Terug van weggeweest

Met pasen ben ik naar België teruggekeerd.
Het was laat toen ik eraan kwam en Aude wachtte me op op de luchthaven.
Een ontroerend weerzien, zeker en vast.
En op paasmaandag heb ik dus Gustje weergezien die natuurlijk al lang in dromenland was verzeild geraakt toen ik in de kamer naast hem ging slapen.

Aude was een paashaas in sandwichvorm gaan halen met een gekookt eitje in z'n buik, net zoals ik er elk jaar een kreeg van mijn meme en Aude van mij. Traditie , "transmission".
Hij was er kennelijk blij mee.
En toen begon de race van een dag die heel bijzonder zou worden.
Eerst ging ik met Aude haar huis in verbouwing bekijken en dat zag er al heel netjes uit. Er moet uiteraard nog veel gebeuren, maar ze ziet nu het einde van de tunnel en daar kan ik alleen meer blij om zijn.

Dan gingen we goedemorgen zeggen tegen de moemoe, de matriarch van Aude's schoonfamilie. Ze betreurde het ten zeerste dat ik niet aanwezig was op het alombekende paasdiner met hopscheuten en asperges, naar jaarlijkse gewoonte bereid door haar zoon waar ze zo trots op is, Wouter Keersmaekers van De Schone van Boskoop.

Dat kon ik alleen beamen.
Stienus vertrok vervolgens met de fiets en de nieuwe kinderfietsstoel én Gustje uiteraard naar "Tantan", mijn zus die voor de paasbrunch zorgde.

"Iedereen" was er al bij "ons" Anne , Bernadette was de sla aan het wassen, Anne deed de mise en place, Dorien en Leon die ik voor de eerste keer zag, zagen er beiden stralend uit en begonnen de aperitief te voorschijn te toveren , de muziek stond hard, maar vooral, de zon was op het appel en we hebben in feite de ganse dag buiten gezeten.

Mijn schoonbroer verraste ons met prachtige nummers voor zijn nieuwe plaat en iedereen genoot van dit bevoorrecht moment.
Daarna was het Gustje zijn gloriemoment : PAASEIEREN RAPEN. De nichtjes hadden hem een een grote boodschappentas gegeven en volgden zijn zoektocht vol overgave.

Voetballen kan hij ook en goed zelfs, maar wat kan de kleine Gust niet, hé, ah bon !!!!

Daarna deden we een soort karaoke, de oudjes tegen de jonge mensen en ik moet eerlijk zeggen dat we heel goed ons best hebben gedaan .
De jonge mensen hadden zoiets van " dat was voor mijn tijd, dat was na mijn tijd, daar was ik niet bij, ik wel enz enz".
De oudjes zongen gewoon de liedjes zonder verdere commentaar....ze deden het gewoon.
Het was zalig.
Ik leerde er de lieven van de nichtjes kennen en ze vielen bij ons allemaal in de smaak.
En 's avonds vielen we moe maar tevreden als een blok in slaap.

De week vloog voorbij. Aude had verlof genomen en we genoten van elkaars aanwezigheid en die van Gustje die zijn mamie echt goed kende, ondanks de afstand die ons scheidt.
En tenslotte, veel te vroeg, maar je kan niet alles hebben, vloog ik op vrijdagmorgen naar Denemarken met Bernadette.
Kopenhagen, trein naar Roskilde en onze vrienden sinds 25 jaar die ons stonden op te wachten. Het weerzien was hartelijk. De tijd had stilgestaan en de uren vlogen voorbij met het ophalen van oude herinneringen , vragen om nieuws omtrent die of die, zieken, huwelijken, baby's,echtscheidingen en overlijdens...we hadden kunnen blijven zitten.
Dorte had nog meubels van bij mij thuis, en ik was stomverbaasd mijn studeertafeltje vanuit mijn meme's keuken te herontdekken...vreemd toch hoe gauw een mens vergeet.

Daags nadien ontdekten we Roskilde waar alle Deense vorsten begraven liggen en 's middags vierden we het 25 jarig jubileum van Freya.
Het was een mooi feest en een ontroerende ceremonie.

De volgende dag vlogen we rond een uur of tien terug naar Brussel waar we de ganse namiddag bleven met Aude en Gustje en Anneke, om daarna rond 22 uur de volgende vlieger naar Toulouse te nemen waar het stortregende en waar ik doodop mijn autootje gaaf en onmiddellijk terugvond op de parking ...
Ik was thuis rond 1.30 u .

Moe maar tevreden en vol herinneringen die ik nu langzaamaan zal analyseren om hopelijk vele blogpagina's te vullen.