De verrassing kon niet groter zijn...

De verrassing kon niet groter zijn en mijn stilzwijgen heeft duidelijk geloond.
Sinds meer dan een maand zijn er hier enorme werken aan de gang.
Het begon allemaal zo :

Een enorme kraan deed het belangrijkste werk! We zouden een zwembad laten aanleggen. Na zes jaar , na wijze beraadslagingen, na veel gezever, na even veel keer afgezien te hebben van het plan, na weer de draad opgenomen te hebben, na veel wachten, na nog eens alles naast ons neer te leggen, na uiteindelijk de knoop doorgehakt te hebben, is het dan zover : we bouwen een zwembad, of liever, we laten een zwembad bouwen.
Jan heeft waarschijnlijk zo'n 10 keer of meer gezegd " ik zou dat nooit zelf gekund hebben !" en dus zijn we blij dat we het niet zelf gedaan hebben;

Het slechte weer bracht ook veel vertraging met zich mee en de ganse opzet was om het zwembad zwemmensklaar te hebben tegen 14 juli. Niet omdat het dan de nationale feestdag is in Frankrijk, maar wel omdat Aude met haar gezinnetje voor anderhalve week komt logeren.

En vermits we in het Zuidwesten zijn, wordt er je wel beloofd dat het "zeker in orde komt tegen dan", maar zeker ben je nooit.

En ik mocht niets verklappen tegen Aude en als er iets is dat ik niet kan, dan is het wel zwijgen tegen Aude, vandaar de moelijkheidsgraad van deze zwijgoefening .

Soms waren we samen aan het bellen en reed de vrachtwagen voor de 10e keer die namiddag langs mijn raam met beton, of met bakstenen, of met een rolraam, en ik maar zeggen tegen Aude " neen hoor, je vergist je, het zijn de mannen die het dak komen repareren..." en ik kon niets méér zeggen dan dat, want ze mocht en zou het niet weten.

Hetzelfde gebeurde toen ik verleden week mijn kop buitenstak, terwijl we aan het bellen waren ( "voor de verandering" , zou Jan zeggen) en dat dit het plaatje was dat ik te zien kreeg:

Ik had bijna een hartstilstand. Het was net een reuze-mol die door mijn tuin gehold was of zoals Willy schreef ' de loopgraven in de eerste wereldoorlog'...
"Dat komt nooit meer goed", dacht ik. Of in elk geval, nooit op tijd, tegen de 14e ...

Maar zie, dan werd het betonnetje gegoten....

Het bad geplaatst ...

De stenen errond gelegd :

En klaar is kees.
Het was af de 12e 's avonds...
Als dat niet mooi is.

Het terras errond en de trap ernaar toe moeten nog aangelegd worden, begin augustus, maar dat zijn zorgen voor later.
Het belangrijkste was "kunnen zwemmen".

De verrassing was dus enorm, al had ik de laatste dag nogal geforceerd aangedrongen op het meebrengen van badsloffen en zwemgerief, zogezegd voor de party die Zwany zou geven...maar uiteraard , voor het beste gebruik van ons eigenste bad.

En toen ze dus aankwamen konden ze hun ogen niet geloven , en nu geniet iedereen, ook ik die nauwelijks in een (koud water) zwembad durfde komen, van de nieuwe aanwinst.

Een voltreffer.
Wij gaan nergens heen deze zomer, we blijven thuis, alles bij de hand !.