Dat is zowat mijn ervaring in een notedop van de avond dat ik het boek zou 'dédicasseren'.
Ik weet helemaal niet hoe je dat in het Nederlands moet zeggen.
Dus eens in het Frans.
Want.
We hebben geen kat gezien die interesse toonde in ons "oeuvre".
Ik zeg "ons", want zoals het Fransmannen-en vrouwen betaamt is het boek dan plots van iedereen: de groepsverantwoordelijke, degene die de layout gedaan heeft, die die de fouten verbeterd heeft en het heeft nagelezen en tenslotte, zij die in de vereniging verantwoordelijk is voor het uitgeven van boeken...
Daar zaten we dan met ons 5 -en , te staren naar de kopers van vrijdagavond in de trouwens mooie winkel van Detrad , rue Cadet in Parijs-een begrip voor de kenners.
Maar dat ik het niet aan mijn hart laat komen, want wie beleeft nu zoiets in zijn leven? Zeker als je "une vie cachée" leeft zoals ik hier in de Lot?
Neen, neen.
En vooraleer ik me naar de boekenwinkel begaf ben ik de buurt eens gaan verkennen. Want een Vlaming is meestal véél te vroeg op een afspraak en een fransman véél te laat. Vandaar.
En zie, het was een aangename verrassing.
Ik ontdekte eind 19e eeuwse overdekte winkelgalerijen ,en als je dan de straat overstak kon je opnieuw in zo'n galerij lopen.
Heel mooi trouwens ,met antwiek en ouderwets speelgoed, oude boeken, maar ook nieuwe.
Doen, als jullie in Parijs zijn.
De volgende dag zat ik de ganse dag in vergadering en heb ik heel schoon volk gezien, de crème de la crème.
En toen ik daar zo zat, bedacht ik dat dat niks voor mij is zo in Parijs bepalen wat we de volgende maanden zoal gaan doen.
"It all comes back to me now", hoorde ik Céline Dion zingen in mijn hoofd.
Neen, ik zeg het sterrendom bij deze vaarwel.
Ik ben al ster genoeg hier op mijn berg in de Lot.
Zondag hebben we nog iets gedaan wat we nooit tevoren hadden gedaan, Jan en ik.
We gingen naar "le marché aux puces" van St Ouan.
Ook doen !
Tientallen antiekwinkeltjes allemaal samen in wat ik open garages zou kunnen noemen.
ON GE LO FE LIJK !
De ene antiquair naast de andere.
En niet alleen kitch, neen ook hele mooie dure dingen en avant garde meubelen en Napoleon III ( als dat je kan bekoren) en art déco en art nouveau en bauhaus en zo veel dingen die ik ooit al gezien heb maar nooit meer dacht tegen te komen.
We gingen naar de Braque tentoonstelling in Le Grand Palais en kwamen er ontgoocheld uit.
Ik moest op mijn tippen staan om er een glimp van op te vangen.
En daarbij kwam dat ik maar een paar werken echt de moeite vond. De rest vond ik persoonlijk niet zo mooi.
Té donker, te doods zelfs.
Maar goed, we hebben het gezien.
Veel beter was het op de gratis tentoonstelling in het Stadhuis . Een fototentoonstelling van Brassaï.
Mooi, echt mooi.
En we beëindigden de sterrenreis met een bezoek aan onze Belgische ambassade om onze vingerafrukken te laten maken voor een nieuw paspoort...ze zijn ondertussen al thuis aangekomen .Onze foto's zijn afschuwelijk , en dat zullen we nog zo'n 5 jaar moeten zeggen telkens we hem gebruiken. En later zullen onze kleinkinderen zich kapot lachen als ze onze stomme kop erop zien.
Maar we zijn in orde met onze papieren.
En dat is wat telt, niet?
