Ladys'lunch :brainstorming met de meiden

Nicole zegt dat ze binnen een jaar of twee definitief naar Frankrijk komt maar dat ze dan wel nog iets om handen wil hebben. Ze is psychotherapeute. Tja,... Zwaan gaat daar onmiddellijk op in : moeten we toch eens brainstormen , ik organiseer een ladys'lunch in the barn , of buiten als het weer meevalt, en dan zien we wel waar we uitkomen ! Dus, Nicole was weer in 't land en de meidenlucnh ging door. We waren met zijn zessen. Heerlijke lunch, zoals steeds, uitzonderlijk decor, rijkelijk vloeiende rosé ( of wit, of rood, of bier, of....je zegt het maar, we zijn hier tenslotte bij een atypische 'Hollander' , die heeeeel gul is in alles wat ze doet) en de meiden stonden scherp. We zouden seminaries organiseren, mensen halen en brengen, logistiek in orde houden, boekhouding gepland, catering geregeld, onderwerpen besproken...om uit te komen waar vijf onder ons al waren uitgekomen : ' moet dat nou allemaal? Mag je ook gewoon niks doen en van het leven genieten? ' Want dat is iets wat Nicole nog helemaal zelf moet ontdekken: niets doen betekent hier vanalles doen en uren en dagen te kort komen. Niets doen betekent twaalf dingen tegelijk doen, maar ook onverwachte zalige momenten beleven omdat er 'plots' iemand aan je achterdeur staat om je even goeiedag te komen zeggen, of om iets te komen drinken, of om je een bak tomaten te brengen die dringend moeten 'verwerkt' worden , waardoor je alles moet laten staan en onmiddellijk 15 bokalen moet steriliseren , of bakjes aardbeien, of krieken of kersen of perziken of abrikozen waar je dan confituur gaat van maken. Of je wordt gebeld met de vraag of je zin hebt om te komen aperitieven, of of je komt eten binnen een uur of twee, of dat je takken gaat opstoken omdat manlief nu 'eindelijk eens het gras wil afrijden met de tractor omdat het niet meer regent', of, of, of... Maar je hebt het gevoel niks te doen, waarschijnlijk omdat niks moet. En misschien was dat we de belangrijkste redenen waarom ik hier wou komen wonen: vroeger 'moest' ik vanalles, nu 'moet' niks meer en dat doet deugd.