Sinds een paar dagen hebben we bezoek van een Epagneul Breton, een vrouwtje naar alle waarschijnlijkheid, weldoorvoed , maar angstig als een wezel.
Ze komt goed overeen met Cartouche en Spot, maar ze mag van hen niet binnenkomen, stel je voor !
Jan en ik hebben al vanalles geprobeerd om haar vertrouwen te winnen, ze komt wel wat dichter na 4 dagen,maar gromt en weent als we haar roepen om bij ons te komen.
Ze gaat 's morgens mee wandelen, volgt me op een paar meter, loopt nooit voor mij.
We belden naar Daniele Diczy van het dierenasiel die bovenaan onze weg de hond ook had opgemerkt, maar net als wij boekte ze geen succes om de hond te kunnen vastgrijpen en mee te nemen.
Ik probeerde hem ook in Jan's auto te lokken om hem dan weg te brengen naar Daniele, geen avance .
Enerzijds zorgen we voor het dier, anderzijds is het vervelend omdat je toch steeds op je ongemak bent dat hij zou binnenkomen en vechten met de twee meesters van het hondendomein hier te velde.
We kunnen er ook niet bij om eventueel na te gaan of ze een tatouage heeft.
Daniele heeft reeds een bericht nagelaten op de mairie, je weet maar nooit dat haar baasje wanhopig naar haar op zoek is.
En voor de rest zeggen we tegen iedereen die we kennen dat er hier een mooie Epagneul zit te wachten op haar meester.
Jordanneke, da vriendelijk manneke van hierboven gooide vanmorgen een steen naar Cartouche : "Héla, vous là bas , gardez votre chien en laisse , c'est la troisième fois qu'il renverse mes poubelles ..."
Maar neen, mijnheer ( alhoewel ) , dat is onze hond niet, het is een verloren gelopen dier , ook een Epagneul en we kunnen hem maar niet te pakken krijgen...
"Ah bon, oui il était sur le plateau, excusez-moi madame"
Toen ik vanmorgen naar het dorp reed om brood te gaan halen kwam ik ons Jordanneke, dat braaf manneke tegen in de draai naar boven. Hij had een puppie mee , een pitbull ....
Lief hé ( als dat klein is) ....
Hij excuseerde zich nog eens en voegde eraan toe " si je le revois renverser ma poubelle je lui tire une balle dessus"...
Ik was een paar seconden sprakeloos . Jordanneke zou dus ook wapens hebben?
Man man man.
En nu ben ik nog liever voor de Epagneul, uit schrik dat ik haar hier op een morgen dood op de oprit zie liggen.
"Chiens perdus sans collier" is een boek van Gilbert Cesbron, dat ik ooit moest lezen op school. Het ging om jonge delinquenten die geholpen werden door een jeugdrechter. Ik dacht aan de Epagneul die verloren gelopen was en aan Jordanneke, chef d'une bande de délinquants.
Maar misschien zie ik overal te veel symbolen , wie weet ...
