De buurt kende ik niet en in feite kan ik ze niemand aanraden. Niet dat het er onguur was of zo, er is gewoonweg niets te zien.
En zelfs al had er iets te zien geweest, dan had ik het toch niet kunnen zien, want de uren van dat Congres vielen zo hard tegen dat we pas rond half negen 's avonds buitenkwamen vrijdag met een hoofd zoals een pompoen en zaterdag was het wat beter, maar toch, je kon nergens meer naartoe.
Bekaf waren we, doodmoe van een ganse dag geconcentreerd te zitten luisteren naar wat andere vrouwen zeiden.
Dat is indrukwekkend, al bij al, zo'n 450 vrouwen bij elkaar.
Het Congres zou doorgaan Porte de Montreuil.
Allez vooruit, 't is eens iets anders.
Jan's ogen fonkelden. Er waren allerhande prachtige tentoonstellingen, Paul Klee, Rousseau , een Belgische fotograaf Marc Lagrange...en dat hij misschien wel - wat dacht ik ervan- zou meegaan naar Parijs.
Bah ja, waarom niet?
En dat hij me zou trakteren zie , in een goed restaurant, want hij had zijn vakantiegeld getrokken en dat was nogal wat.
Allez, ticket bijgeboekt.
Aan de wonderbaarlijke prijs van 30 EURO heen en terug. Het heeft zoal zijn voordelen als je 60+ er bent....
En dan, twee dagen voor ons vertrek kregen we zo'n akelige mail én een SMS van de SNCF ( jaja, de NMBS bij ons, voelen jullie het al dagen in het oosten ? ) : "votre train a été annulé", vanwege de stakingen. Nog straffer , de staking was NATIONAAL.
Waaw, dat betekende dat ik ook niet kon vertrekken.
Ik belde stante pede naar een andere reisgenote, maar die stelde me gerust: het is niet omdat er nationale staking is dat er geen treinen rijden...
Aha, dat was nieuw voor mij.
Anderzijds was er ook staking van de luchtverkeersleiders, dus geen vliegtuigen en de automobilisten schuiven hier aan aan de pomp, want er is ook nationale onvrede bij de raffinaderijen...dus,geen benzine.
Ik ga niet mee hoor !, riep Jan.
Stel je voor dat je toch geen trein hebt, dan sta je daar in Cahors! Of geen zitplaats, want geen reservatie! En de musea zullen ook wel staken! Of de metro en dan moet ik zo ver te voet! Laat maar vallen, ik ga niet mee.
Ik was er toch ook niet gerust in. Zes uur rechtstaan is niet niks.
Maar goed ik zou het proberen. Ik nam Jan zijn plooibaar jachtstoeltje mee , het zou toch iets helpen...Misschien.
Het was dus met een klein hartje dat ik donderdag vertrok. Mijn reisgenote was al aanwezig op het station. EN ja hoor, stipt om 11.55 u stond de trein er. En plaats dat er was !
We hebben zeven bijkomende wagons aangesloten....zei de conducteur.
Nog nooit zo aangenaam op een trein gezeten gedurende 6 uur.
De metro reed ook .
Ik heb geen museum gezien.
Ik had een room with a view ,of zoals de baliebediende in het hotel zei vous avez une chambre avec vue sur la mer madame!en hij knipoogde, een Parijzenaar waardig.
Ja ik heb een foto :
Is dat geen verrassing?
Een kamer met zicht op een rond punt waar de ring van Parijs onderdoor loopt.....
Schoon hé Paris in the springtime ?
Ik heb Jan beloofd dat we binnenkort met zijn tweetjes een naar Parijs zullen gaan, niks te congressen, gewoon Parijs in the summertime.
