Verleden jaar kampten we met een reusachtig nest hoornaars dat zich in onze grote, oude lindeboom had gehuisvest, langs de kant van de vallei.
Gilbert verdelgde het immense nest op een koude ochtend en hij zou later dan wel eens de boom komen in orde brengen zodat we dan nog wat later, de gaten zouden kunnen dichten.
Nog voor Gilbert terug naar Madagascar vertrok waar hij zijn vanille zou gaan oogsten kwam hij met zijn houtzaag naar ons toe.
In feite maakte hij de openingen groter doordat hij ze recht naar beneden trok, zodat er geen regen in de boom zou terecht komen.
Et alors, Jan, moet je kranten in die gaten steken, opgefrommelde kranten hé, en dan doe je er een betonnetje over. Goed opletten dat alle gaatjes dicht zijn hé!Wacht ermee tot het regenseizoen achter de rug is, begin maart, als het wat warmer wordt. Maar voor dat de boom weer groene blaadjes aanmaakt, want anders kan je er niet meer bij.
Gilbert vertrok eind januari en wij keken elke dag op de 4 grote holtes in de statige boom .
Ik had al lang gezien dat Jan dat niet alleen zou kunnen dichtmaken.
De plaats om bij de gaten te komen liggen namelijk aan een zo goed als onbereikbare plaats. Waar moet je in godsnaam je ladder zetten?
Thibault kon het gat of wou de gaten niet dichten , zou het overlaten aan zijn maat, de maat die niet kwam, Jan die toen met schouderproblemen kampte en zijn arm niet hoger kon heffen dan schouderhoogte, bref zoals ze hier zeggen, ce ne sera pas demain la veille dat het zou in orde komen.
En dan werd het februari en het werd warm. Heel warm zelfs. Soms steeg de temperatuur tot 21 graden in de schaduw , bereikte het kwik 38 garden in de zon en zaten we onder de parasol, dicht bij de lindeboom 's middags te eten, zonnebril op de neus, en de dag nadien met wat hoofdpijn wegens een lichte zonneslag. Maar wie denkt dat nu dat het zooo warm zou zijn!!!
We keken bijwijlen naar de gaten in de boom en vonden toch dat we er zelf moesten aan beginnen.
Jan, beloof me dat je niet alleen op de ladder kruipt om die gaten te dichten. Beloof het mij !
Ja,ja, 't is all lang goed, dat zal wel lukken !
En daar gingen we dan.
Eerst de gaten leegmaken, er kwam veel vezel uit, bladeren, oud piepschuim ...;we haalden er de handstofzuiger bij en Jan besefte dat het grootste gat waarschijnlijk wel 30 cm diep was.
Eerst vulde hij de kleinere gaten met oude kranten en hij voegde ze op met cement.
Het grotere gat moest anders aangepakt worden.
Kranten. Dan piepschuim, dan roostertje aangebracht met 4 nagels, dan betonnetje, ...en dat alles op een ladder die naar mijn mening niet helemaal "vast" stond en waar ik dus angstvallig met mijn linkervoet op de laagste trede stond en krampachtig met mijn andere voet tegen de rechterspijl duwde of dat althans probeerde. Precies of dat zou veel helpen, dacht ik bij mezelf.
We zijn er toch drie halve dagen mee zoet geweest.
Natuurlijk regelmatig onderbroken met betonnekes maken, schuim gaan bijkopen want de gaten waren beduidend dieper dan gedacht , kranten verscheuren en opfrommelen, drie roostertjes met een ijzertang op maat knippen, nog wat cement bijdoen, een kop koffie drinken, de ladder verzetten en het nodige geruzie omdat "die ladder staat wel goed" maar ik vond "dat ze niet goed stond en gij gaat daar niet op !"
Maar het resultaat mag er zijn.
En daarom vind ik dat wij nu ook boomchirurgen geworden zijn.
De warme februarimaand heeft gemaakt dat alles uitgehard is en dat er geen regen in de boomgaten terecht zal komen.
Nu zullen de wonden in de boom op een natuurlijke "genezen" , de groene frisse blaadjes zullen weer volop kunnen aangroeien en hopelijk verschieten de hoornaars zich rot als ze opmerken dat er geen gat meer te vinden is , neen, dat er geen gaatje meer tussen te krijgen is in die lindeboom van Vers.
