snijbonen

snijbonen

Ik lust bijna alles.
Er zijn dingen die ik pas op latere leeftijd ben beginnen appreciëren, zoals daar zijn "wijn" ...inderdaad, het klinkt ongelofelijk en toch is dat zo.
Ik dronk zo goed als geen alcohol toen ik jong was, en zeker niet tot ik zo'n 23 ,pakweg 24 jaar werd.
Akkoord, daarna heb ik mijn schade zeker ingehaald, maar goed, "there was a time"...

Ik herinner me ook , toen ik 17 was en uitgenodigd werd door David Davidse, mijn studiegenoot voor een paar maanden in eerste kan rechten, om bij hem thuis te komen eten.
Bij hem thuis, was bij niemand minder dan bij "Nonkel Bob".
En tja, zelfs al voelden we ons toen zeker volwassen, Nonkel Bob dat was een begrip !
Goed, de stem van Nonkel Bob galmde door het huis in Strombeek-Bever, en Annie kwetterde er al even vrolijk op los, steeds achtergrond commentaar gevend op wat haar man zei.
Nonkel Bob had gekookt.
En zie....taratatata....gestoofde andijvie!
Hij zette mijn bordje voor mij en ik kreeg bijna een appelflauwte toen ik het zag, dat slijmerige groene ding  , ik wist niet hoe ik het zou binnenkrijgen.
Ik weet nog altijd niet waar ik de moed vandaan haalde om te zeggen dat ik het niet lustte....maar ik deed het toch.
Geen probleem,zei onze jeugdleider van weleer, ik heb nog wat gestoofde prei.
En alhoewel ik niet wist hoe dat zou smaken, was ik dankbaar voor de edelmoedige geste.
Dat je zoiets niet vergeet.
Dat je - als je dan een goede indruk wil maken- volledig afgaat als een gieter en het niet over je hart kan krijgen "sterker " te zijn om toch dat verschrikkelijk groenachtige slijmerige groentending naar binnen te werken.
Onze vriendschap is er niet aan ten onder gegaan en jaren later heb ik het denk ik goedgemaakt bij David, toen ik er 's middags eens een boterham ging eten en hij me twijfelachtig zei dat hij iets speciaals zou bakken voor bij de boterham...."uier!".
HEERLIJK ! , antwoordde ik, uit de grond van mijn hart. Ik vind "neur" zoals we het in Aalst plegen te noemen overheerlijk. Ik vind het hier niet. Soit. Maar dikwijls in België koop ik het toch. Idem met gekookte lever. En dat alles op de boterham met een beetje zout ...mjam.
Maar geen andijvie dus.

En waar ik ook graag voor pas, maar wat ik wel kan opeten, zijn snijbonen.
Jan is erop verlekkerd.
Mijn vader lustte het ook graag.
Vroeger had ik zo'n speciaal molentje om de snijbonen mee fijn te snijden.
Maar alleen de geur al maakt me half misselijk.
Waarom?
Oh ik heb er echt wel een verklaring voor.
Mijn grootmoeder was alles behalve ene keukenprinses.
En elke week- tijdens het seizoen uiteraard- maakte ze snijbonen klaar. En buiten het seizoen maakte ze ook snijbonen, wekelijks, uit bokalen dan.
En telkens ik de zware zwarte ijzeren voordeur opendeed met mijn sleutel kwam de weeë geur van die slappe smakeloze groente me tegemoet.
Ik heb nooit meer snijbonen klaargemaakt. Tot ik Jan leerde kennen.
Hij wou snijbonen.
En ce que l'homme veut, Dieu le veut...
Ik maakte van mijn hart een steen en maakte de groente klaar.
En Aude was er op slag gek van.
Erg hé !

Buitenspeeldag

Wat bedoelen ze daar feitelijk mee ? ,vroeg ik aan Aude .
Het is een dag waarop de kinderen buiten MOETEN spelen. Een ganse namiddag in springkastelen, touwklimmen enzovoort enzoverder...., antwoordde ze enthousiast.
Ok, ik zie wel , zei ik een beetje minder gevleugeld.

Het was woensdag en ik had afgesproken dat ik Gustje 's middags van school zou halen en dan naar mijn zus zou gaan. Tegen een uur of twee. Dan konden we lekker koffiedrinken, bijpraten en ik had lekkere pralines gekocht de dag ervoor.
Ik zal misschien nog niet terug zijn van bij het tuincentrum, want ik ga met Johnny de tuinman planten kopen . Je ziet maar, Olga is thuis aan het studeren en mijn schoonmoeder is er ook.
Mijn zus Anne is een echte Florence Nightingale , ze zorgt voor alle zieken van schoon-en andere familie, echt waar.
Gustje was blij dat mamie hem kwam ophalen. Hij reed heel snel met zijn fietsje naar huis. Aude zegt dat hij zo'n 5 km kan fietsen , tot aan de ijskreemhoeve en terug....en zonder klagen. Straf.
We aten soep met balletjes, zijn lievelingseten trouwens. En daarna vertrokken we naar Anne.
Ze was al thuis en wees Johnny aan waar wat moest geplant worden. We gelijken op elkaar wat dat betreft: we kunnen goed commanderen.
Leon, haar kleinzoontje was nog een dutje aan het doen en Gustje's gezicht betrok.
Wat zou hij dan moeten doen ondertussen?
Johnny bood de oplossing:
Heb je zin om mij in de tuin te helpen, Gustje?
Hij vond het onmiddellijk prima.

Anne had nog een gieter en Jan , die van ons Anne dan, zette de buitenkraan open.

Gustje vulde de gieter en goot water over de net door Johnny geplante struiken en planten.









Toen Leon wakker werd en we samen zouden vertrekken naar de Jan Frans Willemsschool om te gaan kijken hoe dat nu in elkaar stak, die "buitenspeeldag" , riep Johnny Gustje terug :

Gustje, kom eens bij mij, ik heb een
centje voor jou, want dat heb jij wel verdiend vandaag !

Het ventje was buitengewoon fier en wist niet goed wat hij daar mee aan moest.....Misschien kan ik er wel een speeltje mee kopen, zei hij,"zelf" , voegde hij eraan toe, zich plots bewust wordend van zijn eigenheid.

En dan vertrokken Anne, Leon, Gustje en ikzelf naar de Jan Frans Willemsschool en waren we heel benieuwd van wat we daar zouden vinden.

Het werd een topnamiddag.

Springkastelen , eendjes vissen, speeltuin, grime.....we haalden de noodzakelijke 5 stempels en kregen een mooi potlood met gommetje op de hoed....

                           

En toen dat alles voorbij was, en we samen naar huis stapten, gaf Gustje mij een cadeautje : 

Mamie, het was zoooooooooo leuk !!!! Ik ben zo blij dat je hier bent !

Je zou voor minder smelten, toch ?

TV Vlaanderen

                                                            (Tulpen van Magda)


Rond kerst kochten we een nieuwe TV .
Een "curve screen", ook SMART TV, met alles erop en eraan.
Een XXL scherm, omdat we ouder worden en de ondertiteling niet zo goed meer konden aflezen van onze vorige TV.
De meeste Fransen hebben daar geen last van, want die weten gewoonweg niet wat dat is ondertiteling of als er al eens ondertiteling is veranderen ze van post, ze kunnen daar niet tegen, tegen ondertiteling of zou het tegen een andere taal dan de Franse zijn? Waarschijnlijk.

Goed.
De TV was fantastisch.
Nu zou Jan ook op netflix films of series kunnen bekijken. Tot dan bekeek hij die op de Ipad, maar dat is dan weer het tegenovergestelde van een luxueus groot scherm.

Maar, natuurlijk was er een maar.
Ons 'kaske' van TV Vlaanderen werkte niet meer.
We hebben hier een paraboolantenne en een decoder van TV Vlaanderen bij wie we al meer dan 9 jaar abonnee zijn.
Het was de tweede keer dat we er problemen mee hadden, maar het was inderdaad best mogelijk dat het bakje moest vervangen worden.
Toen ik in februari in België was kocht ik dus een nieuwe decoder .

Wat bleek? Dat nieuwe bakje werkte evenmin.
Gesakker, gejammer, geklaag.
Mijnheer Filippi gebeld, de plaatselijke multimediaheld.
En die wist ons te vertellen dat de software van de TV niet marcheerde op de decoder en omgekeerd maar dat er een programmaatje bestond om daaraan te verhelpen. Hij zou zich eens bevragen zie.
Aangezien de wereld hier bijzonder klein is en Mijnheer Filippi ook bij Nicole en Willy langsging voor een ander probleempje, zond Nicole mij heel vriendelijk de link om die nieuwe software gratis te downloaden.
En na een tijdje gevloek en getier en geroep lukte het ons om de TV aan te sluiten op TV Vlaanderen.
                                                     

 
We hadden twee bakjes nu...maar ook twee TV's.
Dus, je voelt hem al komen wellicht, ik vond het fantastisch om de oude TV op de slaapkamer te laten installeren ( ik ben heel goed in het geven van orders, commando's, richtlijnen etc ) zodat ik bijvoorbeeld op vrijdagavond naar The Voice zou kunnen kijken. Ja, lach mij maar uit, ik kijk graag naar dat soort programma's. Jan niet. Neen natuurlijk niet. Die verkiest zware vechtpartijen of geheime spionage films.

Bellen naar Mijnheer Filippi, of hij kabels wou komen trekken om die tweede TV te installeren?.
Na een paar weken geschiedde dat.

Ondertussen bestelde Jan een tweede kaart bij TV Vlaanderen. Verschillende mails en prijzen verder, om hen uit te leggen dat we geen tweede abonnement nodig hadden, maar een tweede kaart, dat we al een decoder bijgekocht hadden omdat we dachten dat het eerste bakje stuk was, enzovoort enzoverder, waarbij Jan ten lange leste telefoneerde om het nog eens de vive voix uit te leggen en waarbij alles, maar dan ook alles verkeerd gelopen is.
Zucht.

Je moet minutenlang wachten om eindelijk een meestal Nederlandse medewerker aan de lijn te krijgen.
Soit.
Ok, ik begrijp het, neen we kunnen de kaart niet naar Frankrijk sturen, dat moet naar een Belgisch adres, aangetekend, jawel , uw adres is wel in Boechout? , Ok dat komt zeker in orde mijnheer, geen enkel probleem.
Twee weken later lag er nog steeds geen kaart bij Aude in de bus.
We bellen opnieuw.
OK , ik begrijp het, de kaart werd op 5 april opgestuurd.
We zullen dus wat geduld moeten hebben zeker...
Dat viel dan nog mee, in die zin dat we toch een weekje naar België gingen, dan konden we tegelijk de aangetekende brief in ontvangst nemen.

Men zegge en schrijve 13 april : Jan belt woest naar TV Vlaanderen : We hebben nog steeds geen aangetekend schrijven gekregen !.
OK, ik begrijp het, we hebben de kaart teruggekregen met vermelding "niet aangeboden"...op een adres X te Boechout.
Jan : Mevrouw, dat is een heel oud adres, ondertussen zijn we een paar jaar verder en ik heb u reeds in verschillende mails sinds de maand december ons nieuw adres doorgegeven....
TV Vlaanderen : OK ik begrijp het, we zullen de kaart opnieuw opsturen want we kunnen ze echt niet naar Frankrijk sturen.

Ik denk dat we best naar het postkantoor gaan om een volmacht te halen voor onze dochter, zodat ze het aangetekend schrijven deze week kan afhalen...
We doen dat.
Zo'n volmacht is 3 jaar geldig en gratis. Wel opletten dat je identiteitskaart zolang geldig is, anders telt de volmacht niet meer.

Aude belt; er is een brief toegekomen op ons oud adres. Geen kaart. en in die brief staat " aangezien U een nieuwe abonnee bent heten we u welkom en willen we u vragen om huidige brief binnen de drie werkdagen ( de brief dateert van 5 april en werd aangeboden op 17 april ....)ondertekend op te sturen, aangezien we van U geen e-mailadres hebben.

Grr, moet er nog zand zijn?
Jan belt .
TV Vlaanderen : OK, ik begrijp het, maar we hebben de nieuwe kaart wel degelijk aangetekend naar uw nieuwe adres gestuurd op 14 april.

Ondertussen zijn we 20 april en de aangetekende kaart is nog steeds niet aangekomen in Boechout.

TV Vlaanderen "begrijpt" het, maar ik niet. En jullie ?

Lindebomen

Gilbert zou zaterdag komen en onze lindeboom snoeien.
Ik zou eten uit de diepvries halen , want ik zou naar Sarlat gaan, tot Jan me komt zeggen dat Gilbert toch niet komt want dat hij moet werken.
Ook goed,eten voor Jan gereed zetten, zodat hij verder kan.


Ik ga naar Sarlat en als ik zo rond 19 uur terug thuis ben zie ik tot mijn grote verwondering de gesnoeide linden.
Wat een verschil.
Het is de 2e keer dat we hem laten snoeien.
De takken reikten tot op het dak en dat is te verlokkelijk uitnodigend voor de woelmuizen.
Bovendien zullen er binnenkort heel wat stielmensen voorbij de deur passeren, om op het dak te klimmen, of om vensters te steken, of om verwarming te installeren en dan is het wat eenvoudiger , denken we althans , want we kunnen ons nog niet al te goed voorstellen wat we allemaal gaan meemaken binnenkort.
Alle bestekken zijn binnen en dinsdag tekenen we bij de laatste aannemer.
We hebben telkens plaatselijke stielmannen gekozen en de vaststaande leveranciers naast ons neergelegd.
Met in ons achterhoofd de idee dat als er iets tegenslaat, we heel vlug zullen geholpen worden , aangezien ze allemaal op maximaal 15 km van ons huis vandaan wonen.

Ik ben zo blij dat we dat allemaal gaan en vooral kunnen laten doen. Zo dankbaar .
Zo gelukkig.

Eerst dubbele beglazing, overal, en we kozen voor PVC in beige zandkleur. Ik ben slecht in kleuren , mijn zus Anne daarentegen, die ziet het minimaalste microverschil in twee tinten grijs....Ik niet dus. Het wordt zandkleur, zoals onze muren.

Iedereen zegt ons dat je onmiddellijk het verschil voelt, eens die ramen erin staan.
Wij kunnen er alleen maar op hopen dat dat wel degelijk zo is.

Dan de verwarming en we opteren voor een warmtepomp lucht/lucht.
In de winter warm, in de zomer koud.
Dat zal ons toelaten een constante temperatuur in huis aan te houden en minder afhankelijk te zijn van hout en kolen.
Nu kunnen me moeilijk een ganse dag samen weg, en dat is een handicap. Bovendien worden we alle dagen ouder, zoals ieder van ons natuurlijk, maar toch , we voelen dat.
Dus, de knoop is doorgehakt, de warmtepomp komt er.
En we vroegen aan de lokale loodgieter hiervoor te zorgen.
Hij blij, wij blij , en meer moet dat niet zijn.

Tenslotte het dak. We zouden kunnen subsidies krijgen van België ja, voor de isolatie, maar die moet dan weer volgens Belgische normen x cm dik zijn etc etc, en hier liggen de normen anders ( het zou immers te gemakkelijk zijn) ...Bref, we vonden ook niet zomaar een dakwerker die erkend was voor het plaatsen van dakisolatie ...zelfs een bevriende architect vertelde ons dat we die amper zouden vinden...en dan liever een echt vakman dan een erkende firma die een slecht dak zou leggen. De pannen zijn hier ook anders dan bij ons, het dak ziet er ook anders uit, er zijn onderpannen en bovenpannen enz enz. Ja, het is een ganse klus.
Vandaar dat we een goed vakman aanspraken en dinsdag tekenen we ook dat bestek.

Na dat alles heb ik aan Rita gevraagd of we bij haar boterhammen met choco mogen komen eten, want we zullen zowaar zo goed als geruïneerd zijn.
Maar ze vind het goed en dat is natuurlijk een ganse geruststelling.

Maar verleden week dus, zou Gilbert eerst wel en dan niet komen om tenslotte toch te komen- je moet hier wonen om te begrijpen wat ik bedoel - en bovendien te blijven eten, bah ja, waarom niet zo op het onverwachts, er is niets prettigers.Maar Jan had het goede initiatief genomen en het voorziene eten uit de diepvries gehaald.
Ik had ook nog pompoensoep.
En wat kaas.
En meer moest het ook niet zijn voor l'homme de la situation.
Zoals steeds was hij heel hoffelijk : het was bijzonder lekker en uitgebreid ook, wat moet dat dan niet zijn als ik niet op het onverwachts kom?
Dat vind ik nu lief zie!

Het was een heel lange dag, van 's morgens tot 's avonds op pad en dan thuisgekomen nog druk in de weer zijn met van alles en nog wat.
Maar- de boom mag er zijn en we zijn weer 4 jaar op ons gemak.

Er ligt een berg afgesneden hout en takken in de berm , maar Jan vindt het al bij al een leuk vooruitzicht om die te vermalen met André's verhakselaar.
Zucht.
Er staan ons nog bijzonder spannende tijden te wachten en evenveel onwaarschijnlijke verhalen over de verschillende timmer-schrijnwerker-dakwerk-elektriciens-loodgietersverhalen.
't Is eens iets anders dan over pruimen zagen.

Keep you posted !
Beloofd !