 |
| tweedagelijks moeten we aanvullen |
Het was mijn maand om eten klaar te maken voor de vereniging waar ik lid van ben.
We hadden gedacht aan 25 personen, Josy en ik. Want we zouden het samen doen.
- Een voorgerecht?, vroeg ze.
- Neen , ik dacht eraan om hachis parmentier au confit de canard te maken, zei ik, daar zijn ze allemaal zo gek van. En dat is nogal zware kost laat op de avond, dus laat maar vallen, geen voorgerecht. Maar dessert, dat wel.
Zo gezegd zo gedaan.
Donderdag belt Josy om te zeggen dat er 9 bezoekers zouden blijven eten.
-OK dan....Voor 35 man dan?
-Ja, dat zal beter zijn, zei ze.
Vrijdag was ik boodschappen gaan doen en zondag zou ik dat eens gaan klaarmaken zie.
Je bent er toch al gauw een ganse voormiddag mee bezig.
De gekonfijte eendenbouten "effilocheren" , in feite het vlees van de beenderen halen ( wel toepasselijk voor de insiders) ,"uit elkaar rafelen" zou misschien een mooie vertaling zijn, denk ik althans.
Een vettig boeltje, want die bouten liggen in eendenvet en ik kan je verzekeren dat dat een vies goedje is.
Dan 5 kilo wortelen klaar stoven...
Dan 7,5 kilo aardappelen schillen, koken en tot puree omtoveren.
En dan in laagjes werken en dat 5 keer na elkaar, want ik zou 5 schotels maken, grote IKEA bakken .
Als extraatje leg ik er ook een fijn laagje gemalen brioche brood bovenop zodat het mooi zoetig karameliseert.
Zondagavond zat ik wat op de computer te tokkelen, een of ander stom computerspelletje aan het spelen, als ik een mailtje krijg van onze Voorzitter :
- Ja 15 bezoekers dat is niet mis hé....
- 15 ?????, maar ik dacht 9 ! Maar alles is al gereed, had ik dat geweten !
- Ah maar ik had dat gezegd hoor !
- En ik weet van niks ! Enfin, da's niks, we zullen een voorgerecht maken en kaas halen en voilà, als iedereen een beetje minder neemt komt het goed.
Ze was niet overtuigd, de voorzitter...
Ik stuur een SMS-je naar Josy " er zijn 15 gasten, we zullen toch een voorgerecht moeten maken!"
Ze antwoordt vrij vlug :
- OK ik maak linzensla en ik ga drie grote camemberts halen.
Oef.
Maandagavond .
De 5 reuzenschotels staan in de oven van de vereniging.
Ik heb zo het gevoel dat er veel meer bezoekers zijn dan wat er ons gezegd werd.
Als ze allemaal aan tafel zitten vraag ik aan een vriendin:
- Wil jij nu eens gaan tellen met hoeveel we aan tafel zitten ?
Ze komt afgeslefferd en zegt heel traag " 46".
- 46 !!!!!!!!!!!!!!!!! Maar kind dat komt hier niet goed hoor ! Dat kan niet!!! Ik heb geen eten voor 46 man !
Ik had bijna een appelflauwte.
Kleinere porties dus.
Maar in feite vielen de porties mee.
En de mannen konden zelfs twee borden verorberen.
Ik had zoals altijd, ruim geschat, echt ruim geschat zou ik durven zeggen.
Het is wat een cliché in onze familie dat als we eten op tafel zetten we geen "smakelijk eten" wensen maar zeggen "er is nog hé" !
Alles was wel op.Wat hadden jullie gedacht?
En ik kreeg warempel applaus voor mijn typisch zuiders wintergerecht....
En het deed me denken aan de parabel van de vermenigvuldiging van de broden.
Eerst 25, dan 35, dan 46.....
Maar je kan van hoog vallen als je jezelf God waant.
Vanmorgen maakte ik een schotel klaar voor vrienden die morgen komen eten.
Ossobucco a la gremolata.
Het rook verrukkelijk.
Een beetje van dit, een beetje van dat, een snuifje van hier en van daar.
Ondertussen was ik ook middageten voor ons twee aan het klaarmaken.
De honden binnen en buiten laten, naar de winkel geweest, de natte handdoeken van de keukenactiviteit de dag ervoor in de machine gestoken.
Ik vulde ondertussen de pepermolen op en goot zout bij het keukenzout potje.
Ik was een fee die alles aankon.
 |
| paasbloemen, gisteren |
En dan gebeurde wat zou gebeuren....
Ik strooide nog wat zout op het vlees, maar was vergeten het deksel na het opvullen aan te draaien.
Gans mijn zoupotje in de ossobucco.
Gans.
Mijn.
Zoutvatje.
BIJ DAT VLEES ....
Vlug afgeschept en proeven.
Zout ! Maar je hebt geen idee!
Zo zout.
En dan moet je je voorstellen dat daar nog die gremolata bij moet . 't Is te zeggen : ansjovis !
Het wenen stond mij nader dan het lachen, eerlijk gezegd.
Er zat niets anders op dan alles te herbeginnen.
En dat is dan ook gebeurd.
Zucht.
Het zal me leren me God te wanen !
