Verleden jaar kregen we bezoek van een mooie maar domme en vuile vogel onder de auvent, onze halfopen kamer met zicht op de tuin. Telkens we onder de auvent wilden gaan zitten vloog hij naar buiten of wou hij naar binnen vliegen maar bedacht hij zich net op tijd en bleef hij een beetje verder afwachten, op het afdakje dat boven de kleine houtstapel aan de achterdeur van ons huis staat.
Om -van zodra we gingen zwemmen of naar binnen gingen- onmiddellijk zijn nest verder af te werken.
Hij was zo vuil, dat de takjes en stukjes mos in het rond vlogen, op onze eettafel of op de kussens van de stoelen, op de vloer, op de stenen tablet....tot onze grote ergernis.
Hij was zo dom dat hij tot twee maal toe zijn nest heeft moeten herbeginnen, want het was zo kramikkelig gebouwd dat de eitjes eruit vielen.
Hij was zo slordig, dat zijn jongen er later ook veel te vlug moesten uitvliegen.
Kortom, een domme,vuile vogel.
Dat was dan weer dom van mij, want wat vinden we sinds een dag of twee onder de auvent? Op de eettafel? Op de stoelen? Op de stenen tablet?
Juist, takjes, stukjes mos....
Neen hé, je bent toch niet terug?
En weer gaat hij zo slordig te werk. Hij is nu twee nestjes tegelijk aan het bouwen tussen balken van de nieuwe zoldering.
Misschien lijdt hij aan sénilité précoce.....weet hij niet meer dat hij links bezig was en probeert hij dus rechts verder te bouwen? Wie zal het zeggen?
Neen, deze keer gingen we paal en perk stellen aan de Franse bouwmeester in spe.
Jan had nog isomo liggen en hij zou die tussen de balken steken zie !
Na wat gesnij, gevloek, ladder op, ladder af van zijnentwege en gemopper en geruzie van mijnentwege, ziet het er nu zo uit....niks aan te doen.
Benieuwd wat de vogel morgen zal zeggen?
