Het was weer een gans seizoen geleden dat ik naar Sarlat geweest was, op bezoek bij een vriendin die me nauw aan het hart ligt. We zouden wat vergaderen over het één en het ander, en later op de avond waren we uitgenodigd bij een ganse hoop kennissen , die evenveel Belgen op bezoek hadden voor het weekend.
Stel dat het laat zou worden, zei ik tegen Jan, dan blijf ik wel bij Elyane slapen.
Ton lit est prêt, had ze me 's ochtends nog laten weten.
Ik was zo rond 13.45 u in Sarlat en vermits ik goed op tijd was werd mijn "gastoptreden" in dank aan genomen, ik mocht al onmiddellijk meedoen in het toneelstukje.
't Zal me leren altijd en overal op tijd te zijn en te vergeten dat Fransen het woord "op" nooit gebruiken in combinatie met het andere woord "tijd".
Maar het is allemaal goed meegevallen, daarvan niet.
Achteraf was er "goûter gourmand", wat dan betekent dat er minicroissantjes zijn met roquefort, spekjes of ander lekkers, quiche niet vergeten-nooit trouwens op zulken aangelegenheden- , lepels gevuld met filet américain, krabsla en kip curry - om goed te laten zien dat er Belgen in de groep zitten- radijzen en kersttomaatjes voor de magere mensen onder ons die ook mager willen en zullen blijven-terwijl Maryse en ik ons reeds aan de zoetigheden tegoed deden, en de overheerlijke flan taart verorberden- wij twee zullen nooit mager worden , zoveel werd ons nogmaals duidelijk.
En dan vertrokken we van Sarlat naar Doissat.
"Il te faut environ une demie heure" zei Claudine.
"Compte seulement 40 minutes" zei een Belg die de rit de dag ervoor al had geprobeerd.
Tja, zei Elyane, dan zal dat niet veel uitmaken dat je bij mij komt slapen, want dan ben je dichter bij huis dan als je terug naar bij mij moet en morgen naar huis rijdt.
Ik zag de kilometers en de slingerende wegen op de Michelinkaart voor mijn ogen dansen.
Ik wist niet waar ik was en waar ik naartoe moest. Maar het was in elk geval ver van huis !
Soit, we reden achter elkaar naar Doissat.
Vijf huizen en een mairie, en in dat gemeentehuis een zaaltje waar de stemhokjes die vandaag zouden gebruikt worden voor de "départementales" -verkiezingen aan de kant waren geschoven en tafels mooi versierd in een U op ons stonden te wachten.
Een heerlijk buffet, mengeling Italiaans( Claudine's man is Italiaan, Pino genaamd) en Belgisch ( ook chocotofs beschikbaar) en Frans ( foie gras, of wat hadden jullie anders gedacht ) .
En wijn, veel wijn.
En toch was ik er voorzichtig mee, want als je langs die meanders bergop en bergaf raast met de auto ben je best helder van geest.
Rond 10 uur nam ik een beslissing : Doissat was tenslotte maar 76 km van huis en als ik eerst nog langs Mauzens et Miremont moest rijden zou ik een uur voor niets in een auto zitten en morgen 145 km van huis zijn. Voor niks goeds.
De beslissing lag voor de hand, ze zou ecologisch zijn en niet vriendschappelijk - Elyane bekeek me met een beteuterd gezichtje en ik had ook wel spijt , maar bon.
De ratio kreeg de bovenhand.
Belletje naar Jan, ik kom eraan.
GPS ingesteld, 76 km ,anderhalf uur rijden.
Amai , dat kan tellen.
Maar wat een weg, wat een bochten, wat een bergen en dito dalen. Indien ik een passagier had meegenomen zou die kotsmisselijk geworden zijn, vrees ik.
En mijn ogen deden pijn van de GPS en van de fluo verkeersborden die de lichten van mijn wagen weerkaatsten.
Er is hier geen straatverlichting, maar de wegwijzers of de verkeersborden zijn geweldig oplichtend , vreselijk verblindend.
In Prayssac aangekomen, - een beetje de bewoonde wereld na al die bospaden afgereden te hebben- werd ik aan het enigste kruispunt tegen gehouden door twee gendarmes met fluo vest.
"Contrôle d'alcool,madame".
OK dus, ik zag me al achter tralies zitten in Prayssac , aan honderd dingen tegelijk denken om me er onderuit te maken; blazen ! ,dat moest ik doen.
Ik ademde diep in, maar werd al onmiddellijk aangemaand om het rustig aan te doen.
Oeps, daar had ik al geen goede indruk gegeven, vreesde ik.
Piep ( zei de muis ...) "et bien sur vous n'avez pas consommé de boissons alcoolisés madame?"
"Euh, si monsieur !..." ( want dat heb ik uit Amerikaanse films geleerd , nooit liegen of het is nog erger...)
"Et bien en tous cas, pas beaucoup madame, car vous avez 0 ! Bonne route madame et bon weekend"
Ongelofelijk !
En blij dat ik was, terug de slingerbanen op en rond 23.35 was ik thuis.
Doodop, maar al blij dat ik er was.
Vlug een "texto" (SMS) naar Elyane "je suis bien arrivée" en de beddenbak in.
Vandaag was ik nog moe, versleten zeg maar , maar ik zou niet weten van wat...
20 km
10 mi
© Michelin 2007 © TomTom - Mentions légales - Légende
