Kerstshopping in Toulouse

Toulouse is toch wel een gans andere stad dan Bordeaux en eerlijk gezegd, het moet gezegd, ik verkies Toulouse.
Het is er chaotischer,  minder clean-proper-schoon-, warmer en hartelijker, prachtige winkels, boutiques, eten en drinken en het is er een pak warmer ook.
Men zeggen en schrijve 19 december en ondanks de miezerige plakkerige regen kozen we tussen de buien door een terrasje om even een koffietje te drinken op de Place Capitole, het hart van de grote stad , waaronder je trouwens gemakkelijk kan parkeren . Je kan niet centraler zijn om met de shopping te beginnen en je bevindt je midden in een heel oud stadscentrum waar de straatnamen zowel in het Frans als in het Occitaans aangeduid worden.

Ook hier is er een kerstmarkt, maar ik ben zowat uitgekeken op die kerstmarkten waar je om het even waar ook het lijdend voorwerp bent van de globalisering : of je nu in Antwerpen, Brussel, Parijs of Toulouse tussen die kraampjes kuiert, je ziet alom dezelfde onnozele mutsen, churros, smoutebollen, frieten, hamburgers, nepjuwelen , bontgekleurde sjaals , onbetaalbare kasjmieren foulards , babyspeelgoed , kortom je kan er een kwisvraag voor ' de slimste mens' van maken van wat je zoal ziet op een doorsnee kerstmarkt...
Voor mij hoeft het niet meer.
Bovendien vind ik de prijzen zo uit de pan swingen, dat geen normaal kind zijn spaarpot er tegenaan kan gooien en ik denk dat dat initieel toch de bedoeling moet geweest zijn.

We lieten het niet aan ons hart komen en gingen recht naar de Diptyque boetiek in de Rue des Arts, nummer 15...terwijl Jan in de regen zijn stratenplan in alle richtingen aan het draaien was om die kleine straat te vinden ,had ik- wat elke normale vrouw in nood doet natuurlijk - twee oudere dames aangesproken die me heel precies konden vertellen waar we moesten zijn.
"Ik denk hier rechtdoor en de eerste links", zei Jan.
Jaja, hierlangs zei ik. EN voor we het wisten stonden we voor mijn kerstcadeau-zaak ...

Daar was het, daar moest ik zijn.
Of ze "l'eau du 34"  hadden ? , jazeker en jawel,
dat zal wel zijn dat ze dat hebben in Toulouse !!!

In Antwerpen hadden ze die net niet. Alleen voor de Fransen ! Zo chauvinistisch zijn ze hier wel.


Maar de buit is binnen en ik ruik ondertussen heerlijk.

Ik had aan Corinne, een geboren en getogen Toulosaine , gevraagd waar we goed konden eten 's middags zonder geruïneerd buiten te komen en ze raadde twee restaurants aan: de Victor Hugo en de
"Louchebem".(www.le-louchebem.fr) 
In de hallen, sms-te ze erbij. (Le louchébem ou loucherbem, dans son nom complet largonji des louchébems (« jargon des bouchers »), désigne l'argot des bouchers parisiens et lyonnais de la première moitié du xix^e siècle. Le louchébem reste de nos jours connu et usité dans cet univers professionnel.)
En dus zochten we de hallen en die zijn gelegen op de place Victor Hugo, vandaar de naam van het restaurant.

We stapten de hallen binnen en waren overrompeld door de fantastische verse producten, tarbot, wilde en gekweekte, coquilles, garnalen, tongen die zo groot zijn dat je er met 4 man kan van eten, onwaarschijnlijk, baccalau ( de Spaanse gezouten vis) , net of je in Spanje , in Algeciras in de hallen bent....

En dan zagen we zowaar in het midden van die hallen een trap die naar boven leidde , met een plaatje " restaurants à l'étage".
Wij daarbinnen.

Waarschijnlijk een stuk of 10 restaurants, met vis en vlees en groeten van de hallen beneden.
Kraakvers.
En we vonden de Louchebem en hebben niet getwijfeld.

Ik koos voor niertjes, een gerecht dat ik nooit klaarmaak, want Jan is gek op eten maar niet op "abats" of ingewanden dus.
Jan koos voor entrecôtes, ook lekker, recht van uit het slachthuis.
Verser kan niet.
En het was heerlijk.

Volledig voldaan kuierden we nog wat langs "la maison du père Noel", want Sinterklaas wordt hier niet gevierd, en we bewonderden de mooie kerstbomen die volhangen met  allemaal handgeschreven wensen ...
En ik wenste voor Mia en voor Sonja een goede afloop.
Dat ze nog vele mooie kerstdagen mogen beleven.