Ik ben een verwoed facebookgebruiker, tot grote ergernis van Jan en Aude.
Dank zij FB heb ik de indruk dat iedereen die ik ooit van verre of van dichte gekend heb heel dicht bij mij vertoeft.
Dat is een illusie uiteraard, maar bon. Het is MIJN gevoel.
Zo lees ik dat één van mijn nichtjes in New York zit voor de deal van de eeuw, dat haar zus droef is dat ze er niet bij is, dat ze gaat ontbijten met Hanna, een conservatoriumvriendin van diegene die droef is dat ze er niet bij is, dat het af is met het lief van nog een andere nicht, dat de jongste eens goed de bloemetjes heeft buitengezet en dat ze denkt dat niemand dat weet...
Zo hoor ik mooie muziek waar sommige kennissen me deelgenoot willen van maken, lees ik dat Stephane Hessel overleden is en kan ik daarop reageren door zijn foto te delen en er mijn eigen commentaar op te schrijven, wat me dan weer de indruk geeft dat ik hem precies persoonlijk heb gekend, quod non.
Zo zie ik dat mijn tekenlerares Karine een vernissage geeft van haar allernieuwste werken en kan ik me meteen verontschuldigen dat ik er niet bij zal zijn maar haar toch succes wens.
Zo kan ik online haar nieuwe werken onmiddellijk zien en ook de drukkerij waar de lithografieën zijn gedrukt.
Zo lees ik welke standpunten Tessa, Hilde en Ariane hebben op het allerlaatste heet van de naald bericht op TV, Twitter, in de krant of in één of ander tijdschrift en...dat ik het heel dikwijls niet eens ben met hun standpunt. Dat ik hen dat dan ook onmiddellijk kan zeggen en dat me dat een goed gevoel geeft en een gerust hart dat ik het heb kunnen schrijven aan de betrokkene.
Zo reageerde ik nogal geschokt op een bericht van Tessa over Alice. Alice is "veroordeeld" tot 2 jaar gedwongen collocatie in het Brugmanziekenhuis. Ik kon dat moeilijk geloven. Tessa schreef me apart en spoorde me aan gans het artikel te lezen. Een geluk dat ze me kent en dat ze me daartoe aanzet. Ik ben immers "veel te vlug" in het trekken van gevolgen en roep en tier heel vaak zonder alles over iets te weten. Jaren oefening hebben me al iets verder gebracht dan tevoren, maar toch betrap ik me er soms op dat ik een artikel niet gans heb gelezen vooraleer ik een standpunt inneem.
Alice dus. Ik las het ganse verhaal.
En toch blijf ik erbij dat het relaas niet helemaal de werkelijkheid weergeeft.
Zover zou het gerecht toch niet gaan?
Als weduwe van een parketmagistraat en zelf ex juriste kan ik enkel vertrouwen hebben in ons rechtssysteem . Toch?
Gisteren hoorde ik op TV dat Procureur Dams zelf tussenbeide was gekomen in de zaak van de doodgeslagen drugsverslaafde in Mortsel.
Hij mag dat uiteraard doen. In De Standaard van vandaag stond er al een artikel van een advokaat die spreekt over "onheuse tussenkomst" van Dams. Dat is niet onheus, dat is zijn volste recht. Maar hij mag er natuurlijk niet over liegen en zeker niet het op een substitute schuiven als hijzelf aan zet was.
De Procureur Generaal Liégois is "verbolgen", al waren wij allen het al dikwijls over hem, remember de diamantaffaire en substituur Van Calster.
Vanmorgen was mij zus overstuur. Bij Belgacom kregen de medewerkers van het Callcenter live telefoon van MNM, de frisse kerels van Van de Veire. "Of ze niet geschokt waren te horen dat hun dienst zou afgeschaft worden?".
Hoe onbeschoft kan je zijn als je zit te bulderlachen achter een microfoon op antenne en de stomverbaasde nietsvermoedende telefoniste hoort zuchten.
Bovendien en vooral is er niets van aan. Maar leg dat als leidinggevende maar eens uit aan de betrokken diensten. Hoe motiveer je mensen als alles wat je hoort oppervlakkig geleuter is die niets dan leugens en onwaarheid bevatten?
Hoe hou je er een eigen"gezonde" mening op na?
Elfi gaat naar de supermarkt om lasagne uit de diepvries en alles is eruit weggenomen " er zou paardenvlees kunnen inzitten".
Paardenvlees kan uiteraard geen kwaad, de leugen om paard in plaats van rund te verkopen wel.
Maar Elfi heeft haar eigen mening : " een schande, hoiveel mensen in de wereld lijden honger en wij gooien massa's eten weg omdat de etiket onjuiste dingen bevat?"
Ook waar.
Het is nu 13.10 u op een doordeweekse woensdag en ik vraag me af hoeveel leugens we tegen vanavond zullen opgeslagen hebben in ons hoofd?
Wat een mens allemaal niet moet horen op een dag !
