischer?) en sprak Frans als het haar te hoog zat waarschijnlijk.
"Waarom was ze daar tegen meme?"
" Er is een evrschil tussen geloof en de kerk Geneke"
Dat was het.
Meer moest ik niet weten waarschijnlijk.
Als er aan de voordeur gebeld werd en het waren Protestanten met hun tijdschriftje , dan gaf ze hen altijd een cent.
"Maar meme, en jij bent Katholiek!"
" Ja en zij protestant, en ze geloven hetzelfde als wij, en ze doen heel veel goeie werken!"
En daarmee moest ik het doen, denk er maar eens over na, zou ze er misschien aan toe gevoegd hebben, maar dat was uitzonderlijk.
En zo word je kritisch , heel langzaam worden er kleine zaadjes in de vruchtbare aarde gestrooid, en de vruchten die ze dragen zijn mooi en sappig .
En ik op mijn beurt tracht die tolerantie door te geven aan Aude en haar zoon.
En straks aan de volgende nazaat.
Héhé, het leven is vol zekerheden en onzekerheden.
We zoeken de juiste middenweg.
