Ik was naar de tekenklas en toen ik op de terugweg was zag ik dat ik twee gemiste oproepen had.Eén van Jan en een andere van Fernand.
En Fernand dat is een "buurman", zoals we dat hier zeggen tegen iemand waarvan je het huis ziet staan maar waar je nu niet precies op een wip aan zijn voor(hier meestal 'achter'-)deur staat.
Je bent zeker een halfuur onderweg .
Als je door de vallei stapt kan het iets minder zijn, maar eerlijk gezegd met de regen die hier ondertussen al weken naar beneden gevallen is raad ik dat niemand aan. Je hebt op een wip en een flik aarden blokken in plaats van schoenen aan je voeten.
En als Fernand belt, dan is dat maar voor één reden : de electriciteit is uitgevallen en hij wil weten of hij de enige ongelukkige is, of dat er nog andere slachtoffers in de vallei zijn.
En als dat zo is, wie er dan wel zal bellen naar EDF om te weten of de panne al door een andere "buur" gemeld is of niet; om de panne door te geven; om te weten tot hoelang dat grapje gaat duren; of het een belangrijke panne is of integendeel een akkefietje van niks.
Jan wacht niet meer op "het licht", we hebben immers een groep, of een generator als je die term verkiest.
En dan begint hij zoals een wilde kabels in gans het huis te leggen.
Met een pitje boven mijn keukentje en met een heldere lamp boven de eettafel.
En dan zitten we daar te wachten.
En te wachten.
Tot Fernand nog eens belt om te zeggen dat hij nog eens gebeld heeft naar EDF (?) en dat alles terug normaal zou zijn rond een uur of acht.
Dat is dus welgeteld 6 uur lang dat je "zomaar" zonder electriciteit zit.
"De televisie kunnen we wel vergeten vanavond" ,zegt Jan.
Zo erg vind ikd at in feite niet. Maar ja, als je juist de laatste aflevering van een serie wil zien, tja.
EN dan, plots, in één klik, "pang" de lichten aan !
En dan ben je zo blij dat er zoiets bestaat als electriciteit.
Stom hé.
Maar het is een gerief!
Dat besef je maar als je zolang zonder zit !
